Code I about love พี่รหัสสุดเฟี้ยวเกี่ยวรักนายรุ่นน้อง

Code I about love พี่รหัสสุดเฟี้ยวเกี่ยวรักนายรุ่นน้อง

บทนำ

" ตายแล้ว! ตายแล้ว! ตายแล้ว! "

ฮื่อ~ วันนี้ผมไม่น่าตื่นสายเลย นี่ขนาดแค่บทนำนะผมยังต้องมาวิ่งมาราธอนไม่ใช่ว่าผมต้องวิ่งทั้งตอนเลยนะ ผมหยุดวิ่งและมองหันซ้ายหันขวา หอประชุมมันอยู่ไหนกันนะ

จึ๊ก~ จึ๊ก~

ใครมันสะกิดว่ะ ผมหันหลังไปมองคนที่สะกิด ให้ตายเถอะ! คนกำลังเครียดๆ

" นี่ๆ นายกำลังหาหอประชุมอยู่ใช่ไหม "

อึก!

" น่ารักว่ะ "

ผมกระซิบให้ตัวเองได้ได้ยินแต่ไม่คิดเลยว่าคนที่โดนผมชมจะได้ยินเหมือนกัน

" ฮ่าๆ ขอบคุณนะที่ชมเรา นายก็น่ารักเหมือนกัน "

" ผมไม่ได้น่ารักนะ หล่อต่างหาก "

ผมเปลี่ยนคำจากน่ารักที่ร่างเล็กชมผมมาเป็นหล่อ ความจริงเขาก็รูปร่างพอๆกับผมรวมถึงส่วนสูงด้วย ความจริงตั้งแต่ผมอยู่ ม.ปลาย ก็โดนชมว่าน่ารักตลอด ไม่มีใครจีบสักคนนอกจาก...

เพศเดียวกัน -_-

" ฮ่าๆ เคๆ งั้นเราไปหอประชุมกัน "

แล้วทำไมต้องจับมือผมด้วย

.

.

.

" เอาล่ะครับน้องๆตอนนี้ก็มาครบกับแล้ว "

เสียงรุ่นพี่ประกาศจากบนเวที พร้อมกับบางส่วนที่แยกกันบางคนก็อยู่ด้านหลังแถวกับด้านหน้าแถวบางคนก็อยู่บนเวที และที่น่าตกใจก็คือ...

" ไม่คิดเลยนะว่าเราจะอยู่คณะเดียวกัน "

อยู่คณะเดียวกันกับผม อยากรู้ไหมล่ะครับว่าใคร

นายกฤษ วงษ์ศรีกุล ชื่อเล่น จิน อายุ 19 ปี คณะเภสัชศาสตร์ สูง 167 น้ำหนัก 43 ผมสีน้ำตาลซอยอย่างสวยแก้มอมชมพูกับปากที่อวบอิ่มสีส้มอ่อนๆ คนที่ผมบอกไม่ใช่ผมนะครับ ผมไม่หน้าหวานขนาดนั้นคนที่ผมบอกคือคนที่เจอกันในตอนแรกน่ะครับ หรือว่า ผู้อ่านที่น่ารักอยากรู้จักผมกันเลยใช่ไหมเอ่ย~

อะแฮ่ม! ผม นายวิศนา ไพศรี ชื่อเล่นของผมคือ ไนส์ อายุ 18 ปี คณะเภสัชศาสตร์ สูง 169 น้ำหนัก 45 ผมสีน้ำตาลดำสไลด์ปะบ่า แก้มสีชมพูอ่อนสลับกับปากสีแดงอ่อนป่นชมพู ผมไม่ได้แต่งหน้านะครับ แต่มันเป็นตั้งแต่เกิดนะสิ

พยายามทำให้ตัวเองหล่อยังไงก็มีแต่พวกชมว่าผมน่ารัก

" งั้นเรามาหาพี่รหัสกันดีกว่านะค่ะ พี่จะให้ทุกคนเลือกกุญแจ 1 ดอกและไปตามหาพี่รหัสของตัวเอง พี่แต่ละคนในมหาฯลัยนี้จะแยกกันอยู่คนละที่ พี่รหัสทุกคนจะมีกุญแจเหมือนกับน้องๆแต่นะคะ จะแขวนเป็นสร้อยไว้บนคอ แต่พี่ขอย้ำนะคะสีกุญแจของน้องๆกับพี่รหัสจะต้องสีเดียวกันนะ "

" ครับ!! "

ผมเดินออกมาจากหอประชุม กุญแจของผมได้สีแดงส่วนจินได้สีน้ำเงิน พวกเราสองคนแยกกันไปคนละทาง ดีนะที่ไม่มีกำหนดเวลา ถ้ามีละก็คงแค่ให้หาในหอประชุม ผมเดินไปทั่วๆก็ไม่เห็นมีใครสีลูกกุญแจเหมือนผม

" หึๆ เจอตัวแล้ว "

จู่ๆร่างผมก็โดนกระชากและมีมือมาปิดปากผม

" อื้อ อ่อยอู๊!! " //ปล่อยกู๊!!

" หนูน้อยของฉัน "

   ทักทายค่าาา

เรื่องที่สองงง เรื่องแรกแต่งยังไม่จบเลยเรื่องที่สองมาอีกและ ฮ่าๆๆ

เป็นกำลังใจให้เราด้วยน้าาา คำไหนเขียนผิดก็ต้องขออภัยเพราะไรค์อ่อนเรื่องภาษามากๆ

ติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรค์ด้วยน้าา