“ไม่ต้องห่วง เรื่องของเราจะเป็นความลับ มันจะตายไปพร้อมฉัน มันจะจบลงเมื่อเราไม่ต้องการกันแล้วจริงๆ”
เพราะเขายืนยันว่าอยากย้อนคืนเวลากลับไปยืนที่เก่า เธอผู้เป็นเสมือนที่พักใจจึงพยายามหาหนทางที่จะจบเรื่องราวทั้งหมดอย่างที่เจ็บปวดน้อยที่สุด เวลานำพามาซึ่งจุดเริ่มต้นและนำพาซึ่งปลายทางที่ไม่อาจคาดเดาได้ แต่ไม่ว่าจะกดย้อนไปที่จุดเริ่มต้นกี่ครั้ง ‘ลานดาว’ ก็ยังมั่นใจว่าสิ่งที่มีให้ ‘เอกกวินท์’ เป็นมากกว่าความรักและหวังดี หากแต่เป็นความผูกพันที่หยั่งรากลึกจนเกิดเป็นคลื่นความถี่ที่รบกวนจิตใจแม้ในเวลาหลับ ความฝันและความคุ้นเคยอย่างไร้เหตุผลนำพามาซึ่งการหาคำตอบในใจ ท้ายที่สุดเรื่องราวแห่งห้วงเวลา ก็นำพามาซึ่งบทสรุปที่ไม่อาจย้อนคืนมาได้อีก
เอกกวินท์ เจนสวัสดิ์
ช่างซ่อมเครื่องบินที่หมกมุ่นอยู่กับอดีต เขาเชื่อว่าทุกอย่างซ่อมได้ และยังคงหวังให้ความสุขในอดีตกลับมาเป็นจริงอีกครั้ง จนหลงลืมเสียงของหัวใจที่ตะโกนบอกเขาซ้ำๆว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร
ลานดาว เปี่ยมวรากุล
บุคลากรทางการแพทย์ที่มีชีวิตวิ่งวุ่นในสถานการณ์โรคระบาดจนแทบไม่มีเวลา ตลอดชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยรักใคร ไม่เคยมีแฟน นอกจากงานประจำที่ดูดกลืนพลังงานชีวิตในแต่ละวันไปแทบหมด อีกมุมหนึ่งหล่อนยังมีความฝันอยากเป็นนักเขียนให้วิ่งตาม
โชคชะตานำพาคนสองคนให้มารู้จักกันในวันที่เจ็บปวดที่สุดของชีวิต ในจุดจบที่ไม่อาจยอมรับ นำมาซึ่งจุดเริ่มต้นที่จะเป็นบทเรียนตลอดไป
ฝากผลงานด้วยนะคะ เรื่องนี้ได้รับแรงบัลดาลใจจากชีวิตวุ่นๆช่วงหนึ่งที่เต็มไปด้วยปัญหารายล้อมในความโชคร้ายยังมีความโชคดีที่ได้พบใครบางคนซึ่งกลายมาเป็นแรงบัลดาลใจของเรื่องนี้ ติชมให้กำลังใจกันมาได้เสมอนะคะ
Guest
