แอบรัก

อิมเมจน้องน้ำฟ้านะคะ 

ชื่อจริงๆของคนในรูปชื่อ หูเหย่เทา นะคะ Hu Yetao 

หรือถ้าอยากดูรูปเพิ่มเติมสามารถติดแท็กในทวิตได้นะคะ  

#HuYetao 

( ไรท์ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงถึงบุคคลในรูปภาพนะคะ )  

คุณเคยแอบรักใครสักคนมั้ย 

มันดูยากจังที่จะเข้าหาเค้ายิ่งตัวเราเป็นคนขี้อายและเป็นคนที่เค้าไม่ชอบขี้หน้าแล้วด้วย 

การจะคุยกับเค้าสักเพียงประโยคเดียว 

ก็ยากเกินพอแล้ว 

ในเวลาเกือบๆเที่ยงในโรงอาหารของคณะบริหารเวลานี้เป็นเวลาที่คนค่อนข้างหนาแน่นมีนักศึกษาหลายกลุ่มที่กำลังนั่งท่านมื้อเที่ยงเพื่อที่จะเตรียมไปเรียนในคบต่อไป หนึ่งในนั้นคงเป็นกลุ่มของ " น้ำฟ้า " นักศึกษาคณะคณะคหกรรมศาสตร์และผองเพื่อนที่มาทานข้าวคณะบริหารถึงแม้ระยะทางจากคณะตัวเองและคณะบริหารมันจะค่อนข้างไกลแต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับกลุ่มของน้ำฟ้า เพียงเพื่อจะมาแอบดูรุ่นพี่คณะบริหารอย่างกลุ่มของ " พี่เก้า " มันเป็นอย่างนี้มาเกือบจะสองปีแล้วหละ 

" ฟ้าๆ พี่เก้ามานู่นแล้ว หันไปสิๆ " พีช เพื่อนของน้ำฟ้าสะกิดให้หันไปมองทางด้านทางเข้าของโรงอาหารที่ตอนนี้มีกลุ่มเทพพระบุตรมาจุดติที่โรงอาหารแห่งนี้แล้ว 

" ฮืออ พีชอย่าเสียงดังสิเดียวเค้าก็รู้หมดหรอก " น้ำฟ้าหันมาร้องโอดครวญใส่เพื่อนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ 

" โหย ไม่มีใครรู้หรอกม้างง ตามเค้ามาจะสองปีแล้วน้ำฟ้าเค้ารู้กันทั้งมหาลัยแล้ว " พีชยังไม่วายหยอกเย้าเพื่อนตัวเล็กที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำรึงสุก  

" เธอก็ไปแกล้งน้ำฟ้า หยุดเลยมานั่งดีๆ " เพลิงแฟนหนุ่มของพีชว่าพลางยิ้มเอ็นดู 

" อะไรอะ เค้าแค่แซวเล่นเองตัวอะ " ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่พีชก็ยอมกลับมานั้งที่ตามเดิม 

" จรองด้วยกลับไปนั่งเลยนะอย่าแซวเราสิ พี่เก้ายิ่งไม่ค่อยชอบเราอยู่ด้วย " น้ำฟ้าว่าพลางหันหน้ากลับมาด้วยใบหน้าที่หม่อนหมองหลังจากที่กลุ่มของเก้าเดินผ่านไป พี่เก้าไม่ชายตามองเค้าแม้แต่น้อยเลยด้วยซ้ำ 

" ฟ้าอย่าคิดอย่างนั้นสิฟ้าน่ารักจะตายใครก็ชอบ " พีชว่าอย่างที่คิด 

น้ำฟ้าหันมายิ้มให้เพื่อนตัวเล็กและเพลิง ก่อนก้มหน้ากินข้าว 

กลุ่มของเก้าเดินมาที่โต๊ะก่อนจะวางจานข้าวลงหลังจากที่ไปซื้ออาหารมา ก่อนที่ เสือ จะถามขึ้น 

" มึงเห็นน้องน้ำฟ้ามั้ยวะเมื่อกี่ "  

" ไม่รู้ไม่ได้สนใจ " เก้าว่าพลางตักข้าวเข้าปากอย่างหน้าตาเฉย เสือหันไปมองหน้า หนึ่ง แล้วบลึนปากใส่คนที่นั่งกินข้าวไม่สนใจเพื่อนๆ 

" มึงไม่สนใจน้องหน่อยหรอวะ กูเห็นน้องตามมึงเกือบๆสองปีแล้วนะเว้ย " บอส ว่าพลางดูปฎิกริยาของเพื่อนตัวเอง 

" ไม่ แล้วก็ไม่มีวันชอบด้วย คนอะไรน่ารำคาญฉิปหาย " เพลิงเงยหน้าขค้นมาตอบเพื่อน ก็เค้าไม่ชอบจริงๆนั้นแหละตามตื้อ ตามไปทุกที่จริงๆ ถึงจะน่ารนักก็เถอะนะ 

