"เชิญนั่งก่อนค่ะคุณธนา"คุณธนาคือคนที่มาติดต่อซื้อที่ดินของฉัน ซึ่งฉันก็ตกลงยอมขาย แต่เจ้านายของเขากลับอยากจะได้บ้านหลังนี้ของฉันด้วย ซึ่งฉันไม่ยอมแน่ๆ
"ขอบคุณครับ คุณชะเอม"
"แล้วเจ้านายของคุณธนาที่จะมาคุยกับเอมละคะ"ฉันถามออกไปเพราะเห็นคุณธนามาคนเดียว
"อ่อ พอดีท่านติดประชุมด่วนนะครับ คงมาสายสักหน่อยนะครับ"
"อ่อค่ะ งั้นตามสะบายนะค่ะ"ฉันยิมอย่างใจดีให้กลับคุณธนา แล้วเดินเข้าครัวไปเอาน้ำมาเสริฟให้แขก
"สวัสดีครับท่านประธาน"
"ครับ"เสียงแขกผู้มาใหม่กล่าวทักทาย
"น้ำค่ะคุณ คุณ!!" เพล้ง เสียงแก้วที่ฉันถือมาแตกกระจายสู่พื้น
ไม่จริงเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ทั้งที่ฉันคิดว่าชาตินี้คงไม่เจอเขาอีกแล้ว คนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุด อดีตที่แสนเจ็บปวดของฉัน ไม่สิฉันต้องเข้มแข็ง จะแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นอีกไม่ได้ ฉันกับเขาสบตากันครู่หนึ่ง ฉันเห็นแววตาเขาเหมือนเขาตกใจเล็กน้อย
"เอ่อ....รู้จักกันหรือครับ"
"เปล่าค่ะ"!!"นิดหน่อย"ฉันกับเขาตอบพร้อมกัน
"เอ่อตกลง"คุณธนาพูดยังไม่จบเขาก็พูดแทรกขึ้นก่อน
"คุณธนาช่วยกลับไปก่อนนะครับ"
"ครับ" เมื่อคุณธนากลับไป ก็เกิดความเงียบขึ้นจนน่าอึดอัน ฉันควรให้เขาออกจากบ้านฉันไปจะดีกว่าสินะ
"เชิญคุณออกไปจากบ้านฉันด้วยค่ะ"
"หึ พูดซะห่างเหินกันเลยนะ"
"นี่ฉันบอกให้คุณออกไปไง"ฉันขึ้นเสียงใส่เขา แต่เขากลับยักไหล่แล้วเดินไปนั่งโซวฟา แล้วมองไปรอบๆบ้านของฉัน
"หึ จำชื่อผัวเก่าไม่ได้แล้วหลอ"
"ฉันจำไม่เคยได้ว่าเคยมีผัว"ฉันชักจะหงุดหงิดแล้วนะ
"หึ งั้นมาทวนความจำกันหน่อยไหม ฉันยังจำเมียยยเก่าอย่าเธอได้นะชะเอม" ไอ้บ้านี่ ทำไมถึงนิสัยเปลี่ยนขนาดนี่นะ หยาบคายที่สุด
"ออกไปเดียวนี่นะ"ฉันเดินเข้าไปดึกแขนเขาให้ลูกออกไปจากบ้านฉัน แต่ผลมันกลับไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด เพราะเขากระตุกแขนฉันล้มลงไปทับเขา แล้วประกบจบฉันอย่างแรง
"ปล่อยนะไอ้บ้า"ฉันใช้แรงที่มีอันน้อยนิดผลักเขาออกแต่ไม่เป็นผล
"ไหนเรียกชื่อผัวเธอให้ฉันฟังสิ"
"ไม่มี ปล่อยย ปล่อยยยย"ฉันร้องเสียงลั่นบ้าน
"เรียก" เขากดเสียงต่ำสั่งฉัน แต่ฉันไม่กลัวหลอก ฉันผ่านเรื่องเลวร้ายมามากแล้วแค่นี่ไม่ทำให้ฉันกลัวหลอก
"^…^"
