Damn it!รักมึงตอนไหนวะ ไอหน้าสวย

-แนะนำตัวละคร-

ชเว ซึงฮยอน(TOP)

(28)ลูกชายมหาเศรษฐีของโลก ผู้ชายที่เพอร์เฟกซ์ที่สุด ทั้งหน้าตา รูปร่าง ฐานะ การเรียน เพื่อนฝูง สังคม แต่ก็ติดอยู่จุดนึงนะ อะไรที่เรียกว่า.....สันดาน

ควอน จียง(GD)

(27)นักร้องซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังที่มีคนทั่วโลกรู้จัก และชื่นชอบ แต่ก็มีคนที่ไม่ชอบอยู่หรอก แต่คิดหรอว่าเขาจะสน เกลียดก็เกลียดไป อย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้ก็พอ

-ตัวละครสมทบ-

พ่อ-แม่ท๊อป

พ่อจีดี

-บทนำ-

"แหม่ กลับดึกจังนะครับ พ่อ"เสียงทุ้มเอ่ยดังขึ้นมาจากโซฟากำมะหยี่สีแดงเข้มสุดหรู ที่ตั้งไว้กลางโถงห้องรับแขก

"แล้วแกจะยุ่งอะไร ไปไหนก็ไปเถอะ"เอ่ยไล่พร้อมเดินไปนั่งที่โซฟากำมะหยี่ตัวนั้น

"โถ่พ่อ หงุดหงิดอะไรเนี่ย บอกผมได้มั้ย"เสียงทุ้มหันมองหน้าพ่อตัวเองที่นั่งขมวดคิ้วเป็นปมอยู่ข้างๆ

"แกรู้จัก'ควอน จียง'มั้ย"ชายแก่เอ่ยถามลูกตัวเองที่เลิกคิ้วทะเล้นรอฟังอยู่

"รู้สิครับตอนเกรด10ของผม ลูกเพื่อนสนิทพ่อไง พ่อจำไม่ได้หรอ ฮ่าๆๆ"ยิ้มส่งหลังตอบคำถามผู้ถาม

"เฮ้อ...พรุ่งนี้ เขาจะมาอยู่บ้านเรา"ชายแก่ถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันไปบอกลูกชาย

"ห๊ะ!! อะไรกันน่ะพ่อ"รอยยิ้มเมื่อครู่จางหายไปในพริบตา เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่คิดจะได้ยิน

"ตามนั้นแหละ เพื่อนพ่อ ที่เป็นพ่อจียงเขาจะไปขั้วโลกเหนือ เลยฝากเขาไว้กับเราน่ะ"

"มันโตเป็นควายแล้ว ทำไมต้องให้มันมาอยู่บ้านเราด้วยล่ะครับ"

"ก็เพราะโตเแล้วเนี่ยแหละ..ไม่รู้รึไงว่าจียงแอบเสพโคเคนน่ะ พฤติกรรมน่าเป็นห่วง ตำรวจจับตามองอยู่"

"ถ้ามันเสพแล้วเห็นภาพหลอน จะไปกระโดดตึกตายก็ปล่อยมันตายๆไปสิครับพ่อ!"

"เขาเป็นลูกเพื่อนพ่อนะ..ชั่งแกเถอะเอาเป็นว่า ฝากแกดูแลเขาด้วยล่ะกัน"พูดเสร็จ ก็เดินหายไปทิ้งให้ลูกชายเอาแต่คิดถามวนไปวนมาว่า'พ่อมันไปขั้วโลกเหนือทำไม?ไปหาเพนกวินเรอะ!!'

.

.

ติ๊งต่อง~

"อะไรว่ะเนี่ย"ร่างหนางวงเงียลุกขึ้นเปิดม่านสีครีมดู"ใครว่ะ"

ปัง!

เสียงเปิดประตูกระทบผนังดังปัง ทำเอาร่างหนาสะดุ้ง

"ซึงฮยอน ตื่นแล้วทำไมไม่ไปเปิดประตู"ชายแก่ที่คุยด้วยเมื่อคืน ถามเสียงเรียบ

"คนเปิดประตูก็มีหนิครับ ทำไมผมต้องไปด้วย"ร่างหนาเลิกคิ้วถามก่อนจะปิดม่านลง

"ก็ถ้าไม่เป็นเจ้าจียงกับซีวอน ฉันคงไม่ให้แกไปหรอก"

"ห๊ะ!!มาแล้วหรอครับ!"ร่างหนาทำตาโต

"ไปเถอะ ยองดึกจะบินแล้ว"ชายแก่เดินออกไปแล้ว ทิ้งให้อารมณ์ซึงฮยอนขุ่นมัวอย่างเห็นได้ชัด

"ให้ผมใส่เสื้อกล้ามลงไปเนี่ยนะ!?"ตะโกนถามพ่อสุดเสียงแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ"โอ้ย อะไรวะ!"

