เมื่อไฟแห่งสงคราม สาปให้เขาต้องทนทรมานอยู่กับอดีตที่ไม่อาจลบเลือน จนได้พบกับหญิงสาวผูู้มีหน้าตาคล้ายคนรักเก่า ความคิดถึงในใจก็เริ่มจางหาย แต่กลับแทนที่ด้วยความเจ็บปวด
ท่ามกลางป่าเขาอันเขียวขจีรายล้อมไปด้วยนานาพันธุ์แห่งพฤกษา แอสตินเมืองที่ขึ้นว่าเป็นสถานที่ที่ งดงามที่สุดแห่งหนึ่งในเอเดรียน เป็นที่ซึ่งเหล่าเอลฟ์พำนักอาศัยอยู่กันมากที่สุด เรียกได้ว่าเป็นศูนย์กลางของ เอเดรียนเลยก็ว่าได้ ความงดงามของอาณาจักรนี้สวยงามราวกับภาพวาดในสมัยกรีกที่ผสมผสานกับอังกฤษ
อาณาจักรอันเงียบสงบถูกปกครองโดยกษัตริย์อามันต์ เวลดัช ผู้ซึ่งถูกยกย่องให้เป็นราชาแห่งเอลฟ์ที่มีจิตใจเมตตาและไมตรีอันหาที่เปรียบได้มาก่อน เมื่อมีกษัตริย์ย่อมต้องมีราชินี ชื่อของนางคือโรแรนด้า เวลดัช เป็นทั้งคู่คิดและคู่ชีวิต
ว่ากันว่าชาวเอลฟ์มีต้นกำเนิดมาจากมนุษย์หนุ่มผู้หนึ่ง ที่ได้พบรักกับนางไม้ในยามที่เขาหลงทางในป่าจนเกิดเป็นความรัก ดังนั้นเอลฟ์จึงมีเนื้อหนังมังสาดั่งคน มีภาษาเป็นของตน แต่อายุกลับยาวนานกว่าคนทั่วไป และตัวเบาดั่งขนนก สิ่งที่พิเศษมากกว่านั้นคือ ชาวเอลฟ์จะมีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดเฉพาะตน
ถึงแม้ว่าทุกอย่างจะฟังดูดี แต่เพียงไม่นานความงดงามเหล่านั้นกลับต้องพังพินาศลงท่ามกลางกองเพลิงและสมรภูมิรบอันร้อนระอุ มีชาวเอลฟ์มากมายที่ต้องตายลงเพราะสงครามในครั้งนั้น หัวใจของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าชายแห่งเอเดรียน พยายามข่มใจตนเองไว้ไม่ให้เจ็บ ไม่ให้ทรมาน เมื่อเห็นหญิงสาวอันเป็นที่รักกำลังจะตายจากลงตรงหน้า หัวใจเขาเหมือนถูกบีบรัดด้วยลวดหนาม ดวงตาที่เผยความโศกเศร้านั้นกำลังหลั่งรินหยาดน้ำตาอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
คันธนูถูกกำแน่นจนแทบจะหักคามือซ้าย ร่างสูงโปร่งเตรียมธนูไว้แล้วเล็งไปทางหญิงอันเป็นที่รัก สองมือสั่นเทา หยาดน้ำตาเริ่มไหลมากขึ้น ท่ามกลางกองไฟหญิงสาวรู้ตัวดีว่าอีกเพียงไม่นานชีวิตอันยืนยาวนี้จะต้องจบลงด้วยน้ำมือของชายที่เธอรัก แต่ถึงให้เป็นอย่างนั้นเธอก็ยินดี และยอมตายเพื่อชดใช้ความผิดที่ก่อไว้
“จงอย่าได้ลังเลอีกเลยอลันที่รัก” หญิงสาวเอ่ยกล่าวออกมาอย่างอ่อนแรงพร้อมเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม
“ได้โปรดอย่าทำอย่างนี้อีกเลยมาเรียน่า หยุดเถอะ อย่าบีบบังคับข้า” เจ้าชายอลันแห่งเอเดรียนเอ่ยพร้อมกับเดินถอยหลัง เขาทำไม่ได้จริงๆ จะให้เขาฆ่าเธอได้อย่างไร เธอเป็นดั่งดวงใจและชีวิตของเขา แต่สถานการณ์ในตอนนี้บีบบังคับเขาเหลือเกิน
“เจ้าต้องยิงธนูนั่น เรื่องทุกอย่างจะได้จบ ข้าพร้อมที่จะชดใช้ความผิดในนรกแล้ว”
“ไม่!”
เมื่อชายหนุ่มกล่าวปฏิเสธเธอเสียงแข็ง ก็ยากที่จะให้เขายอมทำตาม เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากใช้พลังวิเศษครั้งสุดท้ายบังคับให้ชายหนุ่มปล่อยลูกธนูนั่น เรื่องราวทุกอย่างจบลงพร้อมกับเสียงร่ำไห้ของชายหนุ่มที่หัวใจแตกสลาย ไม่มีสิ่งใดสามารถมาทดแทนความรักนี้ได้ ความรู้สึกที่เหมือนตายทั้งเป็น เฝ้ารอคอยวันถูกลงทัณฑ์ คนที่ใครๆ ต่างก็นับถือว่าเป็นเจ้าชายที่เพียบพร้อม แต่บัดนี้กลับไม่มีอีกแล้ว
*หมายเหตุ บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเนื้อหาของนิยายและจินตการของผู้เขียน
Guest
