TW : เลือด, ฆ่า, จิตใจอันบิดเบี้ยว, กินมนุษย์, ฆาตกรรม
เป็นเรื่องในจินตนาการของผู้เขียนทั้งหมด ไม่มีสถานที่ ตัวละคร เหตุการณ์อยู่จริงบนโลกใบนี้
ใช้วิจารณญาณในการอ่าน ไม่เหมาะกับผู้มีจิตใจอ่อนแอหรือกำลังซึมเศร้า ดิ่งๆ
สวัสดี
วันนี้เรามีนิทานเรื่องหนึ่งมาเล่าให้ฟัง
เป็นนิทานต้นกำเนิดของปีศาจนามว่า ‘ลิส’
ลิสเป็นปีศาจที่ต่างจากตนอื่น เพราะว่านางนั่นเคยเป็นมนุษย์มาก่อน
มนุษย์จะกลายมาเป็นปีศาจได้ยังไง สงสัยกันใช่ไหม? เราจะเล่าให้ฟัง
เตรียมป๊อปคอร์น น้ำโซดามาให้พร้อม เพราะโชว์กำลังจะเริ่มแล้ว
อ่อ ถ้าไม่ทานไอศกรีมระหว่างอ่านจะดีกว่านะ :-)
ในวันที่ท้องฟ้ามืดมนพายุโหมกระหน่ำเฉกเช่นเส้นทางชีวิตของเด็กสาวนามว่า ‘ลิส’
เธอนั่งมองครอบครัวที่กำลังใช้มีดไล่แทงกันด้วยสีหน้ากันว่างเปล่า
‘อ่า ตายกันไปให้หมดเลยก็ดี’ นี้คือสิ่งที่ลิสคิด
แต่ที่น่าแปลกใจคือพวกเขาไม่พาลิสไปด้วย
ข้อความสุดท้ายที่ครอบครัวของเด็กสาวได้พูดทิ้งเอาไว้ก่อนจะปาดคอตัวเองทิ้ง
‘แกมันปีศาจ’
ประโยคนี้เหมือนปลดล็อกตัวตนของลิส หรือว่าจริงๆ แล้วเธอคือปีศาจ
แต่ทำไมเธอถึงยังมีร่างกายเป็นมนุษย์อยู่อีก เธอเป็นปีศาจ เธอต้องการเป็นปีศาจ
ลิสไม่รอช้าที่จะนำเลือดของครอบครัวของเธอมาทำพิธีสังเวยปีศาจ
ใบหน้าเห่อแดงเหงื่อไหลริมกรอบหน้า ริมฝีปากคลี่ยิ้มกว้าง หัวใจสูบฉีดเต้นตึกตักไปด้วยความตื่นเต้น
ลิสคิดว่าตัวเองจะได้ไปอยู่ในที่ของเธอแล้ว
ไม่รู้ว่าเพราะเด็กสาวทำพิธีทำได้ถูกต้องหรือเพราะจิตใจอันชั่วร้ายของลิสกันแน่ที่เรียกปีศาจให้ออกมา
‘ท่านมารับเราแล้วสินะ’ ลิสอ้าแขนต้อนรับปีศาจตรงหน้า หญิงสาวคลี่ยิ้มขว้างดั่งได้พบกับพระเจ้า
‘อยากเป็นปีศาจหรือเจ้าน่ะ เด็กน้อย’ ปีศาจก้มลงถามเด็กสาวตรงหน้าผู้เป็นคนเรียกเขามา
‘ใช่ จะให้เราทำอะไรก็ได้ ถ้าได้เป็นปีศาจ เรายอมทุกอย่าง’
‘จงกลืนกินร่างกายและจิตใจของมนุษย์สะ แล้วเจ้าจะได้เป็นปีศาจสมดังที่ใจต้องการ’
ปีศาจพูดประโยคจบก็หายไป ปล่อยลิสอยู่กับประโยคนั้น
‘กลืนกินร่างกายและจิตใจมนุษย์อย่างนั้นหรอ ง่ายดีนี่’
ลิสเริ่มด่ำดิ่งสู่ความมืดมิด
กาลเวลาผ่านไปจากเด็กสาวเป็นหญิงสาวสวยเจ้าของร้านไอศกรีมที่ได้รับสืบทอดมาจากครอบครัว
ทุกคนต่างยกย่องว่าเธอเป็นหญิงสาวอายุน้อยที่ประสบความสำเร็จ
แต่อีกชื่อเรียกที่ผู้คนรอบตัวลิสชอบพูดกัน ‘ผู้กลืนกิน’
ใครก็ตามที่ได้สนิทสนมกับหญิงสาวมักหายสาบสูญทุกคน
‘ไอศกรีมร้านของคุณอร่อยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะครับ’ ชายหนุ่มรูปหล่อเอ่ยทักทายเจ้าของร้าน
เขาเป็นลูกค้าประจำร้านไอศกรีม ไม่รู้อะไรดลใจลิสให้ตอบกลับเขาไปต่างจากทุกวันที่เพียงส่งยิ้มให้ อาจจะเป็นเพราะนางเบื่อละมั้ง?