.

.

"เป็นไงบ้าง!"ยองดึกและซีวอนที่ไม่ได้เจอกันมานานเอ่ยทักกันอย่างสนิทสนม

"สวัสดีครับอา"ร่างเล็กเอ่ยสวัสดีอย่างสุภาพ เห็นแล้วซีวอนจึงหันมาคุยกับร่างหนา"สวัสดีอาเขาสิ"เสียงเหนบแนมลอดออกมาจากปากซีวอนเมื่อเห็นกิริยามารยาทของลูกชาย

"สวัสดี..ครับ"ก้มหัวเล็กน้อยไม่มียกมือไหว้คนอายุมากกว่าตรงหน้าเลยแม่งแต่น้อย

"ซึงฮยอนโตแล้วหล่อขึ้นเยอะเลยนะ ฮ่าๆๆ"ยองดึกหัวเราะ

'โตเตออะไร แก่แล้วเหอะ'ซึงฮยอนคิดในใจ

"ฉันฝากไอนี่หน่อยล่ะกันนะ"ยองดึกพูดกับซีวอน

"เดี๋ยวดูแล้วให้อย่างดีเลย"ซีวอนพูดจบก็หันไปยิ้มให้ร่างเล็ก ร่างเล็กได้เพียงยิ้มให้เล็กน้อยเท่านั้น

"พ่อฝากผมไว้ให้บ้านนี้ทำไมเนี่ย ผมโตแล้วนะ"ร่างเล็กกระซิกกับพ่อตนแต่กลับดังจนทำให้ร่างหนาได้ยิน

"หึๆ"ร่างหนากลั้นขำไม่อยู่เพราะคำพูดเอาแต่ใจของร่างเล็ก

"ขำอะไร"ร่างเล็กถามเสียงกระชากพร้อมเลิกคิ้วข้างหนึ่ง

"เปล่าครับ"ร่างหนายิ้ม

"เดี๋ยวเหอะ!"ตวัดตาค้อนร่างหนา

"พอแล้วน่า โตๆกันนะ"ยองดึกขึ้นด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ

"เข้าไปข้างในมั้ย"ซีวอนถาม

"ไม่ล่ะ ว่าแล้วก็ไปเลยดีกว่า"ยองดึกยิ้มก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป

"พ่อเข้าบ้านไปทำงานก่อนนะ"ชายแก่เดินหนีไปแล้ว ทิ้งคนสองคนที่เคยเป็นคู่แข่ง ต้องมาอยู่ด้วยกันเนี่ยนะ..ชายแก่สมองง่อยทำเรื่องแล้ว

"ฉันนอนไหน?"จียงเริ่มพูด

"กูไม่รู้"ซึงฮยอนมองเมินร่างเล็กแล้วเดินเข้าบ้านไป

"เฮ้ย เดี๋ยวดิว่ะ!"จียงรีบลากกระเป๋าเสื้อผ้าตามร่างหนาไปทันที"โอ้ย กระเป๋าห่านี่ก็หนาจัง!"ร่างหนาหันมามองนิดๆก่อนจะเดินไปกระชากกระเป๋าจากร่างเล็กแล้วถือเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว

"อะไรว่ะ!รอด้วยดิ"จียงรีบวิ่งไปให้ทันร่างหนาเดินห่างออกไป

"น่ารำคาญ"สีหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ของร่างหนาทำร่างเล็กเบะปากด้วยความหมั่นไส้

'หยิ่งวะ แม่งไม่เจอกันตั้งหลายปีนิสัยจะเหี้ยเหมือนเดิมรึเปล่านะ'ร่างเล็กคิด

.

.

"อะไรนะ พ่อจะให้ผมนอนกับมันเนี่ยนะ!"ซึงฮยอนกระแทกเสียง

"ก็บอกแล้วไง ให้เช็คว่าเขาได้เอา'ยา'มาด้วยมั้ย แล้วก็ดูแลพฤติกรรมเขาอย่างใกล้ชิดด้วย"ชายแก่ไม่แม้แต่ชายตามองลูกตัวเองที่ยืนแข็งจนเหมือนลูกปั้น เอาแต่นั่งทำงานเอกสารที่วางสะเปะสะปะเต็มโต๊ะทำงาน

"ทำไมต้องผมด้วย"ซึงฮยอนทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ

"ทำไปเถอะ"ซีวอนมองหน้าลูกชายแวบนึง ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ

"ได้ แล้วพ่อจะรู้ว่าวิธีการ'ดูแลอย่างใกล้ชิด'ของผมมันเป็นยังไง อย่ามาห้ามผมทีหลังแล้วกัน"ว่าแล้วร่างหนาก็เดินเข้าห้องนอนไป

----------------------------------------------------------------

นี่เป็นฟิคเรื่องแรกที่ลงในธัญวลัย ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยเน้ออ

ช่วยเม้น+โหวตเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน้าา