อเวจีร้อนพิศวาส

อเวจีร้อนพิศวาส

อริสาจำใจต้องเดินทางไปยังสถาน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะพบเจอกับสิ่งใด ด้วยต้องสวมรอยเป็นน้องสาว ได้สร้างเรื่องไว้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด ครั้นเมื่อไปถึง แทนที่จะไปดูแลคนป่วย ตามที่น้องสาวบอก กลับต้องพบกับความโหดร้ายผู้ชายหน้าหล่อ ร่างล่ำ นัยน์ตาชวนฝัน ทั้งเรือนกายเขาเปี่ยมด้วยมนตร์มายาแห่งความมีเสน่ห์ตรึงใจ

หากแต่สิ่งที่อริสาประจักษ์ต่อสายตากลับไม่เป็นอย่างภาพภายนอก วายุ คมพิทักษ์ ทั้งโหด ปากร้าย หยาบคาย ต่อว่าเธอต่างๆนานา ผู้หญิงร่านสวาทบ้าง นางแบบนู๊ดบ้าง ขายตัวแลกเงินบ้าง หนำซ้ำยังยัดตำแหน่ง ลูกหนี้ให้เธออีก หนี้อะไร ร่วมสามสิบห้าล้านบาท หนี้มาจากไหน ใครสร้างหนี้  

ด้วยเพลิงพายุความแค้น ที่มีต่ออินทุอร ผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อลือชาว่าร่านขนานแท้ หล่อนหลอกลวง ให้ผู้ชายทั้งโลกรักแล้วก็ทิ้ง ไม่เว้นแม้กระทั่งลูกน้องคนสนิทของเขา ถ้าเอาคืนให้สาสมคงไม่ใช่วายุ คมพิทักษ์ เขาคิดแผนล่อหลอกให้อินทุอร มาดูคนป่วยปางตายอย่างสามีเก่า หากไม่มาจะบุกไปลากตัวถึงที่  

หากว่าหญิงสาวที่มา แม้จะถอดพิมพ์เดียวกับอินทุอร ทว่ามีบางอย่างในแววตาคู่หวาน ซ่อนความน่ารัก สุดเสน่หา ชวนให้ชายหนุ่มใจหิน ให้ถวิลหา วายุไม่อาจควบคุมความรู้สึก ต้องการส่วนลึกของใจได้ ทุกครั้งที่เข้าใกล้ เขาก็ต้องการเธอมากขึ้นทุกที

“ปะ....ปล่อยได้แล้ว”

            “ตาโหด ปล่อยฉันได้แล้ว” มือบางรีบแกะมือหนาที่รัดรอบร่างบาง

            “ไม่ปล่อย” ชายหนุ่มยังตีสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ 

            “นี่ตากลับหรือไง ถึงกอดผู้หญิงที่คุณเกลียดเข้าไส้ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”  ร่างบางทั้งดิ้นทั้งบิด หากแต่อ้อมแขนแข็งแรง ไม่มีทีท่าจะปล่อยให้หลุดพ้น อ้อยเข้าปากช้าง แมวเข้าปากเสือปล่อยให้โง่

            “ไม่ปล่อย จนกว่าจะเรียก......”

“อยากให้ฉันปล่อย ลองเรียกพี่ยุจ๋า หน่อยสิขอหวานๆนะ หวานเท่าน้ำตาลเมืองเพชรเลยยิ่งดี”