"เก่งนี่ หึ"อะไรของเขา ชมฉันซะงั้น แต่จู่ๆเขาก็จูบฉันอีก แต่ครั้งนี้ต่างจากครั่งที่แล้ว เขาพายามจะสอดลิ้นเขามา แต่ฉันเม้มปากไว้แน่น เขาจึงกัดปากล่างฉัน จนฉันตกใจเผลออ้าปากเขาจึงใช้ลิ้นแทรกเข้ามาฉกชิมรสจูบจากปากของฉัน เขาจูบฉันนานเท่าไรไม่รู้
"อืมม"ฉันเผลอตอบรับจูบของเขา แต่แล้วฉันก็ได้สติเมื่อสัมผัสไดถึงมือปลาหมึกของเขาที่มายุ่มยามกับหน้าอกของฉัน และบีบมันอย่างแรง จนฉันปั่นป่วนไปหมด เขาผละออกจากปากของฉันแล้วจึงมาขบเม้นลำคอขาวระหงของฉัน ฉันจึงดิ้นหนีจากเขา แต่ไม่เป็นผลเลย ก็ตัวเขาใหญ่กว่าฉันตั้งเยอะ
"งัยจำได้รึยัง ถ้ายัง…"
"…"เขาไม่พูดอะไรอีก มีเพียงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และมือปลาหมึกที่มันลากลงมาตามหน้าท้องของฉัน
"บูลพอแล้วๆๆ" เขามองสอบตาฉันครู่หนึ่งแล้วลากนิ้วลงไปจนถึงของกางเกงของฉัน ซึ่งฉันคงต้องยอมทำตามที่เขาต้องการสินะ
"ผัวฉันชื่อบูล พอใจยัง"
"อืม แล้ว…จะต่อไหม" ไอ้บ้าใครจะไปต่อกับนายกัน
"ไม่ ออกไปได้แล้ว"
"…"
"ไปสิ ไป"
"โอเค งั้นมาคุยเรื่องราคาบ้านหลังนี่กันก่อนสิ ฉันไม่ว่างมาบ่อยๆหลอกนะ หรือจะถ่วงเวลาอยู่กับฉัน"ห๊ะนี่เขาไม่เข้าใจหลอว่าฉัน ไม่อยากเจอเขาอีก
"ฉันให้ล้านนึ่งเลยนะถ้าเธอยอมขาย"
"ไม่ขาย ฉันบอกไปหลายรอบแล้วนะว่าไม่ ฉันขายแค่ไร่ข้าวโพดเท่านั่น"ฉันไม่ขายหลอก ถ้าขายแล้วฉันจะไปอยู่ที่ไหน แค่ตัดสินใจขายไร่ข้าวโพดฉันก็ละอายใจจะแย่แล้ว ไร่ที่พ่อแม่ฉันทิ้งไว้ให้ แต่ฉันกลับรักษามันไว้ไม่ได้
"ลองคิดดูใหม่ดีกว่าไหม ข้อเสนอดีๆแบบนี้มีไม่บ่อยนะ"
"ไม่ ยังไงก็ไม่ ออกไปได้แล้ว แค่ค่าไร่ข้าวโพดฉันคุณยังกดราคาขนาดนั้น เฮอะล้านหนึ่งเหรอ หน้าเลือดอย่างคุณไม่มีทางจ่ายฉันขนาดนั่นหลอก"
"กดราคา" เขาทำหน้างง แต่แค่ครู่เดียวเท่านั้น
"ใช่สิ ไปได้แล้ว ไป!"
"แล้วเจอกัน เอมม" เขายิ้มมุมปากแล้วเดินออกจากบ้านไป เจอบ้าเจอบ้ออะไร ชิ
++++++++++++++++++++++++
ฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ
ฝากติดตามให้กำลังใจด้วยนะค่ะ
เข้ามาพูดคุยกันได้นะค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2537
ห้ามดัดแปลงบทความคัดลอกหรือนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน
หากฝ่าฝืนมีโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมายพระราชบัญญัติ 2537
Guest
