คำโปรย
“ความแค้น” ทำให้เขาหลงผิด เขาไล่ล่าเธอเพราะความแค้นที่เกาะกินใจเขามาตลอด ที่ต้องสุูญแสียน้องสาวคนเดียวอันเป็นที่รักยิ่งอย่างไม่มีวันกลับมา เพราะพี่ชายของเธอ เขาจึงคิดล้างแค้นโดยการพรากเธอมาจากพี่ชายของเธอบ้าง มาทำลายชีวิตของเธอให้ย่อยยับ ให้พี่ชายของเธอเจ็บปวดแสนสาหัส เป็นหลายร้อยเท่า ให้สาสมกับที่เขาทำกับน้องสาวของเขา แต่ยิ่งเขาเข้าใกล้เธอ และไล่ล่าเธอ มากเท่าไหร่ เขากลับยิ่งหลงรักเธอมากเท่านั้น ปัททวี จะจัดการอย่างไรกับชีวิตที่ต้องเลือกระหว่างความแค้น และความรัก เขาจะทำอย่างไรดี
"เธอจะใส่เสื้อเชิ้ตอย่างเดียว หรือเธอจะไม่ใส่อะไรเลย เลือกเอา” หญิงสาวหน้าซีดเผือด
“แต่เธอจะใส่ผ้าขนหนูอย่างนี้ก็ได้น๊ะ แต่ฉันบอกก่อนนะ ฉันไม่มั่นใจในความปลอดภัยของเธอ"
“อย่าคิดหนีอีก ไม่งั้นเธอเจ็บตัวแน่”
“ฉันเจ็บนะปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ อย่ามายุ่งกับฉัน ไอ้คนสารเลว”
“ ฉันจะเลวยังไง ก็สู้พี่ชายของเธอไม่ได้เลย สิ่งที่ฉันทำมันแค่เสี้ยวที่พี่ชายเธอทำ”
เขาตะโกนใส่หูเธอ ด้วยความคลั่ง และโมโห เวลาเขาพูดถึงพี่ชายเธอ
“ พี่ชายฉันไปทำให้คุณ ถึงได้โกรธเขานัก แล้วทำไมต้องมาลงที่ฉันด้วย”
“ยิ่งฉันทำร้ายเธอมากเท่าไหร่ พี่ชายเธอก็จะยิ่งเจ็บปวดเท่านั้น จำไว้ เขาจะต้องตายทั้งเป็น ที่เห็นฉันทรมานเธอ และเมื่อรู้ว่าเธอจะต้องมาเป็นนางบำเรอของฉัน ให้เธอมารองรับและเป็นที่ระบายอารมณ์ความไคร่ของฉัน ฮึๆๆๆ” พูดเสร็จเขาก็หัวเราะ อยู่ในลำคอ อย่างมีชัย