“วันนี้พอแค่นี้นะครับ ฝากนักศึกษาไปอ่านสไลด์ที่อาจารย์ส่งให้กลุ่มไลน์ด้วยนะครับ สำหรับวันนี้ขอบคุณมากนะครับ” สิ้นเสียงของอาจารย์ผมที่แทบร้องกรี๊ดเลย หลังเลิกเรียนวันนี้ผมมีนัดกับเพื่อนที่อยู่คนละมหาวิทยาลัย ผมเรียนมอเอกชนชื่อดังส่วนเพื่อนสนิทของผมเรียนมอรัฐย่านบางเขนครับเย็นนี้เรามีนัดไปหาอะไรทานกันนิดหน่อยครับตามประสาเพื่อนสนิทครับ อ้อผมลืมแนะนำตัวครับ ผมชื่อ จี ครับ ชื่อจริงว่า สุภัทร ไม่ใช่สุพัดนะครับ 5555 ตอนนี้ผมกำลังรอรถแท็กซี่อยู่ อ่ารถมาพอดีเลยไว้คุยกันใหม่นะครับ
“ปั้น เย็นนี้มึงไปไหนป่ะ ไปหาไรกินกัน”สวัสดีครับผม เซฟ ไซสวัสดิ์ เองครับและตอนนี้ผมกำลังเดินลงจากตึกเรียนและที่เดินข้างๆผมนี่ก็ไอ้ปั้นครับเพื่อนสนิทผมเอง “เออไปดิ แต่ต้องรอเพื่อนกูก่อนนะ” มันบอกให้ผมรอเพื่อนมันอีกคน “ใครว่ะ”ผมถามไอ้ปั้นเพราะเพื่อนในกลุ่มก็ลงมากันหมดแล้ว “เพื่อนสนิทกูตอนมัธยมว่ะ มันจะมาหากู” เป็นตอบกลับพร้อมกับลากผมไปนั่งรอที่ม้านั่งใต้ตึก โอเครอก็รอมึงนี่เป็นใครว่ะกล้ามากกล้ามาให้ท่านเซฟผู้นี้ต้องมานั่งรอเจอหน้าละคอยดู!!!!
“อยากทำตัวเองให้ดีขึ้น เพื่อชีวิตของเขาจะดีขึ้นด้วย”
G
นักศึกษาปี 1 คณะนิเทศศาสตร์ เด็กหนุ่มที่มีบุคลิกชัดเจน จริงจัง มุ่งมั่น ตั้งใจ และแคร์ความรู้สึกคนรอบข้างเสมอ สูง 189 (จริงๆสูง 190 แต่ชอบบอกตัวเองสูง 189)
“รู้สึกเป็นเหมือนโชคที่ทำให้เราได้เจอกัน”
Save
เด็กหนุ่มปี คณะสังคมศาสตร์ หนุ่มน้อยเมืองแพร่ผู้มีทั้งความน่ารัก น่าเอ็นดู มุ้งมิ้งเต็มไปหมด
ปล.ขออนุญาตเจ้าของภาพทั้งสองคนด้วยนะค
ปล.1นิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อความสุขของเหล่ากิฟทั้งหลายและไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ
ปล.2ฝากติดตามน้องๆทั้งสองคนได้ทางช่อง SaveG และ IG Twitter ของน้องๆได้เลย
Guest