‘อยากรู้ไหมละคะว่ามันทำมาจากอะไร?’
‘อะไรหรอครับ’ ชายหนุ่มดีใจเป็นอย่างมากที่วันนี้หญิงสาวไม่ได้เมินเขาเหมือนทุกวัน
‘ความลับ :)’
เหมือนชายหนุ่มผู้นั้นจะตีความผิดเกี่ยวกับคำตอบของลิสไปเสียหมด เขาเริ่มเข้าหาเธอมากขึ้น
จนลิสใจอ่อนยอมเป็นแฟนกับชายหนุ่ม
‘นี่ชื่อของต้นไม้หรอครับ จอร์น ดีน เมย์ พีท’ ชายหนุ่มไล่อ่านป้ายชื่อแปะบนกระถางต้นไม้หลังร้านไอศกรีม
‘ไม่ใช่ชื่อของต้นไม้หรอกค่ะ ชื่อของกระถางต่างหาก’ ลิสมองกระถางสีขาวนวลคลี่ยิ้มออกมา
เป็นรอยยิ้มที่ชายหนุ่มข้างกายก็ไม่อาจเข้าใจได้
ลิสอดไม่ได้เมื่อมีใครเริ่มสนิทกับเธอ เธอก็อยากจะกลืนกินร่างกายและจิตใจของเขาเสมอ
แด่เธอผู้ที่จะกลายเป็นปีศาจ
ลิสยั่วยวนให้ชายหนุ่มตกหลุมรักเธอจนไม่อาจถอนตัวขึ้น
ชายหนุ่มคนนี้ให้ใจแก่เธอมากเกินกว่าที่ใครเคยให้มา
มากจนบางชั่วขณะลิสก็เผลอลืมไปว่าเธอทำทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไร
หญิงสาวมั่นใจว่าเมื่อจบนี่แล้ว ลิสจะได้เป็นปีศาจสมดั่งที่ใจเธอต้องการ
เธอลงมือฆ่าแฟนหนุ่มของเธออย่างไม่ลังเล เลือดสีแดงอาบกระจายไปทั่วใบหน้าและร่างกายหญิงสาว
ลิสนำเลือดและเนื้อของชายหนุ่มไปบดให้เละแล้วนำไปทำไอศกรีม
หญิงสาวตักไอศกรีมสีน้ำตาลดำกลิ่นเหม็นเลือดคาวเข้าปาก
เพื่อกลายเป็นปีศาจ หญิงสาวต้องทำ ลิสใช้เพียงส่วนหนึ่งมาทำไอศกรีมกินเอง
เลือดเนื้อบางส่วนเธอนำไปผสมกับไอศกรีมเพื่อขาย
ทำให้ไอศกรีมร้านเธอกลมกล่อมแถมยังเนื้อแน่น ถูกใจลูกค้านัก
ลิสตักกินเนื้อไอศกรีมจนหมด แต่ทำไมนางยังไม่กลายเป็นปีศาจสักที
‘เธอจะต้องทำสิ่งนี้ไปอีกนานแค่ไหน เธอต้องฆ่าคนอีกเยอะแค่ไหน’
ลิสกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง หญิงสาวเริ่มทนไม่ไหวหันมากลืนกินร่างกายมนุษย์ด้วยวิธีดั้งเดิม
ริมฝีปากรูปสวยที่เคยประกบจูบจุมพิษบอกรักชายหนุ่มกำลังฉีกกัดเนื้อบนร่างกายไร้วิญญาณ
ลิสกินกลืนกินเนื้อบนร่างกายของชายหนุ่มจนหมด แต่มันก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
‘เครื่องใน ได้ ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย’ ลิสหยิบเครื่องในของชายที่รักขึ้นมากัดกินกลืนลงสู่ท้อง
เหมือนปีศาจได้เข้าสิงหญิงสาวชั่วขณะหนึ่ง จนในที่สุดลิสก็ได้สติหลังร่างของชายหนุ่มเหลือเพียงกระดูก
‘แดน แดน แดน!!!’
