บทนำ
“นี่เธอกำลังจะทำอะไร” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นหญิงสาวก้มๆเงยๆอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา
“ปละ เปล่า”บอกปฏิเสธรีบเอาของที่ถืออยู่ซ่อนที่ข้างหลัง
“อย่างนั้นเหรอ” ชายหนุ่มเดินตรงเข้ามาแล้งแยงเอาของที่อยู่ข้างหลังไปจนได้ “นี่เหรอเปล่าแล้วนี้อะไร”เขาชูซองที่น้ำตาลขึ้นแล้วแกะออกปรากฏว่ามันคือแบบเพชรชุดใหม่ที่เขาเพิ่งออก
“นี่เธอคิดจะขโมยแบบเพชรอีกแล้วอย่างนั้นเหรอ”ดวงตาเริ่มแข็งกร้าวทอประกายแสงเพราะนี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอเขามาเป็นนางนกต่อขโมยแบบเพชรของเขา
“เปล่า”
“อย่ามาโกหก”เขาตะคอกใส่หน้า
“ฉันไม่ได้ขโมยแต่มาเอาของคืนแกนั่นแหละขโมย”หญิงสาวตรงหน้าตะคอกกลับเท่าที่เธอรู้ว่าต่างหากเป็นฝ่ายที่ขโมยแบบเพชรของคนรักเธอมาก่อน
เดวิดเริ่มเลือดขึ้นหน้าเมื่อหญิงตรงหน้ากล่าวหาว่าเขาขโมยแบบเพชร “ใครที่ขโมยกันแน่ มีใครใช้เธอมาซินะ กัญญาพัชร”กดเสียงต่ำ
“นี่ แกรูจักชื่อฉันได้ยังไง”เธอฉงนใจมากที่เขารู้จักชื่อจริงของเธอ
“ฉันรู้จักเธอดี เพราะพ่อแม่เธอมันระยำทำให้คนที่ฉันรักตาย” เขาตะคอกมือหนาจิกหัวหญิงสาวจนหน้าหงาย
“แกโกหก พ่อแม่ฉันไม่ได้ทำ”เธอค้านถึงแม้ว่าเธอจะความจำเสื่อมลืมเรื่องราวก่อนอายุ 10 ขวบจนหมดแต่เท่าที่เธอรู้มาพ่อเธอตายเพราะอุบัติเหตุก็จริงแต่พี่เธอบอกว่าพ่อแม่ขับรถชนเสาไฟฟ้าไม่ได้ชนใครตาย และที่เธอเข้าโรงพยาบาลตอนนั้นเพราะตกบันได
เพี๊ยะ
หน้าของหญิงสาวหันไปตามแรงตบของชายหนุ่มเลือดค่อยๆไหลออกมาตามมุมปาก เดวิดแสยะยิ้มน่ากลัว
“ไอหน้าตัวเมีย”หน้าที่โดนตบจนหันไปตามแรงได้แต่สบถใส่หน้าเขา
“นี่เธอ”เขาตะโกนลั่นเอื้อมมือไปบีบคอเธออย่างแรง
แค่กๆๆๆๆ
ร่างบางดิ้นรนไปมามือก็พยายามตะเกียดตะกายหาทางรอด แต่มือหนาก็ไม่มีท่าทางว่าจะปล่อยออก
“นายครับ นาย อย่า” หลุยส์ที่เปิดประตูเข้ามาต้องรีบห้ามเดวิดก่อนที่เขาจะบีบคอหญิงสาวตรงหน้าตายไปเสียก่อน กัญญาที่หลุดจากการรัดก็ลูบคอตัวเองนั่งหายใจหอบ เดวิดที่โดนกันอยู่ก็สะบัดตัวออกจากหลุยส์เดินไปที่โทรศัพท์
“คุณนานา เรียก รปภ. เข้ามา”กระแทกโทรฯอย่างแรง “หลุยส์แกไปสืบว่าผู้หญิงคนนี้ทำงานให้ใครเพราะฉันเชื่อว่าคงไม่ทำให้พี่มันเหรอ เพราะบริษัทมันกำลังจะล่ม”
“ครับ นาย”หลุยส์เดินออกจากห้องไปหลังจากที่ใช้เข็มขัดรัดข้อมือของเธอเอาไว้เพื่อป้องกันการหนีและไม่นานเขาก็กลับมา
“ว่าไง”
“เอ่อ ทำงานให้แพททริคครับ”
“แพททริค” เดวิดพูดคล้ายละเมอ
“แพททริค โชเวอร์เวย์”หลุยส์ย้ำ
“จริงซินะฉันลืมไปว่ามันเป็นคนรักเธอนี่”เดินตรงมาที่หญิงสาวนั่งยองๆใช้มือบีบปากเธอแน่น “ดีๆๆ อย่างนั้นฉันไม่เอาเธอเข้าคุก แต่จะทำอย่างอื่น ให้ไอแพททริคมันอกแตกตาย รปภ.ออกไปให้หมด”เขาไล่รปภ.ที่เข้ามาไม่นานออกจากห้องไป ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “เอาผ้าปิดตาพาออกหลังบริษัทฉันจะพาผู้หญิงคนนี้ไปเหมืองของเรา”
“ครับ”
“นี่แกจะทำอะไรฉันปล่อยนะ”หญิงสาวขืนตัวสุดฤทธิ์ในระหว่างที่ลากตัวออกไป
ตุบ
เธอจุกจนพูดไม่ออกเพราะโดยชกเข้าที่ท้องเต็มๆโดยที่ไม่รู้ว่าใครทำร้ายเธอ เพราะเธอโดนปิดตาอยู่แต่เธอคาดว่าน่าจะเป็นเดวิดแน่นอน
“จะพาเธอไปเป็นนางบำเรอที่เธอบังอาจมาเป็นนางนกต่อ เป็นลูกไอ้คนที่ทำให้เมียกับลูกฉันตาย และเป็นคยรักของไอแพททริค”จากนั้นเธอก็โดนลากออกไปโดยไม่ปราณี
ชีวิตแต่ละคนต่างมีมุมมองละความเห็นที่แตกต่างกัน บางคนอาจมองเรื่องดีเป็นเรื่องร้ายบางคนอาจมองเรื่องร้ายเป็นเรื่องดี หลายคนอาจมีความแค้นที่ฝังใจ หลายคนเลือกที่จะปล่อยความแค้นนั้น แต่หลายคนก็เลือกที่จะเก็บมันเอาไว้เพื่อรอการเอาคืน และไม่ว่าใครจะเป็นไหนผลสุดท้ายเราทุกคนก็เป็นมนุษย์เดินดินวันยังค่ำ
เดวิด เจมส์ เบเกอร์ ประธานกรรมการบริษัทเพชรที่เรียกว่าใหญ่ที่สุดในโลกและยังทำธุรกิจครอบคลุมหลายด้าน เขาเลือกที่จะเก็บงำความแค้นเอาไว้เพื่อรอวันสะสางกับหญิงสาวนางหนึ่ง นั่นก็คือ กัญญาพัชร โรเนส สาวสวยวัย 20 ปี ลูกครึ่งอังกฤษ เพราะเธอเป็นลูกสาวของคนที่ทำให้ภรรยาและลูกของเขาต้องเสียชีวิตแล้วยังเป็นขโมยผลงานไปให้ศัตรู และในวันนี้เขาก็เดินเข้ามาให้เขาชำระโทษเขาก็จะตอบรับความปรารถนาที่เธอมอบให้ด้วยการมอบความเจ็บปวดให้อย่างสาสม
ฝากเพจด้วยคะ
เมญา
เมญา
เมญา
Guest
