“ฉัน..ฉันแค่ออกมาเดินเล่นก็เท่านั้น อยู่ในห้องมันน่าเบื่อ”
“ฉันเพิ่งรู้นะว่าเวลาที่เขาเดินเล่นกันจะมอบแมมไปด้วยดินขนาดนี้...” อัศวราชถอดหมวกที่ตนเองสวมอยู่สวมให้กับหญิงสาว“อย่าถอด อยู่กลางแดดทำไมไม่ใส่หมวก”
“มันก็ไม่ร้อนนะ อากาศมันก็เย็นสบาย” เธอพยายามเถียง “จะทำอะไร.. ปล่อยมือฉันนะ”
“.....” พ่อเลี้ยงหนุ่มใช้มือปัดคราบดินออกจากมือของคนตัวเล็ก เมื่อคราบดินหลุดออกไปจึงปรากฏรอยแดงอยู่บนผิว ผิวเธอบอบบางเสียจริง มือก็ยังนุ่มนิ่มราวกับเด็ก “ปลูกไปอีกห้าสิบต้นเลยนะขนมผิง เธอทำให้คุณใยไหมมือเจ็บ”
“อะไรกันคะ..พ่อเลี้ยง..” เธอเรียกตามที่คนงานในไร่เรียก คนตัวสูงจึงหันกลับมามองหน้าเจ้าของมือบางที่เค้ากุมอยู่ “ขนมผิงไม่เกี่ยวซะหน่อย ฉันทำมือตัวเองเอง ทำไมต้องลงโทษไม่มีเหตุผล”
“เพิ่มไปอีกสามสิบนะขนมผิง...”
“โอ๊ยยยพ่อเลี้ยง” หญิงสาวใช้สองมือเขย่าแขนคนที่ตัวโตกว่าที่กำลังใช้อำนาจทำโทษขนมผิง“ต่อไปฉันจะไม่ดื้อ จะบอกก่อนที่จะทำอะไร อย่าทำโทษขนมผิงแบบนี้สิคะ”
Guest
