“ฮัลโหล คุณจะไปเที่ยวที่ไหนครับ ผมสามารถพาคุณไปได้ทุกที่เลย อย่างเช่นวัดพระแก้ว หรือพาไปนั่งรถตุ๊กตุ๊กก็ได้”
“พวกเราไม่ไปหรอก หลีกไป” ลูกน้องของเซอร์เกบอกปัด พร้อมทั้งรีบเดินต่อไปทันที
แต่อีกฝ่ายไม่ลดละ ยังเดินตามตื้อไม่เลิก
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกฮะ ผมคิดราคาให้ครึ่งเดียวก็ได้ ไปกับผมเถอะ คุณจะไปไหนกันล่ะ ไปเที่ยวตลาดจตุจักรไหม ที่นั่นของฝากเยอะแยะเลยนะฮะ รับรองพวกคุณจะต้องชอบแน่ ๆ”
ชายหนุ่มร่างเล็กคนนั้นยังคงตามติดไม่เลิก จนลูกน้องของเซอร์เกเริ่มหงุดหงิด เขาหยุดฝีเท้าแล้วหันมามองหน้าไกด์เถื่อนตรง ๆ แล้วคว้าคอเสื้อเขามาตวาดใส่ด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
“นี่ไอ้หนู พวกฉันบอกแล้วไงว่าไม่ไป ฉันมาที่นี่เพื่อทำธุระ หรือแกอยากเป็นศพอยู่ที่นี่ก็ตามใจ”
เด็กหนุ่มอึ้งไปพักใหญ่ แต่แล้วเขาก็พยักหน้าช้า ๆ ชายคนนั้นจึงยอมปล่อยมือแต่โดยดี
“ก็...ก็ได้ฮะ ผมไปแล้วก็ได้”
“ให้มันได้อย่างนี้สิ”
เด็กหนุ่มคนนั้นว่องไวอย่างกับลิง ทันทีที่เขาถูกปล่อยมือ ร่างเล็ก ๆ ก็วิ่งหายไปกับสายลม แต่มันยังไม่ไวพอที่เซอร์เกจะเห็นการเคลื่อนไหวของนักฉกคนนั้น สายตาคมกริบของเขามองเห็นมือเล็ก ๆ ล้วงเข้าไปเอากระเป๋าสตางค์ของ เซอร์เกและลูกน้องคนหนึ่งของเขาไปด้วย
ช่างล้วงคองูเห่าเสียจริง ไม่รู้เลยหรือไงว่ากำลังล้วงกระเป๋าเจ้าพ่อ
“รออยู่นี่นะ เดี๋ยวฉันมา”
“นายเหนือหัวจะไปไหนหรือครับ”
“ฉันจะไปคว้าคองูเขียวสักหน่อย”
Guest