ชื่อของชายหนุ่มคนรักที่ลิสไม่เคยเอ่ยเรียกเขาได้ออกมาจากปากของหญิงสาว
เมื่อตอนที่อีกฝ่ายไม่มีโอกาสได้ยินอีกแล้ว
ลิสคลุ้มคลั่งเมื่อนางได้เสียคนที่เธอรักและเขารักเธอสุดใจไปโดยเปล่าประโยชน์ เธอไม่ได้กลายเป็นปีศาจ
ความทรงจำมากมายที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับเขาประดังเข้ามาในสมองของเธอ
ลิสรู้สึกผิดต่อแฟนหนุ่มของเขา ริมฝีปากบางที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อของแดนหลงเหลืออยู่หันมากัดฉีกเนื้อของตัวเธอเอง
แดนต้องโดนหญิงสาวทำเช่นนี้ ลิสก็ควรจะโดนทั้งๆ ที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นการไถ่บาป
ไม่มีแดนอยู่ ลิสก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว
ไม่เป็นไร แม้เธอจะไม่ได้เป็นปีศาจ อย่างน้อยเมื่อนางได้ตายไปก็คงจะได้พบเจอกับแดนที่โลกหลังความตายนั้น
‘ฮ่า ฮ่าๆๆๆๆ ขอก่อนนะแดน เราจะตามเธอไปเดี๋ยวนี้แหละ ฮ่าๆๆๆๆ’
ลิสเมื่อหาทางออกได้ก็ไม่รีรอที่จะกัดฉีกกินเลือดเนื้อของตนเอง
เลือดที่ไหลทะลักไม่ได้ทำให้นางรู้สึกถึงความเจ็บปวด
จิตใจของนางที่แตกสลายไปแล้วตั้งหากที่เจ็บปวดยิ่งกว่า
ยิ่งกัดกิน ยิ่งฉีกเนื้อของตนเองเท่าไหร่ รอยยิ้มกว้างก็ฉีกกว้างขึ้น กว้างขึ้นเรื่อยๆ
ความสุขใจที่นางไม่เคยรู้สึกมาก่อนมันเป็นเช่นนี้เอง นางอ้าแขนกว้างที่เป็นเพียงกระดูกแขนไปบนอากาศ
เห็นแสงสว่างในความมืดมิดนี้ แต่ทันใดนั้นเองปีศาจตนเดิมที่เคยมาหาลิสก็ปรากฏตัว
‘เจ้าผ่านแล้ว’
‘ห่ะ’
ลิสที่รอคำพูดนี้จากปีศาจมาเป็นเวลานานเมื่อได้ยินแต่หญิงสาวกลับไม่รู้สึกดีใจกับมันเลยสักนิด
‘เจ้าได้กลืนกินร่างกายและจิตใจของเจ้าแล้ว’
‘ของเรา?’
