ไม่รู้เรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิตได้ขีดเอาไว้ให้เธอต้องไปพลาดนอนกับเจ้าของบริษัทจนทำให้เกิดตั้งท้องขึ้นมาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจอีกทั้งเรื่องราวที่ไม่ได้คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อลูกของเธอไม่ใช่แค่คนธรรมดา....
เรื่องนี้จะออกแนวลึกลับข้ามภพข้ามชาติกันนิดหน่อยนะคะแต่ความโรแมนติกมาเต็มค่า
ร่างโครงเรื่องโดย หอศังกร และลงรายละเอียดคำบรรยายโดย ปลายฟ้า
นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์จากใครหรือสิ่งใดและไม่ได้เจตนาลบหลู่ความเชื่อย้ำอีกครั้งว่าไม่ได้เจตนาลบหลู่ความเชื่อทุกอย่างเกิดจากจินตนาการนะคะ ชื่อคนสัตว์สิ่งของสถานที่ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องที่ปรุงแต่งขึ้น ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
++
ตัวอย่างบางตอน
"นี่คุณถ้าฉันคลอดลูกแล้วคุณจะดูแลฉันดีแบบนี้หรือเปล่า"
คนึงนิจเอ่ยถามชายหนุ่มในขณะที่เขาวางแก้วนมอุ่นๆตรงหน้าเธอก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งข้างๆ
"ก็คงจะเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง"
เขตแดนตอบไปตามตรงทุกวันนี้เขาก็ดูแลเธอจนเป็นกิจวัตรอยู่แล้วและคิดว่าจะทำไปเรื่อยๆไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง
"แล้วถ้าคุณมีคนรักล่ะ ลูกกับฉันยังสำคัญกับคุณอยู่มั้ย"
สาวเจ้าเอ่ยเสียงอ่อนเรื่องที่เธอกังวลในใจมาตลอดก็คงจะเป็นเรื่องนี้
"ผมไม่เคยคิดเรื่องนั้น มีคุณกับลูกแล้วผมจะหาคนอื่นมาวุ่นวายกับชีวิตทำไม"
เขตแดนเห็นว่าหญิงสาวดูท่าจะถามอะไรที่ค่อนข้างไร้สาระ เขาเป็นคนที่มีความคิดพอคงไม่หาเรื่องมาทำให้เขาวุ่นวายไปกว่าเดิมอยู่แล้ว คำตอบของเขตแดนทำให้คนึงนิจยิ้มและคลายกังวลไปได้มาก ทั้งยังรู้สึกเขินกับคำตอบของเขาจนใบหน้าของเธอตอนนี้แดงจนเป็นลูกตำลึงไปแล้ว
"ยิ้มกรุ้มกริ่มอีกแล้ว มีอะไรจะพูดกับผมหรือเปล่า"
"เรามาลองเป็นคนรักกันดีหรือเปล่าคะ"
สาวเจ้าเอ่ยถามโดยที่ไม่กล้ามองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
"นี่คุณกำลังจีบผมงั้นหรอ"
เขตแดนเอี้ยวตัวมองหน้าของคนึงนิจให้แน่ใจว่าเมื่อครู่เธอพูดจริงหรือพูดเล่น
"ก็แค่ถามเล่นๆ ไม่มีอะไรหรอก"
ว่าจบก็ยกนมอุ่นขึ้นมาดื่มแก้เขิน
"ก็ได้"
พรวด..
"อะ.. แอ้กก.. "
สาวเจ้าได้ฟังคำตอบที่ไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มจะตกปากรับคำเธอเร็วเช่นนี้ จึงเกิดสำลักนมในแก้วขึ้นมากะทันหัน
"เลอะเทอะหมดแล้วค่อยๆ ดื่มสิ"
มือหนารีบหยิบทิชชู่เปียกเช็ดหน้าเช็ดตาให้หญิงสาวในขณะที่เธอยังคงนิ่งอึ้งกับคำตอบของเขาอยู่
"เมื่อกี้ว่าไงนะ"
คนึงนิจมองหน้าเขตแดนด้วยความสงสัย ทั้งอยากได้ยินคำตอบที่เขาพูดกับเธออีกครั้ง
"ก็ได้เอาอย่างที่คุณเสนอ ยังไงเราก็ต้องอยู่ด้วยกันยาวอยู่แล้วนี่"
เมื่อจบคำพูดของชายหนุ่มร่างบางก็เอาแต่บิดตัวเขินไปมาไม่ได้สนในรอยเปื้อนนมในแก้วบนตัวของตัวเอง หน้าที่เช็ดทำความสะอาดเลยตกเป็นของเขตแดน คนตัวโตส่ายหัวอมยิ้มอ่อนที่หญิงสาวเอาแต่นั่งเขินไม่คิดว่าเรื่องที่เขาอยากจะคุยกับเธอกลับเป็นเธอที่เอ่ยพูดขึ้นมาก่อน นับว่าหัวใจเขาและเธอตรงกันมานานแล้วเป็นแน่