เเนะนำตัวละคร + คำโปรย
—————————-
:นพ. ชาญชัยย์ อถพันธ์ [ชัยย์] 32 ปี
ศัลยเเพทย์ทั่วไป
————————————-
:ทนพญ. พรรณวารี อนุราช [น้ำผึ้ง] 28 ปี
เทคนิคการเเพทย์หญิง
********************************
@ห้องตรวจครรภ์
“คุณมาทำอะไรที่นี่” ผมเอ่ยถามร่างบางตรงหน้า
“มาหาเพื่อน” เธอตอบหน้านิ่ง
“คุณ โกหกผม” ผมจ้องไปที่ดวงตาของเธอ ดวงตาของ น้ำผึ้ง วูบไหวชั่วขณะก่อนจะนิ่งงันเหมือนเดิม
“ฉันจะทำอะไร จะเดิน จะเหิน มันก็เรื่องของฉัน” เธอตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง ตอนนี้ผมเริ่มจะหัวเสียขึ้นมามากกว่าเดิมละ
“งั้น มานี่!” ผมเอื้อมมือไปจับข้อมือเธอก่อนจะกระชากให้เธอเดินตามไปที่ห้องตรวจครรภ์ที่เธอเพิ่งเดินออกมา
“นายกล้าจับมือฉันหรอ!” เธอร้องขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
“ทำไมกะอีเเค่จับมือ จับอย่างอื่นก็จับมาเเล้ว” ผมหันหน้าไปพูดลอดไรฟัน ตอนนี้ใจผมมันร้อนรุ่มเกินกว่าจะมานั่งทะเลาะกับน้ำผึ้งหรอกนะ เธอมาทำไมห้องตรวจครรภ์ หรือว่า
“อ้าวน้ำผึ้ง มีไรหรอ” เพื่อนที่เป็นหมอสูตินารีของน้ำผึ้งเอ่ยถามเธอ หลังจากที่ผมกระชากเธอเข้ามาในห้อง
“เปล่า” น้ำผึ้งตอบด้วยสีหน้ากังวลใจ เเต่คำถามต่อไปของเพื่อนเธอทำผมลมเเทบจับ
“หมอคนนี้ พ่อของลูกเธอหรอ”
0.0!! ผมตกใจสุดขีด พ่อของลูก พ่อของลูก คำ ๆนี้ดังก้องอยู่ในหัวผม ผมหันหน้าไปมองน้ำผึ้งอย่างช้า ๆ เธอสบตาผมนิ่ง ตาของเธอเเดงก่ำ น้ำตาเธอกำลังเอ่อล้นขอบตา เเต่เธอกลับกลั้นมันเอาไว้
“ไม่ใช่ลูกของนายหรอก” เธอตอบผมสีหน้าเรียบนิ่ง จะไม่ใช่ได้ไงวะ ผมเป็นคนทำเองกับมือ เหมือนว่าหมอเพื่อนของเธอจะเริ่มรู้ว่าควรจะทำอะไร เธอเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบ ๆ
“เธอจะบอกว่า ที่เราเอากันวันนั้นเเล้วเธอก็ไปเอากับคนอื่นอีกหรอ” ผมถามเธออย่างตรงไปตรงมา เธอมองผมตาขวาง
“ใช่ เเต่เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของนายเเน่นอน” อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ
“ฉันไม่เชื่อ คนอย่างเธอเนี่ยนะจะไปเอากับคนอื่น อายุตั้ง 28 ปีเธอยังซิงอยู่เลย อย่ามาโกหกผมหน่อยเลย” ผมพูดสิ่งที่ผมคิดออกไป น้ำผึ้งเธอดูไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้น เเถมวันที่เรามีอะไรกัน ผมไม่ได้ป้องกันด้วย
