"เมื่อคำสาปร้ายที่สืบทอดกันมาจากบรรพบุรษ
ที่สาปให้ลูกผู้หญิงคนสุดท้องของครอบครัวจะมีตุ่มหนองน่ารังเกียจ ทั่วทั้งร่างเป็นเหตุให้ " เซี่ย เซียนเซียน " ลูกคนสุดท้องของตระกูลเซี่ย เป็นที่น่ารังเกียจของทุกคน"
หยาง หมินหรง ท่านเเม่ทัพใหญ่เเห่งเเคว้นไป๋
ผู้คุมกองทัพทหารทั้ง 4 เหล่าทัพ เเม้เเต่ฮ่องเต้ยังยอมรับในฝีมือ เเต่เพราะโหราห์ทำนาย ทายทักว่าจะมีอันเป็นไปหากไม่ได้ร่วมหอกับบุตรสาวคยสุดท้องเเห่งตะกูลเซี่ย ถึงเเม้เขาจะเป็นคนที่ไม่มองคนเพียงเปลือกนอกก็จริง เเต่ให้คนอย่างข้า หยาง หมินหรง ไปร่วมหอกับเซี่ยเซียนเซียน ลูกสาวคนสุดท้องของตะกูลเซี่ย ที่เเม้เเต่คนในตระกูลยังรังเกียจ เเละที่สำคัญข้ามีคนที่พึงใจอยู่เเล้ว นั้นคือ เซี่ย หลินจื่อ บุตรสาวคนรองพี่สาวของนาง!!!!!
" เมื่อเจ้าเกิดมาอัปลักษณ์ ขอเพียงเเค่ใจเจ้าไม่อัปลักษณ์ก็เพียงพอ"
"เจ้าต้องให้ข้าพูดกี่ครั้ง ต่อให้ข้าเมามายดั่งหมาไร้ตรอก หรือหูตาบอดสนิทข้าก็ไม่มีวันรักเจ้า"
เซี่ย เซียนเซียน สาวอาภัพจากตระกูลเซี่ย
ใครจะมีโชคเท่าข้ากัน เกิดมามีหนองตุ่มใส ทั่วร่าง ได้รับคำสาปขยะเเขยง คนที่บ้านรังเกียจไม่เว้นเเม้เเต่ครอบครัวของตัวเอง มีเรือนหลังใหญ่โตเเต่ห้องของข้าเล็กดั่งสุยกว่าง ไม่มีคนรับใช้ส่วนตัว ไม่มีเพื่อน ไม่มีทรัพย์สมบัตติ เมื่อมีข่าวว่าข้าจะได้เเต่งงานกับท่านเเม่ทัพหยาง ข้าทั้งตื่นเต้น เเละเเอบกังวล ขอพียงอย่างน้อยๆ ชาตินี้ มีคนเข้าใจข้าก็เพียงพอเเล้ว
"ข้าขอเพียงเศษใจท่าน
"ใจของข้ามันมีชีวิตอีกครั้ง เมื่อได้พบท่าน "
"เปลี่ยนจากท่านพี่เป็นข้าได้หรือไม่"
ป.ล. เรื่องนี้เป็นเรื่องเเต่งตามจิตรนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่ได้พากพิงถึงบุคคลใดทั้งสิน
ป.ล. เรื่องนี้ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์จีนยุคใดทั้งนั้น
ห้ามทำการละเมิดลิขสิทธิ์ อาทิเช่น คัดลอกข้อมูลทั้งหมด หรือเพียงบางส่วน เลียนแบบ ดัดแปลง หรือตีพิมพ์ซ้ำ โดยเด็ดขาด ตามพ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
Guest
