ดอกไม้ในล็อกเกอร์ปรากฏทุกวันพุธ ครึ่งปีที่ “น้ำ” ไม่เคยรู้ว่าใครส่งมา และครึ่งปีที่ “ภูผา” แอบยืนหลังเสา เฝ้าฟังคำว่า “ขอบคุณ” ที่เจ้าตัวพึมพำเบาๆให้ดอกไม้
ทุกเย็นวันพุธ “น้ำ” จะพบดอกไม้ในล็อกเกอร์และของขวัญเล็กๆจาก “ภูผา” เด็กดุริยางค์ขี้อายผู้ไม่กล้าบอกรักตรง ๆ
จากความสม่ำเสมอที่เคยคิดจะโยนทิ้ง กลายเป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจที่เงียบขรึมค่อย ๆ เปิดประตูรับ
คืนหนึ่งในร้าน ‘น็อคเทิร์น’ เสียงกีตาร์ของเขาได้พูดแทนทุกอย่างและเช้าวันต่อมา ดอกไม้ก็มีชื่อของมันในที่สุด
เพราะสำหรับ “พี่น้ำ”…เด็กคนนั้นไม่ใช่แค่คนให้ดอกไม้ แต่เป็น “น้องดอกไม้” ที่อยากเก็บไว้ข้างใจ
“ครั้งหน้าถ้าจะเมา…กอดมันไว้ให้ดี ๆ นะ”
ประโยคธรรมดาที่ทำเอาผมแทบล้มทั้งยืน
แต่สิ่งที่เขากระซิบต่อมานั่นแหละทำให้ผมรู้ว่า เขารู้ทุกอย่างแล้ว
“เข้าใจไหม…น้องดอกไม้”
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
