เมื่ออัศวินขี่ม้าขาวไม่ได้มีแค่ในนิยาย อัญธิยา...ก็จะเชื่อแบบนั้น หากการ ‘มีอยู่’ ของใครสักคนเหมือนเป็น ‘ความฝัน’ ฝันที่เราไม่อาจเอื้อมถึง แต่เมื่อความฝันมาตรงหน้า เธอจะไขว่คว้าและกอดรัดมันไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้
ร่างสูงใหญ่เดินเลี้ยวก้าวเข้ามาในทิศทางที่เธอนั่งอยู่ นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่เจอเขาในระยะใกล้ชิดแบบนี้ หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เหงื่อกาฬตามร่างกายแตกซ่านจนรู้สึกเปียกชื้นไปหมด เขาเข้ามาใกล้แล้ว และมองเธอด้วยสายตา...ว่างเปล่า
ฐากูร สกุณราช นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเจ้าของโรงพยาบาลเอกชน ผู้เงียบขรึม พูดน้อย และเข้าถึงยาก แทบทุกปกบนหน้านิตยสารจะกล่าวขานถึงเขาเช่นนั้น เธอเชื่ออย่างสนิทใจในตอนนี้...เขาดูสูงเกินกว่าที่คนอย่างเธอจะเอื้อมถึง
“สะ...สวัสดีค่ะ” หญิงสาวในชุดนักศึกษาหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้โต๊ะอาหารดินเนอร์สุดหรู
“อืม” เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามถูกลากออกด้วยชายร่างบึกบึนที่แต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำ ก่อนที่ดวงตาคมกล้าของคนที่นัดเจอกันเป็นครั้งแรกจะมองเธอนิ่ง...ทำไมเขาไม่นั่ง
“นั่งลงสิ” น้ำเสียงติดจะเฉยชาบอกเธอเพื่อเป็นการรักษามรรยาทอย่างนั้นใช่ไหม...
อัญธิยานั่งลงอย่างรวดเร็วจนหน้าท้องเธอชนขอบโต๊ะ เป็นเหตุทำให้ทั้งโต๊ะสะเทือน แก้วน้ำหวานสีแดงเซล้มในทันใด แต่แทนที่มันจะไหลไปด้านหน้ามันดันเทรดลงมาที่หน้าตักเธอ!
และนั่นก็คือความอับอายครั้งแรกในการเดทครั้งแรกของเรา!
กรุณาอ่านตรงนี้เพื่อความเข้าใจที่ตรงกันค่ะ
นักเขียนจะอัพนิยายทุกวัน ยืนพื้นที่ 2 ตอน เพราะเรามีงานประจำ เขียนนิยายเพื่อหารายได้พิเศษค่ะ
ในหนึ่งเรื่องจะจบประมาณสิ้นเดือน เราแต่งนิยายไม่ต่ำกว่า 50 ตอนนะคะ บางเรื่อง 80 ก็มี
ติดตามเราหน้าเฟส @นามปากกาแสงเทียน ข่าวสารต่างๆ เราจะบอกในนั้น อัพไม่อัพ
หลังจากจบเรื่องจะมี E-book ทุกเรื่องค่ะ ใครรอได้รอ รอไม่ได้ แวะไปอ่านเรื่องอื่นของเราก่อน และเจอกันสิ้นเดือนค่ะ
นิยายเราเขียนเพื่อความบันเทิงและสนองตัณหาตัวเอง งดดราม่า ไม่พูดหยาบคาย
หากเจอคอมเม้นกระทบจิตใจเราขออนุญาตลบนะคะ เราอ่านทุกคอมเม้นแม้จะไม่ได้ตอบ
ขอบคุณสำหรับโอกาสและการสนับสนุนนักเขียนคนนี้นะคะ โชคดีมีสุขค่ะ