เพราะเหตุใดธรรศและมัฌชิมาจึงหันหลังจากกัน
ซ้ำร้ายความสัมพันธ์คืนเดียวยังสร้างดวงใจน้อยๆน่าหลงใหล
แต่ถูกซ่อนเร้นภายใต้รอยรักของคนทั้งคู่อีกด้วย
+++++++++++++++++++++++++++++++++
“ยัยหนูเป็นลูกของใครกันแน่”
มัชฌิมาคงไม่รู้ตัวว่าตนเองหายใจลึกและยาวราวกับต้องการสงบสติอารมณ์ก่อนตอบเขาแบบกำปั้นทุบดิน
“จะลูกใครก็ลูกอุ่นสิคะ”
“พี่หมายถึงว่าใครคือพ่อของยัยหนู”
“...พี่ธรรศลืมไปหรือเปล่าคะว่าอุ่นแต่งงานกับพี่นิล และเราก็มียัยหนู”
“อย่างนั้นหรอกเหรอ...อยากรู้ไหมว่าพี่ได้หลักฐานอะไรของพอใจมา”
เขาถามด้วยท่าทีคล้ายเป็นต่อ
คนเป็นแม่กางปีกป้องทันที นึกกังวลตามหากเป็นอย่างที่เขาพูด เรื่องจะยุ่งไปกันใหญ่
“อย่ายุ่งกับอุ่นและลูกนะคะ”
“นี่คือการขอร้อง?”
“อุ่น...เปล่า”
“งั้นพี่จะได้ให้ใครสักคนช่วยขุดเรื่องนี้เอาให้ชัดๆกันไปเลย ว่าจ้างนักสืบเก่งๆมันคงไม่กี่ตังค์หรอกมัง อุ่นคิดว่าไง”
“ไม่นะคะพี่ธรรศ อุ่นขอ...”
ธรรศยิ้มกว้างกว่าเก่า วางแก้วเหล้าในมือลงก่อนเดินมาตรงมาหาเธอ จนยืนประจันหน้ากันแล้วค่อยโน้มหน้ามาเสียใกล้ บอกเสียงเบาแต่หนักแน่นเน้นความหมาย“พี่เคยบอกแล้วนี่ ว่าถ้าขอร้องพี่ ต้องแลกกับอะไร”
เธอผงะส่ายหน้าน้อยๆ “อุ่นไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด ถ้าทับทิมรู้เข้า…”
เขาตามมากระซิบคำพูดใส่หน้าเธอ
“อุ่นไม่พูด พี่ไม่พูด ใครจะรู้”
ก่อนจะรัดแขนรอบลำตัวอ้อนแอ้น มัชฌิมายกมือขึ้นดันอกแกร่งๆนั่นโดยอัตโนมัติ ต่อว่าเขาปากคอสั่น
“ทำไมพี่ธรรศเห็นแก่ตัวแบบนี้คะ”
“พี่เรียนรู้มาจากอุ่นไง”
ธรรศกระซิบวาจาร้ายกาจเหนือริมฝีปากของเธอ
ก่อนจะบดเบียดคลึงเคล้าลงมาอย่างหนักหน่วง
Guest
