ในเมืองใหญ่ที่แสนวุ่นวาย..... ตั้งแต่พระอาทิตย์โผล่พ้นขึ้น จนลับขอบฟ้า ก็ยังหาความสงบในเมืองที่แสนจะใหญ่นี้ไม่ได้
หญิงสาวผู้ไร้บ้าน เสื้อผ้าเก่าขาดรุ่งริ่ง ดูมอมแมมสกปรก นั่งเหม่ออยู่ริมฟุตบาทข้างทางของถนน. ข้างหน้าของเธอ คือขันใส่น้ำเก่าๆมีเพียงเศษเหรียญไม่กี่เหรียญ ที่เธอไม่สามารถนับได้ เพราะเธอไม่ได้เรียนหนังสือ "แต่เธอก็รู้...ว่ามันพอประทังชีวิตเธอได้ " เพราะส่วนใหญ่ เธอไปคุ้ยหาเศษอาหารจากถังขยะ!
.
.
ราวกับฟ้ากลั่นแกล้ง สายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก ทำให้ร่างบางเปียกโชกไปทั้งตัว เธอนั่งตากฝนตัวสั่นงันงก สายตาทอดมองไปที่ถนนตลอดเวลาราวกับว่ากำลังรอใครสักคนที่เขาบอกให้เธอรอมารับเธอ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านมานานเท่าไหร่แล้ว แต่เธอก็ยังรอ....
.
.
เธออยู่ที่นี่มาเนิ่นนาน นานจนเกือบลืมว่าตัวเธอนั้นชื่ออะไร เธอเฝ้ารอตั้งแต่เธออายุเพียง9ขวบ จนตอนนี้เธอก็ยังฝ้ารอ
"ปิ่นจะรอนะคะ" หญิงสาวพูดทั้งน้ำตาท่ามกลางสายฝน....
.
นามปากกา
#ดาวเสาร์
Guest
