รูปภาพที่ใช้เป็นเพียงภาพประกอบนิยายเพื่อสร้างอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาไม่ดีอื่นใดแอบแฝง
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชายอาจจะมีดราม่าและเนื้อหาคำพูดที่รุนแรงไรท์ต้องขออภัยสำหรับคนที่ไม่ชอบด้วยนะจ้า ชอบหรือไม่ชอบไรท์ไม่ว่ากันนะจ้าลองเปิดใจเปิดอ่านดูก่อนได้ วิศวะคนสุดท้ายของไรท์มาแล้วนะจ้า รับรองเรื่องนี้จะมีครบทุกรสชาติแน่นอน แต่นิยายเรื่องนี้ไรท์ขออนุญาตติดเหรียญนะจ้า(แต่อย่าพึ่งด่าไรท์กันนะ+_+ ไรท์มีลงให้อ่านฟรีในเพจจ้า แต่ถ้าใครสะดวกอุดหนุนไรท์ทางธัญวลัยไรท์ก็ขอขอบคุณที่สนับสนุนไรท์ ส่วนคนที่ไม่ชอบเพราะไรท์จะติดเหรียญไรท์ก็ขออภัยอีกครั้งนะจ้าในความไม่สะดวก🙏🙏🙏)
ปล. นิยายเรื่องนี้ห้ามลอกเรียนแบบอย่าทำตัวเป็นคนไม่มีศีลธรรมเพราะถือว่าเป็นทรัพย์สินทางปัญญา
**เริ่ม 01/01/64**
*****************************
เรื่อง : ได้เกียร์ (คือ) เมียกู
นายเอก: อภิรัตน์ บุญธรักษ์ (แปงค์) นิเทศศาสตร์
ความแค้นที่มันอัดอั้นอยู่ในใจของผมมาหลายปีทำให้ผมตัดสินใจกลับมาที่นี่อีกครั้ง และครั้งนี้ผมจะเป็นฝ่ายที่ทำให้มันเจ็บมากกว่าที่ผมเคยเจ็บ
“แล้วเจอกันไอบาส”
*******************************
พระเอก: วัชรินทร์ วงศ์พันธ์ (บาส) วิศวะไฟฟ้า
ผมไมไม่เคยลืมเรื่องราวในอดีตที่ผมเคยทำร้ายคนคนหนึ่งให้เจ็บปวดและเสียใจได้เลย ถ้าเป็นไปได้ผมอยากขอโทษมัน อยากบอกกับมันว่า...
“ผมเสียใจที่ทำแบบนั้น”
*****************************
**ไรท์ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนอีกเรื่องหนึ่งนะจ้า รับรองทั้งดราม่า ทั้งเผ็ด ทั้งมันแน่นอนจ้า ^^ วิศวะคนสุกท้ายของไรท์มาแล้ว สิ้นสุดการรอรอยแล้วนะจ้า
Guest
