รักใสใสในรั้วโรงเรียน ตอนนายกับฉันใครจะตกหลุมรักกันก่อน

บทนำ

เพื่อนคนรักนิยาย ^^

ตื่นๆ มีเรื่องแล้วจร้าาาา เรื่องแรกซีรี่แรกด้วยยย

เรื่องย่อ

เมื่อนักเรียนชายแลกเปลี่ยนจากต่างประเทศมาเรียนที่โรงเรียนหญิงล้วนญี่ปุ่นที่พึ่งประกาศให้นักเรียนชายเข้ามาเรียนได้แล้วในปัจจุบัน ได้ข่าวมาว่าเขาสามคนไม่สนใจผู้หญิงเลยสักคนเดียวสาเหตุเกิดจากอะไรกัน เห็นทีว่าคงต้องทำอะไรซักอย่างซะแล้วสิ จนกระทั่งเขาได้มาพบกับ โทโมริ นาเอะ เขารู้สึกแปลกๆในใจ เอาแล้วไงเธอกับเขาใครจะมีใจให้กันก่อนนะตามลุ้นใน รักใสใสในรั้วโรงเรียน ตอน นายกับฉันใครจะตกหลุมรักกันก่อน

ตัวละคร

ทาคุมิ อัลดินี่ นักเรียนชายหัวเหลืองแลกเปลี่ยนจากต่างประเทศที่แสนเย็นชา ลูกครึ่ง อิตาลี-ญี่ปุ่น

โทโมริ นาเอะ นักเรียนหญิงที่แสนอ่อนโยน แต่เธออ่อนโยนจนเกินไปจนทำให้ดูเหมือนเสแสร้ง

โอโตซากะ ยูสะริน เรียกสั้นว่ายูสะนักเรียนหญิงที่แอบชอบ ทาคุมิ เพื่อนสนิทของนาเอะแต่คงไม่ใช่เพื่อนอีกต่อไปเพราะหลังจากที่เธอรู้มาว่านาเอะพยายามทำให้เขาตกหลุมรักเธอ(แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย)เธอก็เลิกเป็นเพื่อนกับนาเอะแถมยังเกลียดอีกด้วยและคอยแกล้งตลอด

ตอนที่ 1 ข้าวกล่องแห่งความรัก

ณ โรงเรียนฮิโนมิ ที่ชั้น A-4

จ้อก แจ้ก เสียงคนในห้องคุยกันเสียงดัง "เอ้าๆ เงียบหน่อย วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่ เอ้า เข้ามาได้เลย" ครืดดด "หล่ออะ เธอ" "เสปคฉันเลยอ่ะ" "กรี๊ดดด ชอบอ่ะ" เสียงผู้หญิงในห้องกรี๊ดกันเสียงดัง "ทาคุมิ อัลดินี่ มาจากประเทศอิตาลี พ่อของผมต้องมาทำงานที่นี่ครอบครัวของผมเลยมาที่นี่ด้วยเลย ยินดีที่ได้รู้จัก" "อา...เดี๋ยวเธอไปนั่งตรงนู้นนะ" "ครับ" "เชอะ! ได้นั่งข้างยัยนาเอะอ่ะ ทำเป็นนิ่งเงียบขี้อายแต่ลับหลังร้ายจะตายไป" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างน่าอิจฉา

