ชีวิตนี้ข้าขอร่ำรวย

ตอนที่ 1 ชีวิตของหลิน 

วันนี้ก็เหมือนทุกวันต้องตื่นไปทำงาน ใช้ชีวิตสาวชาวกรุงอย่างเร่งรีบ ลืมบอกฉันชื่อจ้าวหลิน เป็นสาวไทยเชื้อสายจีน อายุ25ปี ชีวิตที่ดูลำบากแต่ทำไมใครๆว่าชีวิตเราสบายตั้งแต่เกิดมาเรามี พ่อ แม่ และยาย อันเป็นที่รักพ่อและยายจากไปตั้งแต่ยังเด็กแม่มีครอบครัวใหม่พอเราส่งตัวเองเรียนจบในสถาบันมารศึกษาที่ธรรมดา ได้งานสาวออฟฟิตธรรมดาชิวิตลำบากบ้างเป็นบางครั้ง ดีที่ส่งตัวเองเรียนจนจบได้ทำงานที่รักมั้ง...? บางครั้งก็คิดว่าเรามีความสุขหรือยัง ความสุขเป็นแบบไหน เฮ้อ....คิดอะไรมากมาย หาอะไรทำแก้เครียดดีกว่า 

อ่านนิยายที่รักของฉันดีกว่า ขนมพร้อม หนังสือพร้อม สถานที่พร้อม หลินเริ่มอ่านนิยายกองโตอย่างมีความสุขไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรกับตัวเองในอนาคตขณะนั้น ....นึกถึงตอนที่อ่านนิยายที่ตัวละครเล็กๆต้องใช้ชิวิตลำบาก ในวัยเด็ก ป่วยตาย ชีวิตรันทด แต่ก็ยังดีนะ ยังมี พ่อแม่ที่รักและเข้าใจ ห่วงใยอยู่ข้างๆ จนชีวิตเล็กๆของนางจากไป น่าสงสารเธอน่าจะได้ตอบแทนพ่อแม่เธอบ้างสาวน้อย 

ทำไมน้า ต้องมีชิวิตที่น่าเศร้าเช่นนี้ ถ้าเป็นเราเองจะทำตัวเองให้เข้มแข็งทำให้ครอบครัว อยู่สุขสบายและต้องร่ำรวยหลินอ่านหนังสือนิยายจนหลับไป....โดยไม่รู้ตัว 

ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด...นาฬิกาปลุกดังอย่างต่อเนื่อง หลินลุกขึ้นมาปิดนาฬิกา ที่เตือนเธอว่าเริ่มต้นวันใหม่ได้แล้วชีวิตของสาวออฟฟิตที่ต้องทำงานเหมือนเดิมวนไป แต่วันนี้ .....คงไม่เหมือนเดิมแล้วเธอไปทำงานตามปกติ แต่รถประจำทางวันนี้ มาช้ามาก....เธอก็ต้องรอเพราะยังไม่มีเงินพอซื้อรถ ต้องประหยัด อดออม 

“ฉันจะสายมั้ยเนี่ย” เอี๊ยดเสียง รถเมล์สายประจำเบรคอย่างดัง ต่อสายตาของหลินเธอก้าวขึ้นรถอย่างเร่งรีบ โดยได้รู้เลยว่ามีสิ่งผิดปกติ เพราะมันไม่มีใครเลย รถเมล์ออกตัวไปช้าๆ เธอยังง่วงงุนอยู่ จึงเผลอหลับไป 

"จ้าวหลินเจ้าคือส่วนหนึ่งของข้าตอบแทนบุณคุณท่านพ่อท่านแม่แทนข้าด้วยอย่าลืม" ลมเย็นๆ อากาศกำลังสบาย ไม่มีกลิ่นควันพิษ เงียบสงบ 

เธอฝัน ได้เดินไปตามทางสายหนึ่ง เดินไปเรื่อยๆ มองเห็นแสงสว่างอยู่ปลายทาง ตามข้างทาง ไม่มีอะไรน่ามองเลย เพราะมันไม่มีอะไร 

"ฝันแปลกดีเนอะ" หลินยังไม่คิดอะไรมาก ข้อดีของดีหลินไม่เก็บอะไรที่ทำให้ทุกไว้นาน 

"เจ้านาย" ใครพูดอะไรมองซ้ายมองขวาหาไม่เจอบ้าแล้ว เธอเริ่มกลัวฝันอะไรพิลึก 

"ข้าอยู่ด้านล่างนี้พาข้าไปด้วย" เธอมองเห็นแหวน ใช่! แหวนพูดได้เหรอ สงสัยเธอต้องบ้าแน่ๆ หลินก้มลงเก็บแหวนไว้ในกระเป๋าเสื้อของเธอแล้วเดินต่อไปทางแสงสว่างปลายทาง 

"ขอให้โชคดี แม่หนู" ข้าส่งเจ้าได้เท่านี้ ผู้เฒ่าหนวดยาว ชุดแบบจีนโบราณสีขาว น่าตาอิ่มบุญ มองส่งเธอให้ถึงปลายทางจนลับตา แต่เธอไม่ได้ยิน 

#ขออภัยนะคะ มือใหม่หัดแต่ง#