นิยายเรื่อง
วิปลาส
เป็นแนว ชายรักชาย
อายุ 18 ปีขึ้นไป
แต่งโดย เพชรน้ำงาม
คำเตือน
1. รูปหน้าปกนิยาย รวมถึงรูปต่างๆ ที่ลง เป็นภาพจาก pinterest ทั้งหมด บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหา ตัวเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น(ต้องขออนุญาตเจ้าของภาพ บุคคลในภาพด้วยนะคะ)
2. เนื้อหามีคำรุนแรง หยาบคาย ภาษาวิบัติ และเนื้อหาที่รุนแรงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน
3. สถานที่ อาจจะมีอยู่จริงหรือเป็นสถานที่แต่งขึ้นมา
4. ไม่มีคาแร็คเตอร์ตายตัว จินตนาการตามแบบที่นักอ่านชอบได้เลยเจ้าค่ะ
5. ลงนิยายปกติจะลงวันละตอน ถ้าวันไหนลืม ไม่ว่าง
6. เปิดให้อ่านฟรีจนกว่าจะจบเรื่อง หลังจากจบเรื่อง 24 ชม.ให้อ่านฟรี หลังจากครบอ่านฟรี 24 ชม. จะติดเหรียญและกุญแจตั้งแต่ตอนที่ 6 จนถึงตอนจบ
7. ห้ามก๊อปปี้เนื้อหา ใดๆ ก็ตามที่เป็นขโมยผลงานไปดัดแปลงเพื่อทำผลงานใหม่
8. ช่วยคอมเมนต์ แสดงความคิดเห็นกันมาเยอะๆ นะคะเพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียน อาจจะไม่ค่อยตอบเมนต์แต่อ่านหมดจริงๆ นะ เมนต์ตามความรู้สึกเลยไรท์จะได้รู้ว่าต้องปรับแต่งอะไรยังไง
บทนำ
ชื่อของผม...คือ อลิน....
ผมเป็นนักศึกษาที่กำลังจะเข้ามหาลัยที่แสนจะโชคร้าย...คุณพ่อของผมและคุณแม่ผมเสีย จากเหตุชู้สาวของคุณพ่อทำให้ทั้งสองทะเลาะ..และ.....ใช่.....คุณแม่ฆ่าคุณพ่อต่อหน้าผมที่กำลังกลับมาบอกข่าวดีว่าผมได้เข้าเรีนนมหาลัยที่ท่านอยากให้ผมเรียนมาตลอด...หลังจากนั้นแม่ก็ฆ่าตัวตายต่อหน้าผมตามพ่อไป.....
ผม.....ควรจะรู้สึกเสียใจใช่ไหม แต่ทำไมผมถึงร้องไห้ไม่ออกนะ
หรือว่า.....
ตลอดเวลาสิบแปดปีที่ผ่านมาทั้งพ่อและแม่ของผมท่านไม่เคยสนใจผมเลย.....
"ชอบนิยายเรื่องนี้หรอ" ผมสะดุ้งเล็กน้อยแล้วหันไปมองผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ครับ" ผมเก็บนิยายหมวดหมู่วายที่ผมเขียนขึ้นเองไว้ที่ชั้นแล้วกำลังจะเดินออก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายคนนั้น
ทั้งที่หล่อและท่าทางร่ำรวยจนใครๆ ก็มองออกในวินาทีแรก แต่สนใจนิยายวายงั้นหรอ.....แปลกจัง....
ผมคิดในใจก่อนจะชะงักเมื่อเห็นเขาหยิบหนังสือเล่มนั้นแล้วกอดไว้อย่างทะนุถนอมด้วยใบหน้าเศร้าๆ แต่กลับมีรอยยิ้มที่มุมปาก
นิยายที่ผมเป็นคนเขียน....นิยายชายรักชายที่ผมแต่งขึ้นมา....ผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนคลับของผมงั้นหรอ......
น่าเศร้าจังที่เขาทำหน้าแบบนั้น นิยายเรื่องนี้ออกจะหวานแหววแท้ๆ.....ทำไมกันนะ
ผมยังคงจดจำใบหน้าของชายคนนั้นโดยไม่มีวันลืมแม้จะผ่านมานานหลายปี จนในวันที่ผมสูญเสียทุกอย่างไป ภาพร่างของแม่ที่กรีดคอตัวเองจนเลือดกระฉูดต่อหน้าผมและเพื่อนบ้านมันติดตาผม....หลังจากโทร.แจ้งตำรวจ เราก็เจอจดหมายลาตายของคุณแม่ ดูเหมือนท่านจะตั้งใจที่จะฆ่าคุณพ่อแล้วฆ่าตัวตายตามโดยเลือกที่จะ
ทิ้งผม
"แม่ขอโทษ....แม่หวังว่าลูกจะอโหสิกรรมให้อภัยแม่แม้แต่ตอนแม่อยู่ แม่ยังไม่เคยได้ดูแลลูก แล้วแม่ยังเห็นแก่ตัวทำเรื่องอย่างนี้....แต่แม่ทนมองคนที่แม่รักหักหลังครอบครัวเราไม่ได้จริงๆ....อลิน ลูกไปหาคุณหญิงเปรมนภานะลูก....ท่านจะช่วยเหลือลูกเอง"
ผมอ่านข้อความนั้นแล้วเก็บมันใส่ไว้ในกล่องเก็บของแล้วเงยหน้ามองคุณหญิงที่แสนใจดีตรงหน้าผม
"มาอยู่กับฉันนะจ้ะ ฉันยินดีจะดูแลเธอ" ผมไม่ตอบอะไรแต่เหลือบไปมองผู้ชายคนนั้น
ผู้ชายที่ผมเคยเจอ...ที่ร้านหนังสือ...
และเรื่องราวความโสมมที่ผมได้พบเจอมันก็เกิดขึ้นหลังจากนี้
ความรักที่คนๆ หนึ่งมีให้กับผม....มันมากมายเสียจนผม
ทนไม่ไหว
อยากจะตายไปจากคนนี้.....แต่ผมก็พยายามที่จะอยู่
เพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของเขา....
คุณจิรันต์
เขียน เปิดเรื่อง
26/05/63
จบเรื่อง
29/08/63
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรงและผิดศีลธรรมห้ามนำไปเป็นตัวอย่างในชีวิตจริง ทุกอย่างเป็นเพียงการแต่งเพื่อสื่อถึงมุมมองอีกมุมมองที่หลายคนอาจจะไม่รับรู้และไม่ยอมรับ..... ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน ทุกการแสดงความคิดเห็นสามารถพิมพ์ได้โดยสุภาพ
ขอบคุณค่ะ
ไลค์ เมนต์ ติดตามด้วยน้าาา
ขอบคุณจ้า
Guest
