เมียนางมาร

บทนำ

“เธอทำอะไรน้องริน..ห๊ะ?!” ฉันตกใจมากท่ีสามีของฉัน เขามาเห็นฉันอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ เขาคงเข้าใจว่าฉันคงไปทำร้ายคนรักของเขา

“รันไม่ได้ทำนะคะพี่ฟาร์!!” ฉันรีบปฏิเสธออกไปทันที เพราะว่าฉันไม่ได้ทำอย่างที่เขาคิด

“หึ!!..ไม่ได้ทำอย่างนั้นหรือ?!..ถ้าเธอไม่ได้ทำแล้วน้องรินมาอยู่ในสภาพนี้ได้ยังไง?!..”

เขารีบอุ้มน้องสาวของฉันที่นอนจมกองเลือดอยู่ไปที่โรงพยาบาลทันที แต่ก่อนที่เขาจะอุ้มน้องสาวของฉันออกไปนั้น เขาพูดกับฉันขึ้นมาว่า

“ถ้าฉันกลับมา!!..เธอต้องหย่าให้ฉัน..เพราะฉันไม่อาจทนอยู่กับผู้หญิงที่ชั่วร้ายอย่างเธอได้อีกแล้ว..พารัน”

ฉันกัดริมฝีปากตัวเองและกำมือเอาไว้แน่น เพื่อข่มความความเจ็บปวดในใจของตัวเอง พอเขาหันหลังและเดินจากไปแล้วเมื่อพูดจบ..น้ำตาเจ้ากรรมมันก็เอ่อไหลล้นออกมาจากเบ้าตาของฉัน

“ในเมื่อพ่อเขาไม่ได้ต้องการเราแม่ลูก..แม่ก็คงไม่ฝืนที่จะรั้งพ่อของลูกเอาไว้อีกแล้ว แม่ขอโทษ..ไม่เป็นไรนะคะ..หนูอยู่กับแม่ก็ได้..ใครไม่รักหนูไม่เป็นไร..แต่หัวใจของแม่นับแต่นี้ต่อไปจะมีแค่หนูคนเดียวก็พอ”