นิยายเวอร์ชั่นเดิม ไม่ใช่การรีไรท์
นิยายตอนหายไป แต่เนื้อหาคงเดิมนะคะ เพราะตามระบบสนับสนุนจะต้องมีเนื้อหามากกว่า7หน้า ซึ่งปกติพี่นัทจะแต่งแต่ละบทแค่3-5หน้า จึงเอาตอนมาต่อกันค่ะ ทำให้ตอนน้อย ซึ่งจะได้จ่ายน้อยลงด้วยค่ะ ดูจำนวนหน้านะคะ อย่าดูจำนวนตอน นิยายช่วงปีแรกจะมี30-32 ตอนค่ะ ไม่ยาวเท่าปัจจุบันนี้
เสียงเคาะประตูปึงปังหน้าห้อง ปลุกให้คนบนเตียงที่กำลังหลับสนิท รู้สึกตัวขึ้นมา เสียงกุกกักหน้าประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมเสียงดังลั่น "ตาวินนนนน ตื่นเดี๋ยวนี้" หญิงสาวข้างตัวของชายหนุ่มชื่อวิน สะดุ้งสุดตัว ก่อนจะลุกขึ้นอย่างตกใจ ร่างเปล่าเปลือยเผยให้เห็นหน้าอกขาวเปลือย
คุณวิภาวี ร้องกรี้ดออกมาอย่างตกใจ
"จัดการตัวเองให้เรียบร้อย แม่จะรอข้างนอก'' พูดจบแม่ของชายหนุ่ม ก็เดินออกไปทันที คนบนเตียงต่างลุกขึ้นแต่งตัวจ้าละหวั่น หญิงสาวควานหาชุดที่ใส่มาเมื่อคืนอย่างรวดเร็ว แล้วสวมใส่มือบางสางผมลวกๆ วินเปิดกระเป๋าหยิบเงินออกมาแบบไม่ได้นับ ส่งให้คนตรงหน้า "ค่าแท้กซี่ แล้วพี่จะโทรไป" ร่างอวบอัด ยกมือไห้วอย่างยินดี แล้วรีบเดินออกมาจากห้องนอน
พบว่าคุณแม่นั่งหน้าตึงอยู่ในห้องรับแขก เธอจึงยกมือไห้วอย่างนอบน้อม คุณวิภาวีปรายตามองแล้ว ผงกหัวรับรู้ เมื่อประตูหน้าห้องปิดลง ไอ้ลูกชายตัวดีก็สวมชุดนอนลายทางออกมานั่งข้างนาง คุณวิภาวีถอนหายใจเฮือกออกมา "วินทำไมทำตัวแบบนี้ จะลอยไปลอยมาถึงเมื่อไหร่ ทำตัวฉาวขนาดนี้ บ้านที่เค้ามีลูกสาวดีๆจะพาไม่อยากให้มาข้องแวะกับลูก "
แม่บ่นกับลูกอย่างน้อยใจ "วินยังไม่เจอคนที่ใช่นะแม่ เอาไว้วินเจอ วินก็หยุดเอง" ลูกชายตอบผ่านๆแบบจะปัดคำถามนี้ให้พ้นตัว "ดีละ ถ้าวินยังไม่เจอ วินก็ต้องหา แล้วต่อไปนี้แม่จะหาให้วินเอง เตรียมตัวไปดูตัวได้เลย" สิ้นคำพูดของแม่ ลูกชายก็ทำหน้าบอกบุญไม่รับ เตรียมจะเอ่ยปฎิเสธ "ถ้าเท่านี้ทำให้แม่ไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป" แล้วแม่ก็ลุกขึ้น เชิดหน้าใส่ลูกชาย เดินหน้างอนออกจากห้องไป
วินถอนหายใจออกมาดังเฮือก ปวดหัวจนจะระเบิด แม่นะแม่ สมัยนี้ใครเค้าจะไปดูตัวกันน่าอายจะตาย ปีนี้เค้าเพิ่ง32กำลังใช้ชีวิตโสดอย่างเมามันส์ เค้ายังไม่พร้อมไม่อยากมี ไอ้แบบควงกัน 1-2เดือน ก็พอได้ แต่จะให้นอนกอดคนเดียวตลอดชีวิต มันน่าเบื่อเกินไป เค้ายังไม่เคยเจอใครที่จะทำให้เค้ารู้สึกอยากอยู่ด้วยตลอดเวลาเลยสักคน สงสัยชาตืนี้จะอยู่เป็นโสดจนตายแน่ๆ แล้วเค้าก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ อย่างไม่สนใจคำพูดดูตัวของแม่อีกเลย
Guest