ช่วงพักเที่ยง "นี่ๆ ทาคุมิคุงบ้านอยู่ไหนหรอ แล้วๆไปหาได้ไหมอ่ะ" "ทาคุมิคุง ถ้ายังพูดญี่ปุ่นไม่ชัดให้ฉันช่วยสอนได้ทุกเมื่อนะ" ทาคุมิไม่สนใจแม้แต่คำพูดใดๆ เขานั่งอ่านหนังสือเงียบๆท่ามกลางพวกผู้หญิงที่มุงเขาอยู่ที่โต๊ะ พรึ่บ เขาปิดหนังสือแล้วกำลังจะเดินไปโรงอาหาร "นี่ ช่วยออกหน่อยได้ไหมฉันเดินไม่ได้" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ข...ขอโทษค่ะ" เสียงของผู้หญิงร่างเล็กพูดขึ้นแล้วรีบเดินหลบ "ฮึ! แหมๆ ทำเป็นเสียงอ่อนตั้งใจจะทำให้เขาเห็นใจล่ะสิ ไม่มีวันซะหรอกยัยนาเอะ" ผู้หญิงร่างเล็กนั่นคือนาเอะนั่นเองเธอได้แต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไร "นี่! พวกเธอไม่รู้จริงอย่ามาว่านาเอะสิเธอไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเธอคิดสักหน่อย" เสียงของยูสะริน "ย..ยูสะจัง ไม่เป็นไรหรอก..อย่ามีเรื่องเลย" นาเอะรีบเข้ามาห้าม "ก็เอาแต่เข้าข้างกันอย่างนี้ ยัยนาเอะถึงได้ใจไงล่ะ ระวังเข้าล่ะเดี๋ยวเธอจะถูกยัยนี่ทิ้งเอาล่ะ" สิ้นเสียงของเธอทำเอายูสะสะดุ้ง เลิกเรียน "เดี๋ยวครูขอสั่งงานหน่อยนะ ให้ทำเป็นคู่ชาย-หญิง" "ได้จับคู่ชาย-หญิงด้วยอ่ะ" "ฉันขอไปจองทาคุมิคุงก่อนได้ไหมอ่ะ" "เฮ้ๆ เงียบหน่อยครูจะหยิบฉลากให้" "โธ่ นึกว่าจะได้เลือกเองซะอีก" งานที่ครูจะให้ทำคือข้าวกล่องจะให้ทั้งสองฝ่ายทำให้กัน "อ้ายยยย อยากทำให้ทาคุมิจังเลย" "คู่แรก ซาโต้ กับ อายูมิ" บราาาาาาา "ทีนี้ทุกคนก็ได้คู่แล้วนะ แยกย้ายกลับบ้านได้" "เอ่อ...คุณครูคะ..คือหนูยังไม่มีคู่ค่ะ" นาเอะค่อยๆยกมือขึ้น "....อ๋อ! อยู่นี่ไงมันติดอยู่ขอบกล่อง" "ค..ค่ะ" "อ่า...เธอ กับ...เอะ! ทาคุมิคุงมีคู่หรือยังล่ะ" "ยังครับ" "สงสัยครูลืมใส่ชื่อเธอลงไป งั้นคู่กับโทโมริแล้วกันนะ" สถานการณ์ในห้องนิ่งเงียบแต่หลังจากที่รู้ว่าทาคุมิคู่กับนาเอะก็เอาแต่ซุบซิบกันใหญ๋ "นี่! เธอน่ะทำข้าวกล่องเป็นไหม" ทาคุมิพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ป..เป็นค่ะ" "ถ้างั้นเสาร์นี้ฉันจะไปให้เธอสอนที่บ้านเธอ มีปัญหาอะไรไหม" ทาคุมิพูดแบบหลบหน้า "ทาคุมิคุงทำข้าวกล่องไม่เป็นหรอ" นาเอะถามแต่ทาคุมิยังนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร "ก..ก็ได้ค่ะ" ทาคุมิได้ยินแล้วก็หยิบกระเป๋าเดินออกไป วันเสาร์ กริ๊ง ก่อง "ช..เชิญค่ะ" นาเอะเปิดประตูมารับทาคุมิเธอแอบเขินนิดๆ เขาเดินเข้าไปพร้อมกับสำรวจ "เธออยู่คนเดียวหรอ" "ค่ะ พ่อแม่ของฉันส่งฉันมาเรียนที่นี่....เอ่อ..ห้องครัวอยู่ทางนี้ค่ะ" "นี่ ทำไมต้องพูดค่ะด้วยล่ะเสแสร้งหรอ" "ม..ไม่ใช่นะคะ!"นาเอะขมวดคิ้ว "พูดธรรมดาก็ได้" "ค่ะ..อะ" นาเอะรีบเอามือปิดปาก "เอ่อ..นี่คือวัตถุดิบนะ" "แล้วเราจะทำข้าวกล่องแบบไหน" "อ..เอ่อ..