"เฮเดนครับ...ทำไหมเฮเดนถึงอยากเรียกคุณหลินว่าม๊ามี้ล่ะครับ หือ?"
"....เฮเดนชอบเค้าครับ และเฮเดนอยากมีแม่
เฮเดนไม่อยากโดนเพื่อนที่โรงเรียนล้อแล้ว...ว่าไม่มีแม่ เฮเดนแค่อยากมีแม่เหมือนเพื่อนๆครับแด๊ดดี้"
ชายหนุ่มเมื่อได้ยินคำตอบถึงกับหน้าถอดสี เค้าทำให้ลูกมีปม ถึงเค้าเลี้ยงลูกมาแบบตามใจทุกอย่างอยากได้อะไรหามาให้อยากทำอะไรให้ทำ เฮเดนจึงโตมาด้วยความที่เคยโดนตามใจมาตลอดเพื่อไม่ให้เค้ารู้สึกขาดหาย
เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้น เธอถึงกับลืมคำพูดและความคิดทุกอย่างในหัว เธอก็โดนแม่ทิ้งไปทั้งแต่เด็ก โดนเพื่อนล้อว่าลูกไม่มีแม่จนเธอไม่อยากไปโรงเรียนพ่อเธอพาย้ายโรงเรียนเป็นว่าเล่น
"คุณครับ..ให้เฮเดนเรียกคุณว่าม๊ามี้ได้ไหมครับ" เด็กชายเดินเข้ามาหาหญิงสาวแล้วจับมือเธอเป็นการขออนุญาตเรียกเธอว่าม๊ามี้
ชายหนุ่มที่เห็นแบบนั้นได้แต่มองหน้าหญงสาวรอคำตอบ เค้าไม่รู้จะพูดยังไงเมื่อได้ยินลูกพูดแบบนั้น อยู่ที่เธอแล้วแหละ
"....ได้สิคะ งั้นฉันให้เรียกฉันว่าม๊ามี้ก็ได้ค่ะ"
"จริงหรอครับ...ผมเรียกได้จริงๆหรอครับ" เด็กชายถามด้วยความดีใจ
"จริงสิคะ^^"
"งั้น...ม๊ามี้ครับ...ม๊ามี้อาบน้ำป้อนข้าวให้เฮเดนได้ไหมครับ..แม่ของเพื่อนๆเฮเดนก็ทำแบบนั้น"
"ไม่ได้ครับเฮเดนโตแล้ว...ต้องทานข้าวเองนะครับ"
"งั้นอาบน้ำให้เฮเดนอย่างเดียวก็ได้ครับ นะครับม๊ามี้ เฮเดนอยากให้ม๊ามี้อาบน้ำให้"
"ก็ได้ค่ะ...เดี๋ยวฉัน..." เด็กชายเลิกคิ้วใส่
"เออ...เดี๋ยวม๊ามี้จะอาบน้ำให้เฮเดนนะคะ"
"ครับ...งั้นไปทานข้าวกันเถอะครับม๊ามี้"เด็กชายเอ่ยพร้อมจังมือหญิงสาวจะไปที่ฌต๊ะอาหาร
"อ้าว...มีม๊ามี้แล้ว ผลักแด๊ดดี้ออกจากชีวิตเลยหรอ" ชายหนุ่มแกล้งเอ่ยงอลๆ
"อุ้ย..ไม่ลืมครับแด๊ดดี้ แฮ่ๆ^^ ไปครับแดดดี้ม๊ามี้ไปทานข้าวกัน" เด็กชายยิ้มร่าเริงจุงมือทั้ง2ไปที่โต๊ะอาหาร
Guest
