จุมพิตวารี

“ผมคิดว่าเงือกมีอยู่จริง” อินทัชบอกเสียงเรียบ 

เขาคาดหวังว่าคนตรงหน้าจะรังเกียจความคิดเพ้อเจ้อ ดูถูกเขาอย่างเช่นคนอื่น แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นรอยยิ้มแสดงออกถึงความเข้าใจ 

“แล้วยังไงคะ” 

“เราทะเลาะกัน เธอบอกว่าเงือกน่ะไม่มีจริง พูดไปแล้วคุณอาจจะไม่เชื่อ แต่ผมน่ะเคยเห็นเงือกมากับตาตัวเองเลยนะครับ” 

“ฉันเชื่อค่ะ” 

สาวปริศนาตอบรับเสียงหนักแน่น ฟังดูจริงจังและจริงใจ ความจริงใจของเธอเหมือนจะทะลุเข้าสู่กลางใจเขาเข้าอย่างจัง 

“คุณเชื่อเหรอ” 

อินทัชถามย้ำ เขาแทบไม่เชื่อหูตนเอง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่เคยมีใครเชื่อคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย 

“เชื่อสิคะ ฉันก็เคยเห็น” 

“คุณก็เคยเห็นหรือ เล่าให้ฟังหน่อยสิครับ” 

“ไม่อยากเล่าที่นี่…” สาวปริศนาปฏิเสธเสียงอ่อนก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ มือเรียวสัมผัสท่อนแขนเขาแผ่วเบาแล้วจึงพูดต่อ “ไปเล่าต่อบนห้องได้มั้ยคะ”