“ตื่นได้แล้ว… ลูกชาย”
ผมแน่ใจว่าหลังใบหูของผมรู้สึกถึงริมฝีปากที่ล้อมไปด้วยไรหนวดนาบลงมา และมันทำให้ผมขนลูกซู่ไปทั้งตัว
“เช้าแล้วเหรอครับ อื้อ… ผมขอนอนต่ออีกหน่อยนะแด๊ด”
ผมต่อรองทั้งที่รู้ดีว่ามันไม่เคยสำเร็จเลยแม้นแต่หนเดียว เขาไม่เคยประนีประนอมและมักทำตัวเป็นนาฬิกาปลุกที่เที่ยงตรงเสมอ ตลอดระยะเวลาสิบปีที่ผมได้รู้จักกับผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของผมยามที่ผมไม่เหลือใครในโลกใบนี้
“โน… ลูกก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วมาวิน”
นั่นแหละ… แม็กนัส
“โถ่แด๊ด ผมโตแล้วนะ”
“ฉันรู้ว่าเธอโตขึ้นขนาดไหน นั่นเพราะร่างกายของเธอมันฟ้องให้เห็นอยู่… เต็มตา”
หมับ!!!
“ดะ… แด๊ด”
จู่ๆ เขาก็คว้าหมับไปที่เจ้าหนูของผมที่มันมักจะตื่นขึ้นมาตั้งเด่ในตอนเช้า
“เห็นไหมว่าฉันมีตัวประกันอยู่ในมือ และถ้าเธอไม่รีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวละก็…” เขากระซิบข้างหูผมด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วชวนจินตนาการไปไกลลิบ
“แด๊ด ไม่เล่นแบบนี้ โอเคๆ ผมจะลุกแล้ว”
Guest
