"ถ้าศาสนาของเธอคือความรัก...การตกหลุมรักคนเลือดเย็น ก็เหมือนการโดนพลัดพรากจากสวรรค์"
---------
'All my love is gone'
[ความรักทั้งหมดของฉันได้ตายลงไปแล้ว]
---------
[เล่ห์สามี]
(#เสือตัวที่สี่หยิบมีดเชือดใจเมีย)
ซีรีส์เพลิงใจไฟรักมาเฟีย
♤♥♢♣♤♥♢♣
[Romantic Drama 20+]
จากหลานที่เขาเลี้ยง สู่ตำแหน่งเมียที่เขารักไม่จริง ความตายคือเส้นทางปีนป่ายหลบหนี จนบังอาจหลุดรอดพ้น
หากทว่า 4 ปี แห่งอิสรภาพ กลับราวเป็นเพียงเวลานับถอยหลังสู่กรงขังเก่า ที่ต้องคืนกลับไปรับความทรมานรูปแบบใหม่…ในสถานะ ‘เมียทรยศ’ ของเขาเฉกเช่นเดิม
‘สามีมาเฟียของเธอคนนี้’
ทั้งโหดร้าย ทั้งเลือดเย็น และทั้งเมินเฉยขึ้นมากกว่าเดิม เขาไม่เคยทำร้ายเธอด้วยร่างกาย แต่สามารถทำลายเธอลงด้วยหัวใจ
หากร่างกายจะมีรอยฟกช้ำบ้าง…ก็เป็นเพียงแค่ตอน
'ที่เราอยู่ร่วมบนเตียงเดียวกัน’
#จิรัชญา(จอมนาง) จิลลาภัทร
“ถามว่ามายุ่งด้วยอีกทำไม! อยากได้อะไร?!”
“เหมือนจะอยากได้เมีย”
“ยังไม่มีเหรอ?”
“ก็คิดว่ามี ถึงต้องมาตาม”
หึ! ตลก!
“ฉันทำให้คุณสำคัญตัวผิดไปตอนไหน?” สรรพนามที่เลือกใช้ จงใจให้คนฟังได้รับรู้สถานะของความสัมพันธ์อันไกลห่าง ราวกับคนพึ่งรู้จัก หรืออีกนัยยะหนึ่ง คนที่ถูกรังเกียจ “เท่าที่จำได้ ฉัน…!”
“กำลังจะพูดเหรอ ว่าเราไม่เคยกินกัน?” เหยียดยิ้ม แต่ตาคุกรุ่น ด้วยความดุดันไม่เล็กน้อย “ไม่เอาสิ อาต้องยืนยันทั้งการมีชีวิตอยู่ แล้ว…”
“ฉัน! กำลังจะแต่งงาน! สามีน่ะมีแน่! เคยกินกันก็เคยแน่!”
จิรัชญาส่งแววตาร้ายกลับคืนไปบ้าง เพื่อกลบข่มความหวาดกลัวภายในใจ
“แต่จำได้แม่นว่าไม่ใช่คุณ! กรุณาอย่าข้ามเส้น! หลานสาวที่คุณกำลังตามหา เขาตายไปแล้วเมื่อสี่ปีก่อน! ถ้าคุณคิดว่าจะหาเจอ ฉันบอกไว้เลยว่าคุณกำลังเพ้อฝัน! จิรัชญา จิลลาภัทร ไม่มีอีกต่อไปแล้ว! คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคุณตอนนี้…อะ!”
เจ้าทัพใช้มือ กดเข้าที่ปลายโครงหน้า บีบข้างแก้มนิ่มลงไป พร้อมกดน้ำหนักปลายนิ้ว แววตาที่ล้อเล่นหายไปสิ้นดี มีแต่แววตาร้าย ที่จิรัชญาไม่เคยได้รับมันมาก่อน
แววตาที่ใช้มองศัตรูคู่อาฆาต!
“ยังไม่สำนึกอีกเหรอ?”
“…”
คำพูดที่นิ่งเย็น ไร้เมโลดี้ ถูกพล่ามออกมา
“ยังไม่รู้ตัว ว่าทำอะไรผิด?”
“…!”
ส่งผลให้คนที่เริ่มหายใจไม่ออก และเจ็บร้าวไปถึงกระดูกดำ ต้องนัยน์ตาระริกไหว แทบรั้งสติให้ตัวเองอย่ากลายกลับไปเป็นคนอ่อนแออีกไม่ได้
เวลาเขาโกรธ เธอรู้ดี ว่ามันน่ากลัวยิ่งกว่าสิ่งเลวร้ายใด ๆ บนโลกใบนี้
“คิดเหรอ? ว่าจะได้เสวยสุขกับมัน!”
“…”
“ลดปริมาณความแพศยาลงหน่อยดีมั้ย?”
“…”
อา…แพศยางั้นเหรอ?
จริงสิ เขาพูดถูก เธอมันแพศยามากจริง ๆ
เขาสอนมันให้เธอมาเองกับมือ
“ลดลงสักหน่อยสิ…ลดให้อาหน่อย จิรัชญา”
“เจ็บ! ปะ ปล่อย!...ปล่อย!!”
กว่าจะควานหาเสียงตัวเองเจอ แล้วเปล่งขออิสรภาพได้ ก็ถึงกับทนไม่ไหวกับความเจ็บร้าว จนน้ำตามันหยดแมะลงมา มือเล็ก ๆ พยายามแกะมือหนาใหญ่ออก ทั้งหยิก ทั้งข่วน ก็ไม่สำเร็จ และจนเธอแทบไม่มีเลือดไปหล่อเลี้ยงใบหน้า
เขาถึงได้ยอมรามือ
“หึ!” พึงพอใจกับสภาพของคนลองดี
“…” จิรัชญารู้สึกชาวาบไปทั้งซีกหน้าล่าง ทั้งต้องใช้มือลูบ เพื่อบรรเทาความปวดร้าว
บอกแล้วไง ว่าผู้ชายคนนี้อำมหิตและเลือดเย็นยิ่งกว่าอะไรดี
หลานงั้นเหรอ?
อางั้นเหรอ?
เขาข่มขู่เธอทั้งนั้น!!
“ไม่เก่งอย่างที่แสดง”
♤♥♢♣♤♥♢♣
#เจ้าทัพ(อาเจ้า) จิลลาภัทร
[Romantic Drama 20+]
☆ *ヾ · ‘ʕ ᵔᴥᵔ ʔ 彡 ☆ヾ
ทุกคอมเมนต์คือน้ำทิพย์ชโลมรดใจ
คำประกาศ :: นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น เป็นเพียงเรื่องสมมติขึ้นตัวละคร ชื่อบุคคล เหตุการณ์ และสถานที่ ไม่มีอยู่จริง เนื้อหาทั้งหมดเป็นลิขสิทธิ์ส่วนบุคคล ห้ามมิให้ลอกเลียนแบบ คัดลอก หรือดัดแปลงแต่ประการใด มิเช่นนั้นจะดำเนินคดีตามกฎหมาย
ปล. อัพ 60%-65%
นิยายเซ็ต 'เพลิงใจไฟรักมาเฟีย'
มีทั้งหมด 4 เรื่อง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 4
ฝากติดตามทุกๆ เรื่องด้วยนะคะ
ติดตามกันได้ที่แฟนเพจ 'ดณิศา' นะคะ
Guest
