เคยฟังนิทานเรื่องราวความรักเรื่องหนึ่ง..
ตอนที่เธอได้ฟังนิทานก่อนนอนเรื่องนี้..
เธอรู้สึกสงสารชายหนุ่มผู้หนึ่งจับใจ..
เเต่เเล้วพอเวลาผ่านไป.. เรื่องราวที่เคยได้ฟังตอนนั้น ยังไม่อาจสู้เรื่องราวที่เธอได้เผชิญมันกับตัวเอง..
เธอเหยียดยิ้ม เย้ยหยัน ให้กับมัน หัวเราะทั้งน้ำตา
เธอเเหงนหน้ามองดวงจันทร์ เฝ้าถามซ้ำๆ..
ท่านเเม่.. ท่านยังอยู่เคียงข้างลูกใช่ไหม
ท่าน...ยังเป็นดวงดาว ที่เคียงข้างเเละเป็นกำลังใจให้พระจันทร์ดวงนี้ใช่ไหม ...
ลูน่า หญิงสาวผู้พานพบแต่โศกนาฏกรรมมาตลอดชีวิต เธอต้องสาปให้ติดอยู่ในนรกขุมที่หนาวเหน็บที่สุด
คาร์ล ชายหนุ่มผู้อยู่มานับพันปีโดยนับครั้งที่หัวเราะได้ เขาสร้างเกราะกำแพงความเย็นชาเพื่อปกป้องทั้งผู้อื่นและหัวใจของตัวเอง
หากสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ล้วนถูกขีดชะตาไว้แล้ว แล้วลิขิตของพวกเขาทั้ง 2 จะเป็นอย่างไร สุดท้ายแล้วสิ่งที่รออยู่ ณ ปลายอุโมงค์คือแสงสว่างหรือความมืดมิดที่บีบอัดยิ่งกว่าที่เคย
ลูน่า เเปลว่าพระจันทร์ ดวงจันทร์ที่สาดเเสงอย่างงดงาม เเม้รอบกายจะมืดมิดสักเเค่ใหน เมื่อเเหงนหน้าขึ้นไปมองบนฟ้ายังมีเเสงของดวงดาวมันคอยอยู่เคียงข้างดวงจันทร์เสมอชื่อของลูกก็เช่นกัน ลูน่า ลูกรัก หากวันหนึ่งเจ้าต้องอยู่เพียงผู้เดียว หรือต้องเผชิญกับอะไรก็ตาม ลูกจะยังมีพ่อเเละเเม่อยู่ ยังมีเเสงดาว ที่คอยส่องเเสงอยู่เคียงข้างเเม้ในวันที่สิ้นหวังที่สุด จงใช้ความรักเอาชนะทุกสิ่ง
บิดานอนจมกองเลือด มารดาอยู่ในอ้อมกอดของชายคนหนึ่ง ร่างของมารดามี กริชปักอยู่ตรงตำเเหน่งหัวใจ เสียงของชายปริศนาผู้นั้นร้องโหยหวนเรียกชื่อมารดาเธอราวจะขาดใจ
เขาผู้ซึ่งเคยมีผู้คนรายล้อมรอบกาย เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ความผูกพันคือสิ่งที่เขาเกลียด เเละอยากหลีกหนี กาลเวลาที่ขับเคลื่อนไปข้างหน้า
กงล้อนาทีที่ไม่เคยหยุดหมุน ค่อยๆพราก เสียงหัวเราะ เสียงเเห่งความสุข ดีใจ รักค่อยๆ พรากชีวิตของทุกคนที่พันผูกไปช้าๆ สุดท้ายก็มีเเต่เขาที่เดียวดาย หากความผูกพันมันนำมาซึ่งความเจ็บปวดเเล้วล่ะก็ เขานี่เเหละจำทำลายความรู้สึกนี้มันให้สิ้นซาก
เธอผู้ก้าวเข้ามาเปิดโลกอันโดดเดี่ยวของเขาอีกครั้ง เป็นเเสงสว่างให้โลกที่มืดมิดอย่างเขา
อยากถอยห่าง....เเต่ขากลับก้าวหา
อยากผลักไส....เเต่มือกลับยื่นไปประคอง
กระทั่งเอ่ยวาจาให้เธอเจ็บปวด...กลับเเป็นเขาเองที่เจ็บกว่า
หากทิ้งซึ่งความรักไม่ได้ก็ขอพิทักษ์เธอผู้เป็นดวงใจ
#นิยายเรื่องนี้จะอัพให้อ่านฟรีจนกว่าจะจบนะคะ
..........
Guest