‘ใช่ ของเจ้า’
‘ไม่ใช่ของมนุษย์หรอ’
‘แล้วเจ้าไม่ใช่มนุษย์หรือ’
คำพูดของปีศาจพาเอาลิสหัวเราะออกมาคุมตัวเองไม่อยู่
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน แล้วทั้งงหมดที่นางทำมา ฆ่าผู้คนมากมายที่รักนางนั่น
หญิงสาวยกมือที่มีแต่โครงกระดูกขึ้นมาปิดบังใบหน้าขำขันของตนเองที่เปียกชื้นไปด้วยหยาดน้ำตา
‘ข้าเชื่อว่าเจ้าต้องเป็นปีศาจที่ดีอย่างแน่นอน’
ปีศาจคลี่ยิ้มเยือกเย็นพึงพอใจกับปีศาจตนใหม่ตรงหน้าที่เขาช่วยสร้างมากับมือ
‘แน่นอนอยู่แล้วไอ้******’ ลิสไม่หวาดกลัวปีศาจตรงหน้ามีแต่ความเคียดแค้นที่มีให้
ปีศาจตนนี้หลอกใช้นาง เขาหลอกนางได้ทำสิ่งชั่วร้ายพวกนี้
‘ดี โกรธแค้นเช่นนั้นแหละ
จงโกรธแค้น เพราะพวกเราคือปีศาจ’
การหลอกมนุษย์ผู้ที่มีจิตใจต้องการเป็นปีศาจก็ดำเนินต่อไปเป็นวัฏจักร
ตนแล้วตนเหล่า
ตลอดไป
จบบริบูรณ์
และทั้งหมดนี้คือนิทานเรื่องเล่าต้นกำเนิดของปีศาจที่ชื่อว่า ‘ลิส’
ไม่แน่ว่าในทุกวันนี้อาจจะมีมนุษย์ที่กลายเป็นปีศาจเช่นกัน ไอศกรีมร้านโปรดที่คุณทานอาจจะเป็นร้านไอศกรีมครอบครัวของลิส ไอศกรีมเนื้อแน่นกลมกล่อมอาจจะทำมาจากเลือดเนื้อมนุษย์ หญิงสาวที่คุณยิ้มให้ที่ป้ายรถเมล์อาจจะเป็นฆาตกร สิ่งที่คุณคิดว่าเข้าใจถูกมาตลอดก็อาจจะผิด คำพูดเล็กๆ น้อยๆ ของคุณอาจจะเปลี่ยนใครไปตลอดกาล ไม่แน่คุณอาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่สร้างปีศาจบนโลกใบนี้ขึ้นมาก็เป็นได้
Talk Talk with writer
เรื่องสั้นนี้เป็นเรื่องสั้นในโปรเจคของ PromptYourWriting ที่เป็นการร่วมกันของ @babesuppxrt กับ @thisac_qanda ในทวิตเตอร์ค่ะ เป็นการกำหนดคีย์เวิร์ดให้แต่งโดยเดือนกรกฎาคมมีคำว่า Slice of life, ice cream, stranger เราใช้คำว่าไอศกรีมกับคำแปลกหน้าค่ะ เป็นครั้งแรกเลยที่เราได้แต่งแนวนี้ คิดว่ายังไม่ได้ดีมากแต่เราก็สนุกกับเนื้อเรื่องแนวใหม่ๆ นี้มาก ถ้าใครชอบอย่าลืมไปจิ้มๆ นิยายจีนโบราณของเราด้วยนะคะ แต่คนละฟิวกันเลยละ 555 เรื่องนั้นเป็นโรแมนติก เบาสมองหน่อย เดือนหน้าจะมีเรื่องอะไร คีย์เวิร์ดอะไร ฝากติดตามด้วยนะคะ มีเรื่องเขียนอีกมากมายของนักเขียนท่านอื่น สามารถไปส่องๆ ได้นะ แล้วมาเม้นๆ คุยกันหน่อยนะคะว่ารู้สึกเช่นไรหลังอ่านจบบ้าง ไว้คุยกันใหม่ค่ะะ
Guest
