ณ ในกลางป่ายามราตรีที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง ได้ถูกรบกวนด้วยเสียงฝีเท้าที่กำลังวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมกับมีเสียงตะโกน และเสียงกรีดร้องของหนุ่มน้อยโอเมก้าตัวเล็กร่างบางคนหนึ่ง
"ช่วยด้วย!! ช่วยผมด้วย!!"
เสียงร้องของเด็กน้อยร่างบางวัย 8 ขวบร้องตะโกน พร้อมกับวิ่งหนีปีศาจหน้าตาน่ากลัวอย่างสุดชีวิต
"ฮี่ๆๆ จะหนีไปไหนหนูน้อย~"
ปีศาจได้วิ่งไล่ตามผมอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย แถมยังหัวเราะชอบใจที่เด็กน้อยพยายามจะวิ่งหนีมันอีกต่างหาก
'ฉึก!!!!'
เสียงของลูกธนูได้ปักเข้าไปที่หลังของปีศาจตนนั้นเข้าเต็มๆ ก่อนจะมีร่างหนึ่งที่สวมผ้าคลุมสีขาวได้เข้ามาอุ้มเด็กน้อยคนนั้นไป ปีศาจตนนั้นหยุดวิ่งแล้วเอามือไปจับที่หลังด้วยความเจ็บ แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก
"หนุ่มน้อย ไม่เป็นอะไรใช่มั๊ย?"
ชายหนุ่มวัยกลางคนรูปงามคนหนึ่ง พร้อมกับกลุ่มทหารได้วิ่งเข้ามาป้องกันเพื่อช่วยเหลือเด็กคนนั้นไว้
"ม..ไม่เป็นไรครับ"
เด็กน้อยค่อยๆตอบอย่างกล้าๆกลัวเพราะไม่ทันได้ตั้งตัวกับสิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้น แล้วเอื้อมไปแตะมือชายคนนั้นก่อนจะลุกขึ้น
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ^_^"
ชายหนุ่มพูดพลางยกยิ้มให้อย่างเป็นมิตรกับเด็กน้อยก่อนที่ทหารรายหนึ่งจะวิ่งตรงมาหา
"ฝ่าบาท! เจ้าปีศาจตนนั้นมันหนีไปได้พะย่ะค่ะ!"
พอชายหนุ่มได้ฟังจบก็กำมือแน่น สีหน้าเริ่มเปลี่ยน รอยยิ้มที่เป็นมิตรเปลี่ยนเป็นสีหน้าขรึมดูน่ากลัว
"ตามหาตัวมันให้พบไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน!"
เด็กน้อยได้ฟังก็เริ่มตัวสั่นด้วยความกลัว แต่ชายหนุ่มก็หันมาลูบหัว และปลอบอย่างอ่อนโยน
"ไม่ต้องห่วงนะ พวกเราจะจัดการให้เอง^_^"
"ค..ครับ.."
ร่างบางได้ฟังคำพูดที่อ่อนโยนดังนั้นแล้วร่างกายก็หายตัวสั่น สีหน้าเริ่มสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าสวรรค์ได้ส่งเทวดามาโปรด
"หนุ่มน้อย พ่อแม่หนูล่ะ?"
"พ-พวกท่านเสียแล้วครับ"
เมื่อเขาได้ฟังคำตอบจากเด็กน้อยก็ลูบหัวไปมาอีกครั้งก่อนจะโผลเข้ากอด
"ขอโทษหนูด้วยนะที่ถามแบบนี้"
"ไม่เป็นไรครับ"
ร่างบางก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าแล้วยกยิ้มอย่างสบายใจ
"ถ้างั้น...หนูมาอยู่กับฉันไหม?" คำถามของชายหนุ่มทำเอาทหารสองรายต้องรีบหันมามองอย่างแรงก่อนที่รายหนึ่งจะพยายามพูดห้ามปราม
"ฝ-ฝ่าบาท! จะดีเหรอพะย่ะ--โอ้ย!!" เขาไม่ทันได้พูดจบก็โดนอีกคนสะกิดแขนอย่างแรงเพื่อให้เขาหยุดพูด เขาหันไปจ้องอย่างหงุดหงิดก่อนจะสะดุ้งกับสีหน้าที่เคร่งขรึมของชายหนุ่มผู้มีอำนาจเหนือกว่า
"ข-ขอประทานอภัยพะย่ะค่ะ" ทหารรายนั้นจึงได้กล่าวขอโทษก่อนที่ชายหนุ่มจะหันกลับมาสนใจเด็กน้อยต่อ
ร่างบางได้ฟังก็มองหน้าเขาอึ้งเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าเบาๆเป็นอันตกลงกับชายหนุ่ม เพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะไปอยู่ที่ไหน
"ครับ"
ชายหนุ่มยกยิ้มให้แล้ว จากนั้นก็จับมือเด็กน้อยแล้วเดินทางออกจากป่าไปด้วยกัน
.
.
.
Guest
