ตราบรักนิรันดร์
" พ่อกระทิงขา! พ่อกระทิง! " เด็กหญิงวัยสี่ขวบวิ่งหน้าตายิ้มกว้างมาแต่ไกล ร่างเล็กวิ่งปรี่ไม่กลัวเลยว่าตัวเองจะหกล้มลงกลางทางถึงแม้คนถูกเรียกจะร้องเตือนแล้วก็ตาม
" อย่าวิ่งครับพบรัก เดี๋ยวหกล้มนะ " กระทิงตะโกนบอกไปแบบนั้นพลางเดินตรงไปรับร่างเล็กขึ้นมาอุ้มไว้ แล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ด้วยความเอ็นดู สายตาของกระทิงมองทอดเด็กหญิงตัวเล็กในอ้อมแขนของเขาขณะที่คนเห็นเหตุการณ์ตลอดยืนนิ่งเหมือนถูกสาปไปตั้งแต่เด็กคนนั้นเรียกว่า 'พ่อกระทิง' แล้วด้วยซ้ำ
" ทานข้าวยังคะ พบรัก " กระทิงถามเสียงหวาน เด็กหญิงตัวน้อยพยักหน้า
" ทานแล้วค่ะ -- คนนี้ใครค่ะ พ่อกระทิง " พบรักชี้มาที่พะแพง กระทิงหันกลับมามองสีหน้าของอีกฝ่ายแม้เจ้าตัวจะพยายามเก็บอาการขนาดไหน กระทิงก็จับสัญญาณได้ว่าพะแพงตกใจกับเรื่องนี้แน่ รอยยิ้มเยาะปรากฏที่มุมปาก
" คุณอาพะแพงค่ะ เค้าอยู่ข้างๆบ้านเรานี่เอง -- สวัสดีคุณอาสิคะ พบรัก " กระทิงตอบมองอากัปกิริยาของพะแพงไม่วางตา พบรักยกมือไหว้อย่างน่ารักจนพะแพงยิ้มตาม
" สวัสดีค่ะ หนูชื่อพบรักเหรอคะ " พะแพงก้าวเท้าเข้าไปใกล้กระทิง เธอเอื้อมมือไปแตะที่แก้มของพบรักด้วยความเอ็นดู " ชื่อเพราะจังเลยค่ะ ใครตั้งให้คะ "
" พ่อกระทิงค่ะ " พบรักตอบ " คุณแม่บอกว่าพ่อกระทิงตั้งให้หนูค่ะ คุณอา "
**เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเองไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคลใดที่มีอยู่จริง แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ดังนั้นโปรดใช้วิจารณญาณและอ่านด้วยความบันเทิงนะคะ**
***นิยายทุกเรื่องที่ lotte แต่งเป็นลิขสิทธิ์ของ lotte เท่านั้น ห้ามมิให้ผู้ใดหรือบุคคลใดคัดลอกเนื้อหาหรือดัดแปลงเนื้อหาหรือนำเนื้อหาไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด***
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
รูปภาพ cr : pinterest