ผู้ชายขายน้ำ(กาม)
ญาณิน หญิงสาวที่เกิดมาท่ามกลางกองเงินกองทอง เพียบพร้อมทุกอย่าง สวย รวย เก่ง เป็นนักธุรกิจหญิงดีเด่น
เส้นทางเดินของเธอโรยด้วยกลีบกุหลาบ แทนไท...คือดงกุหลาบที่งดงามสำหรับเธอ เขาเป็นสามีที่ดี เป็นสามีที่สมบูรณ์แบบ เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนต้องการเขาไปครอบครอง เขาคือสามีแห่งชาติ!
แต่หารู้ไม่! ในดงกุหลาบที่สวยงามนั้น ได้ซ่อนหนามกุหลาบอันแหลมคมเอาไว้!
แทนไท...คือหนามกุหลาบที่คอยตำใจ ทิ่มแทงหัวใจเธอให้เจ็บปวด! เขานอกใจเธอ
เธอจะดึงเอาหนามออก…ก็เสียดายดงกุหลาบที่สวยงามนั้น!
สุดท้าย...หนามกุหลาบนั้นก็ปักลึกจนยากที่จะดึงออกได้! เส้นทางเดินของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบที่สวยงามอีกแล้ว
เธออยากปลดปล่อยตัวเองออกจากกรอบที่ทุกคนขีดให้เธอเดิน! อยากทำตามที่ใจปรารถนา...
ความสุขทางกายที่เธอไม่เคยได้รับจากสามี! เธออยากได้! อยากได้...ใครสักคนที่จะมาช่วยให้เธอได้ปลดปล่อย แค่ชั่วคราวเท่านั้น!
วายุ...คือผู้ชายคนนั้น! ผู้ชายที่เธอเลือกมาเพื่อซื้อกิน! เขามาเพื่อขายตัวให้เธอ! เพื่อปลดปล่อยความต้องการทางกายเท่านั้น!
แต่ความรู้สึกบางอย่างได้เกิดขึ้นในหัวใจเธอ วายุทำให้เธอโหยหาเขา...ต้องการเขา...หัวใจเธอมีเขาเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไป!
แต่มันเป็นไปไม่ได้! เธอยังมีแทนไทที่เป็นสามี! วายุเป็นได้แค่ผู้ชายขายน้ำกามเท่านั้น!
วายุ...นักศึกษาหนุ่มที่ยอมขายตัวแลกกับเงิน!
เขาทิ้งศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย! เขาขายตัว! ขายน้ำกาม! เพื่อความสุขของผู้หญิงไฮโซทั้งหลาย น้ำกามที่ปลดปล่อยออกไปคือเงินที่จะได้กลับมา ท่อนเอ็นของเขาคือสมบัติอันล้ำค่า กระแทกให้น้ำแตกแล้วแยกกัน!
แต่...
เขากลับไปหลงรักญาณิน…ผู้หญิงที่ซื้อน้ำกามเขา!ผู้หญิงที่มีเจ้าของ!
สำหรับญาณิน...เขาเป็นได้แค่...ผู้ชายขายน้ำกาม!
เธอคือผู้หญิงที่ผ่านมาแค่ให้รัก ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน!
วายุ…จะทำอย่างไรกับหัวใจตัวเองที่รักญาณินเข้าไปจนหมดหัวใจ! รักคนมีเจ้าของ!ต้องทนเก็บไว้ในใจ!
ญาณิน…จะเลือกเดินทางไหนดี สามีนอกใจ!จะเลิกก็ไม่ได้ จะไปต่อก็เจ็บปวด! จะปล่อยหัวใจให้รักอีกคนก็ปวดร้าวไม่ต่างกัน!
แทนไท…จะรักษาความเป็นสามีแห่งชาติเอาไว้ได้ไหม! ในเมื่อเขาไม่เคยพอ! เขายอมทำทุกอย่าง เพื่อ..เงินของเธอ! เขาเก็บซ่อนบางอย่างเอาไว้ ญาณินไม่เคยรู้!
“ผมจะบอกให้นะ ผมขายตัว! ขายน้ำกาม!เพื่อความสุขของผู้หญิงไฮโซทั้งหลาย น้ำกามที่ปลดปล่อยออกไปคือเงินที่จะได้กลับมา!"
"...วายุ"
"ท่อนเอ็นของผมคือสมบัติอันล้ำค่า! กระแทกให้น้ำแตกแล้วแยกกัน! ผู้ชายขายน้ำกามอย่างผม!ไม่เคยคิดจะรักผู้หญิงที่มาซื้อน้ำกามของผม!ที่ผ่านมามันคือการแสดง! ผมแค่อยากให้คุณญาณินเชื่อว่าผมรักคุณญาณิน ผมจะได้กอบโกยเอาเงินทองจากผู้หญิงหน้าโง่อย่างคุณ!ผมไม่มีหัวใจไว้รักใคร จำไว้ !”
“ไม่จริง!”
“ไม่ใช่แค่คุณคนเดียวที่ซื้อผมกิน! แต่เป็นผู้หญิงทุกคนที่หิวน้ำกามของผม อยากกินน้ำกามผม!”