“นั่นมันก่อนหน้าที่ฉันจะมีอะไรกับนาย เเต่หลังจากนั้นฉันก็ไปมีอะไรกับผู้ชายอื่นอีก นายยังไม่รู้จักฉันดีพอ” เธอตอบพร้อมกับจะพยายามเดินออกไป
“งั้นขอเช็คหน่อยเเล้วกัน” ผมไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กทำหน้าสงสัยนาน ผมขยับเข้าไปหาเธอก่อนที่จะช้อนตัวเธอลอยขึ้น
“นายจะทำอะไรน่ะ!” น้ำผึ้งตะคอกใส่ผม
“ตรวจภายในไง จะตรวจดูว่า เธอได้ทำอย่างที่เธอว่าไหม” ผมบอกเธอก่อนจะอุ้มเธอเดินลึกเข้าไปในห้องตรวจครรภ์ ผมใช้ปลายเท้าของเธอเลื่อนผ้าม่านออก ก่อนจะเดินไปวางคนตัวเล็กที่เตียงนอนไว้สำหรับตรวจภายใน ผมถอดเข็มขัดออกผูกมือเธอไว้เหนือหัว เธอดิ้นขัดขืนรุนเเรง เล่นเอาผมเเทบตาย
“อ้าขาออก” ผมบอกเธอหลังจากที่จับขาเธอชันเข่าขึ้น กระโปรงรัดรูปที่เธอสวมอยู่มันเลิกขึ้นมาเผยให้เห็นต้นขาอ่อน
“จะหนีบไว้ทำไม ผมเคยเห็นหมดเเล้วไม่ใช่เเค่ของคุณ ตอนผมเรียนผมเห็นมาทุกรูปเเบบเเล้ว คุณไม่ต้องอายหรอก” ผมบอกเธอ น้ำผึ้งเอาเเต่เม้มปากเเน่น เธอเเทบไม่ด่าผมสักคำ ผิดปกตินะ ปกติเธอปากโคตรจะไว เเถมยังต่อยไวอีกด้วย เจอเธอทีไรผมเจ็บตัวทุกที เเล้วผมก็เจ็บตัวเเทบจะทุกวันเพราะเราเป็นเมทกันน่ะ
“ตอนนั้นกับตอนนี้มันเหมือนกันที่ไหนล่ะ” เธอบ่นอุบอิบอย่างเหนื่อยล้า เห้ยย ลืมไปว่าเธอกำลังท้อง ถ้าลูกผมกระทบกระเทือนจะทำไง
“ถ้าไม่อยากตรวจก็บอกมา ว่าเด็กน่ะ ลูกผมใช่ไหม” ผมถามย้ำเธออีกครั้ง
“ผมนับ 1-3 นะ ถ้าคุณไม่บอก ผมตรวจจริงแน่”
1 นิ่ง
2 ยังคงนิ่ง
3!
“ละ ลูกของนายนั่นเเหละ!”
ปล. เนื้อหาส่วนนี้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่อง
******************************************************
-เปิดตัวนิยายใหม่อีกเรื่องในเซ็ท [The hospital] กับเพื่อนของ พระ-นางจาก เรื่อง [The hospital] คุณหมอคะมีรักมาเสิร์ฟ
-เรื่องนี้ออกเเนวอบอุ่น ตลก พ่อเเม่ มือใหม่อะไรอย่างงี้ค่ะ เนื้อหาทางการเเพทย์ก็ยังคงมีเยอะพอสมควร ถ้าหากผิดพลาดประการใดขอ อภัยด้วยนะคะ
-ไม่จำเป็นต้องอ่านทุกเรื่องในเซ็ทค่ะ ไรท์จะเขียนให้เข้าใจภายในเรื่อง ถ้าใครจะอ่านทั้งเซทก็ไม่ต้องกลัวว่าจะเล่าซ้ำเดิมหรือเปล่า ไม่ซ้ำเเน่นอนค่ะ
-เหมือนเดิมค่ะ ขอสงวนลิขสิทธิ์ห้ามก๊อปปี้ใด ๆ
-คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีคำหยาบ และเรื่องเกี่ยวกับเพศ ไม่เเนะนำให้น้อง ๆ หนูๆ อ่านนะคะ
-สุดท้ายนี้นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการจของผู้เขียนเท่านั้น
Guest
