เกริ่น...
พรึ่บ!!! มือหนาก็เดินไปกระชากผ้าขนหนูบนตัวของมัสยาออกอย่างแรง จนเธอถึงกับรีบยกมือขึ้นมาปิดเต้าอวบอิ่ม กับของสงวนไว้ ชายหนุ่มก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจกับร่างกายของเธออีกครั้งก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด
แท่งเอ็นอันใหญ่โตนั้นทำให้มัสยาถึงกับตาโต ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น แต่เธอไม่เคยเห็นขนาดใหญ่แบบนี้มาก่อน เขาใช้มือจับชักรูดท่อนเอ็นตัวเองเบาๆ จนมันแข็งจนเห็นเส้นเลือดเขียวปูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยสายตาที่เรียบนิ่ง
"แหกขา!!!" เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอพร้อมกับบอกด้วยน้ำเสียงที่ดัง แต่มัสยากลับหนีบขาตัวเองไว้แน่น นั่นยิ่งทำให้พยัคฆ์รู้สึกหงุดหงิดกับการหวงของหญิงสาว พรึ่บ! เขาจึงจับขาเธอแยกออกแล้วขึ้นไปคร่อมตัวเธอ
.
.
"ฮรึก!" มัสยาก็ได้แต่นอนปล่อยให้น้ำตาตัวเองไหลออกมาแบบนั้น หมดแล้ว..ความบริสุทธิ์ที่เธอพยายามหนีรอดมาได้สิบกว่าปี บัดนี้ถูกอสูรร้ายพรากมันไปแล้ว
.
.
"อยากตายหรืออยากกลับไปหากิ่มกูให้มึงคิดให้ดี!!!!" น้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความเย็นยะเยือกของพยัคฆ์เอ่ยถามขึ้น เขาลุกขึ้นยืนแล้วจ้องมองไปที่ร่างบางด้วยแววตาที่แข็งกร้าวจนคนถูกถามถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ
"มะ ไม่อยากทั้งสอง"
"กูให้มึงเลือกได้แค่อย่างเดียว!!!"
"ถ้ามึงไม่เลือก งั้นก็อยู่เป็นทาสกู!..แล้วกูจะทำให้มึงได้รู้จักนรกที่แท้จริง!!!"
คำเตือน!!
เนื้อหาในนิยายค่อนข้างรุนแรง อาจมีการใช้ถ้อยคำที่หยาบคายไม่เหมาะสมกับบุคคลที่มีสภาพจิตใจที่อ่อนไหวและเนื้อหาในนิยายนั้นเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งไม่มีเจตนายั่วยุหรือส่งเสริมให้กระทำตามเป็นเพียงเรื่องที่แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้อ่านเพื่อคลายเครียด
หากใครไม่ชอบกรุณาเลื่อนผ่าน แต่ถ้าอยากอ่านก็ควรจะใช้วิจารณญาณในการอ่าน!!
[ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงเนื้อหาในนิยายทุกกรณี!!]