“ทำไมพี่ยศทำแบบนี้คะ” หญิงสาวใช้น้ำเสียงติติงทั้งสายตาก็ตัดพ้อตลอดเวลา
“ฉันควรจะถามเธอมากกว่าว่าทำไมทำแบบนี้ ฉันเลี้ยงดูเธอมาอย่างดีมันไม่พอใจใช่ไหม”
“พี่ยศใจร้าย ทำไมถึงได้ทำร้ายพี่คมน์แบบนี้”
“อย่าเรียกมันว่าพี่! มันเป็นพี่เหรอถึงได้เรียกมันว่าพี่” แค่เธอเรียกคนอื่นว่าพี่อารมณ์ก็กรุ่น ยิ่งเห็นพลินดาห่วงใยคมน์มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเดือดพล่านอยากจะชักปืนขึ้นมายิงลูกน้องให้มันตายไปเสียจริงๆ
“ใช่!พี่คมน์คือพี่ อย่างน้อยพี่คมน์ก็อยู่กับผิงดูแลตลอดไม่ทิ้งผิงเหมือนพี่ยศ”
“กล้ามาก!” มือหนากระชากแขนเรียวขึ้นมาอย่างแรงจนหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ หันไปมองคนที่เธอเคยประคองนอนราบกับพื้นไม่เป็นท่าด้วยความห่วงใย
“ปล่อยหนูผิงนะ!หนูผิงจะพาพี่คมน์ไปหาหมอ!”
“หยุดเรียกไอ้คมน์ว่าพี่เสียทีแล้วมานี่!!” ชยยศตวาดลั่นดึงแขนพลินดาไปที่รถไม่สนใจว่าเธอจะขัดขืนเพียงไร