ใบไธม์ของกรุงโฬม

คนเจ้าอารมณ์ ขี้โมโหขั้นสุด ปากหมา และไม่มีใครห้าม 'ไธม์' ได้เลยนอกจาก.....เขาคนนั้น คือ 'โฬม' คนที่เย็นชา แววตาไร้ความรู้สึกคู่นั้นที่สามารถหยุดยั้งความโมโหของผมได้ แต่เวลาโมโหของมันก็เช่นกันที่เป็นขั้นสุดของขั้นสุด...คนอย่างไธม์เลยแหละ

"บาดเจ็บเพราะปากของมึงอีกแล้วสินะ..ไอ่ไธม์"

ผมมองคนที่กำลังเอาสำลีเช็ดเลือดที่มุมปากผมอย่างเบามือ แม้สายตาที่ดูไร้ความรู้สึกคู่นั้น...กลับมีความรู้สึกเจ็บ เป็นห่วง ที่แสดงออกมาแค่ครู่เดียวเท่านั้น

"กูแค่อยากอยู่ใกล้มึง ไม่รู้จะทำไง นี่เป็นวิธีเดียวที่ทำให้มึงรีบมาหากูเร็วที่สุด"

"เพราะมึงเป็นแบบนี้ไง....กูถึงไม่อยากห่างมึงเลย"

....................................................

หรือเพราะว่าเราใกล้กันเกินไปจนผมขาดมันไม่ได้.....

จน"ไอ่โฬม"กลายเป็นส่วนหนึ่งของ"ใบไธม์"ไปแล้ว...

#ใบไธม์ #พี่โฬม #คนขี้โมโหกับคนเย็นชา

.......................................................

เรื่องที่ 2 ของนักเขียนชื่อฉลาม...

ตัวละครตัวแรกเป็นคนขี้โมโห ปากเสีย ไร้เหตุผล อย่างนายไธม์ ที่ไม่เคยยอมใครเลย ยกเว้นนายโฬมคนเดียว

ตัวละครที่สองชื่อ โฬม เป็นคนเย็นชา เเววตาที่ไร้ความรู้สึกของเขานั้น มันตรงกันข้ามกับการกระทำของเขา เขาจะแสดงการกระทำมากกว่าคำพูด เพราะในคำพูดของเขา มันทำให้ผลดีและผลเสียกับกับคนฟังตลอด แต่บางครั้ง...มันก็ส่งผลเสียกับนายไธม์ ยิ่งฟังโฬมพูดมากเท่าไหร่ เหมือนหัวใจของไธม์เต้นไม่เป็นจังหวะทุกครั้ง....