" อะจ้า กูเเห็นหลายรายแล้วพูดแบบนี้สุดท้ายกลืนน้ำลายตัวเองทุกราย " หนึ่งตอบกลับเพลิงอย่างหมั่นไส้เพื่อน จริงๆน้องน่ารักมากๆ ใครๆก็รู้จักน้องดูเป็นคนขี้อายแต่ใจกล้าเข้าหาเพื่อนเค้า 

" ไม่ใช่กูแล้วกัน รีบๆแดกข้าวจะได้ไปซ้อมไปสายโค้ชแหกอกมึงนะ " เพลิงว่าก่อนจะรีบกินข้าวหนึ่ง เสือ และบอสได้ยินอย่างนั้นก็รีบกินข้าวไปสายโค้ชแหกอกพวกเค้าพอดี พวกเค้าเป็นนักกีฬาบาสของมหาวิทยาลัยจริงๆยังมีอีกสองคนแต่สองคนนั้นวันนี้หายหัวไปไหนก็ไม่รู้โทรตามก็ไม่รับสาย ชั่งเถอะรอให้โค้ชแหกอกพวกมันสองตัวเองก็แล้วกัน 

สนามบาส 

ตอนนี้ภายในสนามมีนักกีฬาบาสที่กำลังซ้อมเพื่อที่จะแข่งในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ข้างๆสนามมีนักศึกษาหลายคนคอยนั่งให้กำลังใจ หนึ่งในนั้นก็จะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่น้ำฟ้าที่ตอนนี้นัั่งอยู่ในมุมมืดในมือมีสมุดหนึ่งเล่มและดินสอกำลังวาดภาพคนที่ตัวเองแอบชอบแบบเงียบๆ บ่ายนี้เค้าไม่มีเรียนแล้วเนื่องตากอาจารย์ยกเลิกคลาสไปทำให้เค้ามีเวลามานั่งวาดรูปพี่เก้าอยู่ตรงนี้ จริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะมาดูพี่เค้าซ้อมหรอกนะเพียงแต่ ข้าวตัง เพื่อนในกลุ่มอีกคนของเค้าบอกให้เค้ามาดูเจ้าตัวซ้อมก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้แล้วกันเนาะ จริงๆแล้วเค้าเป็นคนข้ี้อายมากๆคนหนึ่งเลยหละเค้าไม่กล้าแม้กระทั้งเข้าไปคุณหรือทำความรู้จักกับพี่เก้า เค้าเคยเข้าไปคุยกับพี่เก้าตามคำบอกของพีชอยู่แค่ครั้งเดียวตอนนั้นเค้าทำขนมไปให้พี่เก้าพี่เค้าไม่แม้แต่จะรับของจากเราเลยด้วยซ้ำ ซ่ำยังตอบกลับมาด้วยคำพูดที่ทำให้เราไม่กล้าที่จะเข้า่หาพี่เค้าอีกเลยได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ 

" กูไม่กิน สกปรก " พี่เก้าว่าอย่างนั้นก่อนที่จะเดินออกไปสายตาของพี่เค้ามันดูเย็นชามาก ตอนนั้นเพื่อนๆของพี่เค้ารีบเข้ามาปลอบเราอยู่ใหญ่เลยหละเราทำได้เพียงแค่ยกยิ้มเบาๆแล้วให้ขนมกับเพื่อนๆพี่เก้าแทน พี่ๆเค้ารับไว้อย่างเต็มใจ 

" พวกพี่รับมันไว้ได้มั้ยครับ ฟ้าตั้งใจทำมากๆเลยจะทิ้งฟ้าก็เสียดาย แต่ถ้าไม่เอาก็ไม่เป็นไรนะครับ " พี่เค้ารีบรับไว้ เราขอบคุณพี่เค้าเบาๆก่อนจะหันหลังกลับไป เราอยากให้พี่เก้ารู้จังเลยเราใช้เวลาเป็นเดือนกว่าจะทำใจกล้าเดินเเข้ามาทักตามคำบอกของพีชแต่มาวันนี้ความกล้าของเราพังไม่เป็นท่าเลย เรายังจำได้ดีว่าวันนั้นเราร้องไห้หนักแค่ไหน มันดูหน้าสมเพชมากๆใช่มั้ย แต่เราก็ยังรักพี่เก้าเหมือนเดิมเลยนะ 

น้ำฟ้าที่เรียกสติกลับมาหลังจากจ้องมองภาพวาดของเก้าที่กำลังชูตบาสลงห่วง เค้าเผลอคิดไปถึงวันนั้นอีกแล้วหละงจากวันน้้นเค้าก็ทำได้แค่เพียงแอบตามอีกฝ่ายอย่างเงียบๆ ในที่ของเค้า 

ยังไม่จบนะเดี๋ยวไรท์มาต่อให้