บาส' นักรักวนลูป
9
ตอน
838
เข้าชม
4
ถูกใจ
0
ความคิดเห็น
0
เพิ่มลงคลัง

วันที่ 5 มิถุนายน 2018 มันไม่ได้เป็นวันที่น่าจดจำอะไรขนาดนั้นหรอก เพราะในวันนั้นเป็นแค่วันที่แข่งขันบาสเก็ตบอลระดับสากลที่ถูกจัดขึ้นในประเทศเราเป็นครั้งแรกเท่านั้นเอง แต่เรื่องราวมันไม่ได้เกิดขึ้นในวันนั้นหรอก มันเกิดขึ้นหลังจากวันนั้นต่างหาก อ่อ ผมลืมแนะนำตัวเลย ผมชื่อ เอก ที่หลายๆ คนรู้จักในนามนักเขวี้ยงแม่นห่วง ใช่ นั่นคือฉายาของผม และมันไม่ได้สำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญจริงๆ นั่นก็คือเธอคนนั้น แป้ง ใช่แล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่เรียนเก่งที่สุดในโรงเรียนแล้ว แถมหน้าตาก็น่ารักมากด้วย เสียอย่างเดียว เธอใส่แว่น ฮ่า... ฮ่า... ฮ่า... อย่าบลูลี่เธอเลยครับ เธอเรียนหนักไปหน่อย แถมต้องช่วยงานที่บ้านจนเพื่อนไม่คบเธอ (แอบสงสารเธออยู่นะ) ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เรื่องราวมันเริ่มมาจากเธอคนนี้นี่แหละ เพราะอะไรนะหรอ

คงเพราะว่าผมแอบชอบเธอมาตั้งแต่ตอนสมัยเรียนมัธยมต้นแล้วละมั้ง เราสองคนบ้านอยู่ติดกัน (ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันคือแสนไกล) เราเจอหน้ากันอยู่บ่อยๆ ตอนสมัยนั้น เพราะว่าพ่อแม่เธอเปิดร้านข้าวมันไก่ เลยกลายเป็นว่าเธอต้องขึ้นรถสองแถวไปโรงเรียนเกือบทุกวัน ให้เดากันเลยมั้ย ว่าตอนนั้นผมทำอะไร มันคงไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะคิดว่า นี่เป็นนิยายรักหวานแหวว พระเอกจะต้องไปขึ้นรถสองแถวพร้อมหน้านางเอก ผิดถนัดเลยครับ ผมมักตื่นสาย จนบางครั้งต้องวิ่งไล่ไอ้รถสองแถวนี่แหละ และแถมตอนเลิกเรียนช่วงเย็นนะ ผมดันต้องกลับพร้อมเธอเกือบทุกวัน (ก็บ้านใกล้กันจะให้ทำไงได้) แต่แล้วที่ผมเกริ่นไปตั้งยาวข้างบนนี้เพื่อ?????

เอาละ เอาเป็นว่า ผมแอบมองแป้งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกับเธอ จนถึงมัธยมปลาย (ความลับนะครับ จริงๆ ผมพยายามสอบเข้าโรงเรียนนี้เพื่อให้ใกล้เธอที่สุด) โชคดีคือ เราสองคนยังได้เรียนที่เดียวกัน โชคร้ายคือ เธอกลับเรียนศิลป์คำนวณ (อร๊าก...) เราก็โง่คณิตแบบสุดๆ ก็เลยได้เรียนสายศิลป์พละ (ซะงั้น) แต่ด้วยความมือโปรด้านกีฬาของผมอ่านะ (ไม่อยากจะขิงเลยนะ) ผมได้เป็นนักบาสฯ ประจำโรงเรียน แน่นอนว่าทุกวันผมก็ต้องอยู่ซ้อมบาสฯ จนดึกๆ นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะแป้งก็กว่าจะติวการบ้านกันเสร็จ ก็เลยกลายเป็นว่า พวกเราสองคนกลับบ้านเกือบพร้อมกัน แต่... แต่... แต่...

แต่ที่ว่านี่คือ ผมก็ยังไม่เคยบอกชอบแป้งเลย จนถึงวันที่ผมแข่งที่ผมเกริ่นไว้หัวเรื่องเลย นั่นคือวันที่ 5 มิถุนายน 2018 ซึ่งก่อนลงสนามผมได้สารภาพรักกับแป้ง ในแบบที่เอิกเกริกจนเธออายวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนไป นั่นแหละครับ มันก็เลยกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวหลังจากนี้ ที่ผมจะทยอยเล่าให้ทุกท่านได้อ่านกัน.

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว