เมธิกา สาวน้อยสัตย์ซื่อที่คอยดูแลคนป่วยตาบอดกล้ามโต ถูกมอมเมาด้วยความรัก และเสน่ห์แห่งบุรุษเพศโดยไม่รู้ตัว ขณะที่ความรักผลิบานหัวใจดวงน้อยได้ถูกทำลายแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี เธอหลบหนีแผลใจได้นานถึงสามอาทิตย์
คนใจร้ายที่ดีแต่เอาแต่ใจ หื่น และบ้าอำนาจแบบนั้น หายไปได้นั่นถือเป็นเรื่องดี!
“จะหนีไปไหน ยายตัวแสบ” มือหนาจับบานประตูขัดขวางไม่ให้ประตูถูกงับปิด
“คนบ้า เอามือออกเดี๋ยวนี้นะ” แม้เธอจะพยายามออกแรงสักเพียงใด สุดท้ายก็สู้คนตัวโตไม่ได้พริบตาเดียวประตูก็เปิดกว้างพอที่อีกคนจะแทรกกายเข้ามาได้ เมธิกาแทบอยากกรีดร้องใส่คนไม่มีมารยาทที่จับข้อมือเธอไว้
“ปล่อยนะ”
“คิดถึงผมไหม ไม่ได้เจอกันตั้งหลายอาทิตย์” อีกฝ่ายไม่เพียงไม่ปล่อยทั้งยังกระชากร่างอวบอิ่มเข้าหาตัว มืออีกข้างโอบรัดเอวบางพลางก้มหน้ากระซิบข้างหูหญิงสาว ลมหายใจร้อนผ่าวแตะระข้างแก้มนวลจนทำเอาคนในอ้อมกอดหน้าแดงก่ำ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความโกรธหรือเขินอายกันแน่
“คิดถึงผัวจนพูดไม่ออกเชียว” เมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบชายหนุ่มจึงเอ่ยเย้าแหย่อย่างอารมณ์ดี
“เปล่านะ”
“ปฏิเสธว่าไม่คิดถึงใช่ไหม หืม...เมีย”
ใจความกล่าวเป็นนัยน์ว่าหญิงสาวไม่กัปฏิเสธสถานะที่ตนกล่าวอ้าง
“บ้า ทั้งไม่คิดถึงและอีกอย่างก็ไม่ใช่ที่ว่ามา ไอ้คนลามก” ร่างบางดิ้นไม่หลุดจากพันธนาการทั้งยังตะโกนด่าหยุดนิ่ง ใบหน้าแดงก่ำ ร่างหอบโยนจนทำเอาคนตัวโตกว่าหลุดขำ
“ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย คู่หมั้นของคุณคงไม่พอใจ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Guest
