ลวงร้ายเสี่ยงรัก

งานเล่มที่ 2 ของ #ชุดตัวร้ายที่รัก ค่ะ 

1. ลวงใจพ่ายรัก (โรมิโอ - นภิสา) 

2. ลวงร้ายเสี่ยงรัก (เฉียนหย่งฉี - อัปสรสิริ) 

3. ลวงร้ายพรางรัก (เฉียนหย่งหมิน - ทิพพะงา) 

“ฉันชื่อเค้ก!” เสียงหวาดแผดลั่นห้องตอนฟางหลงเลือกว่าจะใช้ชื่ออะไร หญิงสาวอยากจะวิ่งเอาหัวชนผนังให้ตายๆ ไปเสียตรงนี้ ให้เป็นนางบำเรอแค่สามเดือนก็ยอมแล้ว ยายนี่จะให้เธอเลือกชื่อจีนเอาไว้ให้เจ้านายเรียกขานอีก 

“หลันฮวาหรือโมลี่ฮวา” ฟางหลงถามย้ำอย่างใจเย็น 

“เรียกเค้กเขาจะตายเหรอ ถูกสาปเป็นหินงี้ปะ” 

“หลันฮวาหรือโมลี่ฮวา” 

อัปสรยกมือขึ้นขยี้ผมที่สระเซ็ตไว้เป็นทรงสวยงาม เอ่อ... คำว่าสวยงามมันคงเป็นอดีตไปแล้วล่ะ  

หลันฮาคือดอกกล้วยไม้ 

โมลี่ฮวาคือดอกมะลิ 

เธอที่ทั้งชีวิตมีชื่อเล่นเป็นขนมนามว่าเค้กอึดอัดใจเหลือเกิน กูเป็นของกินได้มาเกือบทั้งชีวิตอะคะ จู่ๆ จะให้เปลี่ยนไปใช้ชื่อดอกไม้ มันไม่ใช่เว้ยยย! 

“เค้กไม่ได้เหรอ น่ากินออก ให้เขาเรียกฉันแบบนี้เผื่อเขาอยาก” เธอบอกเสียงอ่อย  

“หลันฮวาหรือโมลี่ฮวา” 

“โว๊ะ! ลูกน้องขนาดนี้ เจ้านายจะขนาดไหนเนี่ย”  

“หลัน...” 

“หลันฮวา!” อัปสรแผดเสียงบอก 

ณ ตอนนี้ความกลัวยังคงมีอยู่เต็มหัวใจ มีมากพอๆ กับความแค้นนั่นแหละ แต่คนที่เจอความลำบากมาเยอะอย่างเธอย่อมรับมือไหว  

ถูกหลอกมาขายแล้วไง  

ให้ไปเป็นนางบำเรอแล้วไง 

ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นเพราะไอ้เตวิช ไอ้ผู้ชายชิงหมาเกิดนั่นแท้ๆ ดังนั้นคนอย่างเธอจะไม่ตายตกไปง่ายๆ หรอก เธอจะรักษาชีวิตเอาไว้เพื่อรอคอยวันแก้แค้น