จงเจิ่นซี : บุรุษก็เปรียบเสมือนหมากตัวหนึ่งที่นางใช้เดินบนกระดาน หากหมดประโยชน์ก็พร้อมจะสละทิ้งในทันที
ลั่วหมิงฉี : สตรีที่ด้านชาเช่นนาง คงไม่มีวันใยดีต่อความรู้สึกใครอย่างเเท้จริง ทว่าทำไมหัวใจที่ไม่รักดีของเขาถึงได้เรียกร้องหาเเต่นางผู้เดียวเท่านั้น
มู่หรงอิน : เขาเฝ้ารอวันล้างเเค้นให้กับครอบครัวที่ต้องตายอย่างอยุติธรรม ทว่าทำไมในวันที่ฟ้าเป็นใจ เขากับไม่มีความสุขเลยสักนิด ทั้งที่สามารถเข่นฆ่าคนชั่วและคนบริสุทธิ์นับหมื่นพันในชั่วพริบตาเดียว เเต่กลับลังเล ไม่อาจตัดใจลงมือสังหารนางได้เลยเสียที
ไป๋หลี่วูหวน : ข้าคือชายคนเเรกของนาง บุรุษหน้าไหนก็อย่างหวังมาพรากนางผู้เป็นที่รักไปจากข้า
ฟู่หรงจวิน : ชีวิตนี้มีได้เพราะนาง หากนางต้องการ ไม่ว่าจะต้องทำสิ่งใด ข้าก็ยินดีสละให้ เเม้เเต่ลมหายใจของตนเอง