ไพรแห่งรัก

"อิงฟ้า...ไปอยู่กับพี่เถอะ" 

**********************************************************************************************************  

ณ สถานที่นี้...เป็นบ้านของสรรพสิ่ง โอบรับมนุษย์สัตว์ราวกับบุตรสุดดวงใจ แต่เมื่อเวลาเปลี่ยนผ่าน กาลทำให้ลืมหลงความน้อมนอบที่เคยชิน มนุษย์ทุกผู้นามทำตัวเป็นเจ้าของผู้ถือครอง ทั้งสัตว์และ ‘บ้าน’ ในครั้งซึ่งเคยเป็นดั่งที่พึ่งที่อาศัย ถูกริดรอนเป็นเพียงบริวารและทาสทาสีแสนต่ำต้อย เพียงอยากพรากสิ่งใดไปก็อาศัยทำได้ง่ายดายเพียงแค่ชั่วพริบตา...มนุษย์เอ๋ยเจ้าไม่เคยได้รู้ เจ้ามิใช่ผู้เป็นเจ้าของ เจ้ามิใช่ผู้ถือครอง และเจ้ามิได้สูงส่งกว่าสัตว์ทั้งหลายในโลกใบนี้ ก่อนที่เจ้าจะสลายหายใปตามช่วงและวัยแห่งชีวิต เจ้าต้องคิดให้ได้และสำนึกให้เป็น จงอย่าจากโลกนี้ไปด้วยความหลงลำพอง เพราะสุดท้ายกายของเจ้าที่เน่าสลาย ยังคงต้องฝากไว้ใน ‘บ้าน’ ที่เจ้าหลงลืม