วันที่ 21 ธันวาคม ปี2563
ลมหนาวพัดโชยมาสัมผัสที่ผิวของผม หมอกสีขาวราวกับปุยเมฆที่ลอยอยู่เหนือทิวเขาสูงนั้น เมื่อมองลงมาจะพบกับหยดน้ำค้างใสเกาะที่ยอดใบชาสีเขียว
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน "ผม" ก็ยังคงรู้สึกเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ตั้งแต่วันแรกที่ผมได้มาอยู่ที่ไร่แห่งนี้ ที่มีแต่ความทรงจำและเรื่องราวของผมกับ "เขา" เขาคือคนที่ทำให้ผมรู้จักกับคำว่า "ความรัก" รักที่ไม่ต้องการความรักตอบแทน ขอแค่ได้อยู่ข้างๆ "เขา" แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว
เมื่อ 8 ปีก่อน ผมและแม่ได้มาอาศัยอยู่ที่ไร่ชาเขียวของคุณท่าน ผู้ที่มีพระคุณกับผมและแม่ คุณท่านเมตตาผม ส่งผมให้เรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี ท่านเป็นคนใจดีและเอ็นดูผมเหมือนหลานของท่านคนหนึ่ง ผมใช้ชีวิตอยู่ที่ไร่แห่งนี้ตั้งแต่ผมอายุได้16ปี
ผมย้ายโรงเรียนช่วงปลายเทอมด้วยเหตุผลบางอย่าง จนผมได้มาพบกับเขาคนนั้น คนที่เห็นหน้าผมครั้งแรก เขาก็ไม่ชอบขี้หน้าผมสักเท่าไร เขาคือหลานชายคนเดียวของคุณท่าน คนที่มีพระคุณกับผม จุดเริ่มต้นของผมและเขาเกิดขึ้นที่ไร่แห่งนี้ "ไร่สายลม"
#TeyHom
#เมฆหมอก
สวัสดีค่ะทุกคน...คิดถึงไรท์คนนี้กันบ้างไหมนะ? แต่ไรท์คิดถึงทุกคนนะคะ อาการหนาวๆแบบนี้ไรท์ก็ขอ มอบนิยายเรื่องใหม่ให้กับทุกคนได้ติดตามกันนะคะ😋
ปล.ช่วงนี้ไรท์กำลังแก้ไขคำผิดในนิยายที่ได้แต่งจบไปแล้ว และจะทยอยแก้ไขในอีบุ๊คให้นะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ที่ให้กำลังใจและคำติชมที่ทำให้นักเขียนมือใหม่คนนี้ได้มีการพัฒนาในการเขียนให้ดีขึ้นไปอีกไรท์รักทุกคนนะคะ