“ไม่จริง!วายุโกหกญา! วายุไม่เคยคิดจะขายตัว ที่ผ่านมาวายุทำไปเพราะความจำเป็น วายุหยุดทุกอย่างแล้ว”
“ฮึ!โง่บรม!เงินดี งานสบายแบบนี้จะหยุดได้ไงล่ะ ได้ทั้งความเสียว ได้ทั้งเงิน ไม่เห็นเสียตรงไหน ผมไม่ต้องเสียเงินไปซื้อผู้หญิงมากระแทกให้หายงี่ แต่ผมกลับใช้แท่งเอ็นอันเดียวหาเงินได้มากมาย จะเสียบใส่รูผู้หญิงคนไหนผมก็ได้เงิน แล้วก็...ได้เสียวด้วย”
“บ้า!บ้าที่สุด!วายุบ้า!”
“ด่าผมสิ!ด่าอีก!”
“ญาหลงเชื่อคำพูดวายุว่ารักญา! มีญาคนเดียว ญาเกลียดวายุ !”
“เกลียดผมหรอ ฮ่าๆๆๆเกลียดผมแต่นอนซุกอยู่ที่หว่างขาของผม ดูดแท่งเอ็นของผมอย่างหิวโหย! หลงแท่งเอ็นผู้ชายขายตัวจนลืมทุกอย่าง ซื้อผู้ชายกิน!ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำกันคุณญาณิน!คุณเป็นผู้หญิงที่ร่านมาก!”
ญาณินกัดปากแน่นจนห้อเลือด ผู้ชายที่อบอุ่น แสนดีคนนี้หายไปไหน เขาหยาบคายกับเธอมาก หรือว่านี่คือตัวคนของเขา ไม่จริง!
“ใช่!ฉันร่าน!ฉันชื้อผู้ชายกิน! ฉันหิวก็ซื้อกิน ฉันมีเงิน ฉันจะซื้อผู้ชายทั้งโลกมากินก็ยังได้ ไม่ได้มีวายุแค่คนเดียวที่ขายน้ำกาม! จะเอาหล่อ เอาลีลาดี ลีลาเด็ดกว่าเธอเป็นสิบเท่าร้อยเท่าก็ยังได้ หิวเมื่อไรก็ซื้อกิน กินอิ่มก็แยกกันไป หิวตอนไหนก็มาหากัน นอนกิน นั่งกิน ยืนกิน จะกินกันท่าไหนก็กินอร่อยทั้งนั้น ฉันชอบซื้อกิน! ”
“บ้าฉิบ!เอาปากพูดใช่ไหม ทำไมถึงได้พูดจา..”
“ทำไม! ฉันพูดตรงใจล่ะสิ ฉันไม่หยุดอยู่แค่ผู้ชายห่วยๆอย่างวายุหรอก อ่อน!”
“ว่าใครอ่อน!”
“อ้อ...เงินที่ฉันซื้อน้ำกามของวายุไปทั้งหมด อ่า...ฉันยังกินไม่คุ้มเงินที่เสียไปเลยนะ วายุต้องป้อนน้ำกามให้ฉันอีกตั้งหลาย...หลายน้ำ และหลายน้ำ เงินของฉัน ฉันมีสิทธิ์กินน้ำกามของวายุ!”
“ที่ตามผมไปทุกที่ก็เพื่อจะทวงเงินผมใช่ไหม”
“ใช่!ถูกต้องที่สุด เงินมันไม่ได้หาง่ายๆ ก็ต้องตามทวงสิ”
“ได้!ผมจะหาเงินมาจ่ายคืนให้ครบทุกบาททุกสตางค์”
“ไม่อยากได้เงินคืนอ่ะ เงินมีเยอะจนใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด! ขอเป็น...เป็นน้ำกามของวายุ! ขายตัวให้ญา! น้ำกามของวายุมีค่ามาก ญาให้ราคาดีด้วย วายุอยากคิดเป็นเงินเท่าไรก็ว่ามา ญารวย!ญาจ่ายให้ได้ ญาจะคิดกับวายุแค่...ผู้ชายขายตัว ผู้ชายขายน้ำกามเท่านั้น! มันคือเรื่องธุรกิจ!ไม่ใช่เรื่องของหัวใจ!ใช้หนี้ด้วยน้ำกาม!”
“ญา!”
ชายหนุ่มขบกรมแน่น สีหน้าแววตาของผู้หญิงตัวเล็กๆกลับกลายเป็นนักธุรกิจสาวที่คิดถึงแต่ผลประโยชน์ กำไร
“เอากันเลยไหม ไหนๆวายุก็มาแล้ว คืนนี้คิดเป็นชั่วโมง หรือคิดเป็น...”
“หยุด!หยุดพูดจาประชดผมสักที!”มือหนาบีบที่แขนเล็กแทบจะหัก เขาเจ็บปวดหัวใจเป็นที่สุด
“ไม่ได้ประชด!ญาพูดจริง ทำจริง!ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าญา เป็นแค่ผู้ชายขายน้ำกามให้ญาเท่านั้น!หัวใจของญามันตายไปกับผู้ชายที่อยู่บ้านสวนไปแล้ว ญาไม่มีหัวใจรักใคร ญารักผู้ชายคนนั้น คนนั้นคนเดียว!”
นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เนื้อหาอาจไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ การใช้ภาษา หรือมีฉากการร่วมเพศที่รุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเองทั้งหมด เนื้อหาไม่ได้เกี่ยวข้องกับบุคคล อาชีพ สถานที่ เนื้อเรื่องเกิดจากการสมมุติ ไม่ได้อิงจากความจริง ไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อบุคคลหรือวิชาชีพใด
ฝากติดตาม ‘ผู้ชายขายน้ำกาม’ ด้วยนะคะ
อัพนิยายวันที่ 9 พฤษภาคม 2564
Guest
