กลิ่นคาวน้ำรักของคนใจร้ายยังคละคลุ้งในความรู้สึกของนาดา อับอายเกินกว่าจะสู้หน้าใครได้
เสื้อผ้าถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว ร่องรอยแดงบริเวณหน้าอก ยังคงหลงเหลือ ไม่มีความอ่อนโยนเช่นเก่าก่อน ยืนยันได้แล้วว่าตลอดเวลาเธอมันคิดไปเอง ร่างบางทรุดตัวนั่งลงในอ่างอาบน้ำใบใหญ่ เทสบู่หอมใส่จนเต็ม เพราะอยากลบกลิ่นของเขาออกไปให้หมด
ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้เจอรักแท้เช่นพ่อกับแม่ของเธอ
โลกช่างโหดร้ายนัก ในเมื่อเขาไม่ได้ไยดีเรา แล้วจะยังห่วงหาอาวรณ์ไปทำไมเล่า พอซะทีนาดา คนที่อยู่ตรงหน้าเธอต่างหากที่รักเธอจริง นาดาเฝ้าพร่ำบอกตัวเอง
ในขณะที่อัคนัสพยายามดีกับเธอทุกอย่าง แต่ใจของเธอก็ยังเฝ้าสวามิภักดิ์กับคนที่หลอกลวงเธอ แม้กระทั่งวันนี้ ในขณะที่เขาข่มเหงเธอ เธอก็ยังต้องการให้เขาเติมเต็มเข้ามาในตัวเธอจนถึงที่สุด เสียงครวญครางอันน่าอายกับความหยาบคายของเขาทำให้นาดาขยะแขยงตัวเอง รู้สึกผิดที่ตัวเองสกปรก สร้างมลทินให้แก่ผู้เป็นสามีในนามของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"นาดาขอโทษ" ร่างบางซบหน้าลงกับหัวเข่าพึมพำขอโทษผู้เป็นสามีแต่เพียงในนาม แต่ความรักปรารถนาดีมากมายกว่าชายโฉดคนนี้นัก ก่อนแต่งงานเธอก็เปื้อนราคี หลังแต่งงานแล้วเธอก็ยังคงเป็นเช่นนั้น ไม่คู่ควรเลยกับความรักที่เขามีให้
นี่หรือ สัญญารัก ที่ฝันหา...
หลอกตัวเองเสมอมา อย่าหวั่นไหว
แต่สุดท้ายเขากลับมา ตัดเยื่อใย
ข่มเหงให้ใจระกำ ชอกช้ำทรวง
เขาผ่านมาอีกครั้ง เพื่อซ้ำแผล
ไม่มีแม้แต่ คำว่า รัก ให้สั่นไหว
จบสิ้นแล้ว ความหวังลึก.ในดวงใจ
เขาไม่ใช่ คนในฝัน นิรันดร์กาล