วิน : อนาวิน ในวัย30ปี หนุ่มหล่อ ล่ำ บึกบึน อาศัยอยู่บนเกาะส่วนตัวในแถบอันดามันมาได้5ปีแล้ว หลังจากหลังจากเลิกรากับแฟนสาวไปก็ไม่คิดจะมีใครอีกเลย ทุกต้นเดือนเขาจะกลับขึ้นฝั่ง2คืนเพื่อไปปลดปล่อยความต้องการแล้วก็กลับมาดูแลฟาร์มหอยมุขตามเดิม วิถีชิวิตคนโสดที่เงียบสงบแบบนี้คงเหมาะกับเขาที่สุดแล้ว
............😍😍😍😍😍..........
น้องซัน : แสงอรุณฉาย สาวมหาลัยปี1 วัย19ปี กำลังน่ารัก สดใส อยู่ในวัยอยากรู้อยากลอง เธอผู้มากับสัดส่วน 40-25-38 (อวบจัด) สูง160 ถูกคู่แข่งทางธุรกิจของบิดาอุ้มมาฆ่าทิ้งกลางทะเล เมื่อชะตาชีวิตเธอยังไม่ถึงฆาต ทำให้เธอได้มาเจอกับนายหัวแห่งเกาะแสงดาว เมื่อต้องใกล้ชิดกัน ความมีเสน่ห์เฉพาะตัวของเขาก็ทำเธอหลงไหลจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว ในเมื่อมีโอกาสใช้ชีวิตด้วยกัน แผนการทอดสะพานก็เริ่มขึ้นในทันที
โปรยปราย....💝💝
"กรี้ด....ด จะฆ่าก็ฆ่าให้ตายสิ จะพาฉันมาข่มขืนแบบนี้ไม่ได้นะไอโจรถ่อย " สาวน้อยวัยใสกรีดร้องสุดเสียงทันทีที่รู้สึกตัวแล้วพบว่าทั่งร่างไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนกายสักชิ้น
อนาวินลุกขึ้นยืนทันทีที่ได้ยินเสียงกรี้ดระดับแปดหลอดของสาวปริศนา ทั้งที่ตัวเองพึ่งหลับไปได้งีบเดียว
"คุณจะกรี้ดทำไมมันแสบหูนะ" เขาบอกน้ำเสียงเรียบตึง
"ฮือๆ ช่วยด้วย คุณป๋าช่วยน้องซันด้วย คนร้ายมันจะข่มขืนน้องซันอีกแล้ว " เด็กสาวร้องให้เรียกให้บิดามาช่วย
" อีกแล้ว หมายความว่าไงใครข่มขืนคุณกัน คิดไปเองทั้งนั้น"
"ก็แกไงข่มขืนฉัน ไอสารเลว รังแกคนไม่มีทางสู้ กรี้ดๆ ๆ " แสงอรุณฉายป้องมือเข้ากกหู แล้วกรี้ดสุดเสียง
อนาวินเริ่มเครียด ยกมือหนาขึ้นกุมขมับ อยู่ๆวันพักผ่อนแสนสงบที่ท้ายเกาะก็จบลงไม่เป็นท่า
"ผมไม่ได้ทำ ผมแค่ช่วยคุณมา มโนเป็นนางเอกจำเลยรักไปได้" เขาพูดเสียงดังย้ำชัด หลังเสียงกรี้ดจบลงแล้วตามด้วยเสียงร้องให้สะอึกสะอื้น
" ฉันไม่เชื่อ อึก.ก ไอคนเลว ไอคนชั่วเปิดซิงฉันแล้วพูดหมาๆแบบนี้เหรอ "
หมอนหนุนถูกเธอขว้างปาไปใส่เขาสุดแรง จนผ้าห่มนวมผืนหนาร่นลงจนถึงท้องน้อยปรากฏภาพศิลป์งดงามแก่คนตรงหน้า
💟คำเตือน💟
*นิยายติดเหรียญ
*เรื่องสั้น
*นิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น
*มีคำหยาบ,มีฉากเลิฟซีนโจ่งแจ้ง (เรท20++)
*ใช้เสพเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่มีสาระแก่นสารใดๆ
*ผิดพลาดประการขออภัยมา ณ. ที่นี้ด้วยค่ะ
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
cr. เจ้าของภาพ🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