ทรายกะรัตเพชร

เรื่องนี้จะนำมาให้อ่านเป็นระยะๆ ค่ะ พระเอกค่อนข้างหื่นจัด แนวโคแก่กินหญ้าอ่อนแบบเคี้ยวไปงั้นแหละ เพราะไม่มีตัวเลือก  

➡️ ติดตามเฟสนักเขียนได้ตามลิงก์ด้านล่างค่ะ 

➡️ https://www.facebook.com/road.write.35 

ทรายเด็กสาวใสซื่อ ไร้มารยา ไร้พิษสง และยังไร้ค่าไม่เทียบเคียงกับด็อกเตอร์ที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตา ฐานะ ส่วนเขาไม่ชอบเด็กและเธอก็ไม่ใช่สเป็ค แต่จะมีอะไรไหมที่เธอจะมัดใจเขาได้...  

🌊 🌊 🌊 🌊 🌊 

“ทรายไม่ชอบว่ายน้ำค่ะด็อกเตอร์” 

เมื่อเธอขัดขืนมาก ใบหน้าก็เหมือนจะซีดเข้าไปทุกที ทำให้ชายหนุ่มต้องว่ายน้ำเข้ามาหา วางคางไปยังขอบสระข้างกายของเธอ แล้วเขาก็จูบเอาโคนขาขาวสะอาด มันยังแห้งสนิท เพราะเธอไม่ยอมท่าเดียว นอกจากนั่งตีน้ำเล่นเบาๆ 

“การว่ายน้ำเป็นมันเป็นผลดีต่อตัวเธอเองนะทราย” 

ทรายพยักหน้าว่าเข้าใจ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าการว่ายน้ำเป็นมันจะทำให้เธอเอาตัวรอดเมื่อหล่นลงน้ำ แต่เธอไม่กล้าเลย ตั้งแต่ครั้งนั้น มันก็ทำให้เธอหวาดกลัวมาเรื่อย สระน้ำหรือแอ่งน้ำที่เธอมองไม่เห็น เธอจะไม่ไว้ใจมันอีกเลย แม้แต่ในฝันของเธอเอง เธอก็เคยฝันร้ายมาในช่วงปีสองปีแรก ทุกครั้งที่มีน้ำในฝัน มันจะทำให้เธอจมอยู่ในนั้น ยากที่จะขึ้นมาได้ ดีว่าทุกครั้งอีกเช่นกัน ที่มีมือปริศนาคอยยื่นมาช่วยเหลือ และเธอก็รู้ดีว่ามันคือการเชื่อมโยงจากการที่เขาช่วยเหลือเธอไว้ 

เธอไม่เคยลืมบุญคุณเขาหรอกที่ช่วยเธอ แต่ในตอนที่เธอตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเขาอยู่ใกล้ มันก็ทำให้ขวัญกระเจิง ตบหน้าเขา เพื่อเอาตัวรอด เธอไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ก็เขาหน้าเหมือนโจรจะตาย 

“ทรายทราบค่ะ แต่ทรายไม่อยากจะว่ายน้ำค่ะ” 

“เฮ้อ ไม่เอาน่ะ แล้วแบบนี้เกิดเราลงเรือไปเที่ยวที่ไหน เรือคว่ำขึ้นมา ไม่มีใครช่วยเธอได้นะ ฉันก็ใช่จะช่วยเธอได้ซะที่ไหน แค่ตัวเองก็ไม่รู้จะว่ายถึงฝั่งหรือเปล่า” คำขู่ของเขาทำเธอถึงกับตาโต หัวใจเต้นรัวเร็ว ความรู้สึกที่สำลักน้ำเข้าไปเต็มปอด และทุกอย่างมันมืดบอดทำให้เธอหวาดกลัวขึ้นมา 

“เอ่อ เราจะไม่มีเสื้อชูชีพเหรอคะ” 

เขาเกือบหัวเราะออกมาจริงๆ นี่ไม่คิดว่าเธอจะคิดทันขนาดนั้น “คงมีมั้ง แต่ถ้าไม่พอละ แบบต้องให้เด็กก่อนอะไรแบบนี้” คำขู่ต่อมายิ่งทำให้เธอคิดหนัก และด็อกเตอร์หนุ่มก็คิดว่าเขาคิดผิดที่ขู่เธอไป “งั้นทรายจะไม่ลงเรือค่ะ จะไม่ไปเด็ดขาด”  

“อ้าว นี่ไม่ได้หรอก ฉันกำลังจะเช่าเรือนั่งชมวิวกับเธออยู่นะ มันมีเรือหางยาวให้เช่าเพื่อชมพื้นที่รอบๆ” หญิงสาวรีบลุกขึ้นจากสระ จับเอาเสื้อคลุมมาสวมไว้ แล้วส่ายหน้าเร็วปร๋อ “ทรายไม่ไปกับด็อกเตอร์นะคะ ทรายคอยที่ห้องดีกว่า” 

“ทราย” เขารีบผุดขึ้นจากสระน้ำ วิ่งตรงไปหาสาวน้อยที่เกิดหวาดกลัวน้ำจริงๆ จังๆ “ไม่เอาน่ะทราย ฉันก็แค่ล้อเล่น” 

“แต่ทรายไม่ได้ล้อเล่นนะคะ ทรายพูดจริงๆ” แววตาใสแป๋วของเธอทำให้อดสงสารไม่ได้ และพยายามเข้าใจว่าเธอกลัวน้ำจริงๆ และจะไม่ยอมเข้าใกล้เด็ดขาด “แต่ที่ฉันพยายามอยู่นี่ ก็เพราะอยากจะให้เธอว่ายน้ำเป็นนะ ฉันทำเพื่อตัวเธอเอง ไม่ใช่เพื่อฉัน หรือเพื่อใครเข้าใจไหม” เขาดึงเธอเข้ามากอดไว้ ลูบแผ่นหลังเพื่อให้เธอคลายความหวาดกลัว “ฉันจะไม่ให้เธอต้องหล่นลงน้ำแล้วตายไปต่อหน้าฉันหรอก เธอก็รู้ว่ามันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก”