He is my nightmare
“สวัสดีเดวินท์”
“.....”
“ฉันชื่อเจเลอร์”
.
.
“ถ้ามึงยอมเป็นเด็กดีตั้งแต่แลกก็ไม่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้”
“ต้องการอะไร”
" มึงคิดว่าอะไรกันที่คนแบบมึงจะดิ้นทุรนทุรายและจำมันไปจนวันตาย"
"มึงจะทำอะไร" มือหยาบกร้านลูบไล้ไปบนใบหน้าเหยื่อ หยอกล้อให้มันตื่นกลัวกับภัยร้ายที่กำลังมาเยือน
"คนที่ไม่เคยนอนใต้ร่างใครแบบมึงมันคงจะรู้สึกเจ็บใจเจียนตายเลยไหมนะ"
"ออกไป!! "
.
.
ทั้งที่คิดว่าไม่มีวันเผลอใจให้คนร้ายที่ทำร้ายตัวเอง แต่ทำไมกันนะ ทำไมแม้แต่ลมหายใจสุดท้ายของผมก็ยังคงเป็นเขาที่ผมระลึกถึง
เรื่องนี้มีอีบุ๊คนะ : https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjg5OTM0MyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjE1NzUxNiI7fQ