“กิ๊ก?”
“อย่ามาทำเป็นทองไม่รู้ร้อน เห็นหน้าใสๆ แบบนี้ร่านไม่เบานะ” ยิ่งเห็นใบหน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มราวกับผู้บริสุทธิ์ไร้มลทิน เขายิ่งอยากจะขย้ำหล่อนให้ตายคามือ
‘เห็นหน้าใสๆ แบบนี้ร่านไม่เบานะ’ รินลดาจุกอกพูดอะไรไม่ออก น้ำตาคลอเบ้าตั้งแต่รู้จักกันมาเขาไม่เคยใช้คำพูดหยาบคายแบบนี้กับหล่อนมาก่อน อย่างมากแค่ขึ้นเสียงเท่านั้น
“แล้วแต่จะคิดค่ะ ลดาไม่ถนัดทำลับหลังเหมือนใครบางคนแถวนี้ค่ะ”
“เธอหมายถึงใคร” ภูตะวันคว้าแขนเจ้าสาวป้ายแดงขึ้นมาบีบจนเจ้าหล่อนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เขาไม่เข้าใจที่หล่อนพูด
“ลดาเจ็บ ปล่อยแขนลดานะ”
“อย่าเอานิสัยมั่วไม่เลือกของเธอมาเหมารวมคนอื่นสิสาวน้อย มันไม่น่ารักนะ”
อึก
ภูตะวันสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อเป็นการขจัดความรู้สึกขุ่นเคือง แล้วปล่อยออกมาอย่างช้าๆ เขาจะปล่อยให้อารมณ์โทสะที่เกิดจากเรื่องเมื่อวาน มาทำให้งานใหญ่เสียไม่ได้ อีกอย่างหญิงสาวตรงหน้ากำลังร้องไห้ น้ำตาอาบแก้มนวล
“บีบน้ำตาเก่งนักนะ รินลดา”
Guest