ข้าวกล่องแห่งความรักค่ะ! มันเป็นข้าวกล่องที่แม่ฉันชอบทำให้ทานบ่อยๆตอนเด็กๆพอกินเข้าไปมักมีความสุขทุกครั้งเลยล่ะ มันคงเป็นเพราะความรักที่แม่ใส่ลงไปให้" นาเอะพูดแบบยิ้มแย้ม ทาคุมิแอบคิดว่าน่ารักนิดๆ "งั้นเรามาเริ่มทำเลยนะ" นาเอะตักข้าวใส่มือให้ทาคุมิทำตาม "นี่คือส่วนของข้าวปั้นต้องปั้นไปมาแบบนี้ต้องกดด้วยนะเดี๋ยวมันจะเละตอนหยิบทาน" "อะ!" ทาคุมิตกใจเพราะเขาทำข้าวปั้นตก "ไม่เป็นไรหรอก ตอนฉันทำแรกๆก็อย่างนี้แหละ" นาเอะพูดจบก็ตักข้าวใส่มือทาคุมิใหม่ รู้สึกว่าข้าวปั้นน่าจะไปได้สวยนะเนี่ย "ต่อไปเราจะทำดอกไม้จากไส้กรอกกัน" นาเอะส่งไส้กรอกให้ทาคุมิ "ทาคุมิคุง มีอะไรหรอ" "หะ..ป่าว เมื่อกี้เธอเรียกชื่อฉันหรอ" นาเอะหน้าแดง ลืมเลยไปเรียกเขาได้ไงเนี่ย "อ..เอ่อ..เอ่อ" นาเอะรุกรี้รุกรน "ฮึ ไม่เป็นไรหรอก" "อ..อา" นาเอะยังคงหน้าแดง "ต..ต้องใช้มีดกรีดไปมาตรงนี้นะ..แต่ระวังอย่าลึกเกินไปล่ะ" "ยากแหะ" "เอ่อ..อย่างนี้นะ อะ" นาเอะเผลอไปจับมือทาคุมิแต่แค่ปลายๆนะ "ขอโทษนะ" นาเอะรีบกระโดดออกทาคุมิตกใจนิดๆแต่ก็ไม่อะไร "อ..เอ่อ..พอได้อย่างนี้ก็เอาไปทอดตอนที่น้ำมันเดือดนะ" "นี่ๆ เธอน่ะห่างไปไหม" นาเอะหันมาทางทาคุมิก็เห็นว่าเธออยู่ห่างจนจะหลุดโลกไปแล้ว "อะ น..นายก็ได้ยินแล้วก็มองเห็นไม่ใช่หรอ" "แหมๆ เปลี่ยนสรรพนามของฉันจากทาคุมิคุงเป็นนายแล้วหรอ" ทาคุมิยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ "ม..ไม่ใช่สักหน่อยนายเองก็เลิกเรียกฉันว่าเธอได้แล้ว" นาเอะหน้าแดง "แล้วจะให้ฉันเรียกว่าอะไรล่ะ" "เรียก โทโมริ เฉยๆก็ได้..." "โทโมริ" "นี่..อย่ามาเรียกห้วนๆแบบนั้นนะ" หลังจากที่เลิกทะเลาะกันข้าวกล่องก็เสร็จ "เสร็จแล้วล่ะ" "นี่น่ะหรอข้าวกล่องแห่งความสุข" "อ..อืม" "อ้า...อ้ำ" ทาคุมิหยิบข้าวปั้นเข้าปาก "ใช้ได้แหะ ฝีมือเธอน่ะ" "อ..อะไรกันไม่ใช่ฝีมือฉันคนเดียวสักหน่อย แล้วบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเรียกว่าเธอน่ะ" "งั้น แค่นี้ก็พอแล้ว เจอกันวันจันทร์นะ" "อ..อืม" อะไรกันนึกว่าจะเย็นชาแต่พอได้สนิทด้วยแล้วกับรู้สึกว่าเขาช่างเป็นคนที่อบอุ่นจริงๆ   ฮึ ยัยนี่คิดว่าวันๆเอาแต่เสแสร้งแต่ความจริงแค่แคร์ความคิดของคนอื่น ทั้งสองฝ่ายต่างคิดในใจ วันจันทร์ก็มาถึง "เอ้า ครูจะขอให้นักเรียนเอาข้าวกล่องไปให้คู่ของตัวเองนะ" "เอะ! เปลี่ยนรูปแบบหรอ" "อืม แต่ไม่ต้องห่วงวัตถุดิบเหมือนเดิม" อร่อยจัง นี่น่ะหรอข้าวกล่องของทาคุมิคุง  อร่อยกว่าของวันนั้นอีกแถมยังได้รสชาติแห่งความรักจริงๆด้วยเหมือนกับเราได้รักใครสักคน อะ อยู่ดีดีภาพความทรงจำของทาคุมิก็หวนกับมา ทำให้เขาล้มหมดสติไป เกิดอะไรขึ้นกัน แล้วความทรงจำที่หวนกับมาตอนที่เขากำลังเคลิ้มคืออะไร ติดตามชมตอนต่อไปจ้าาา

to be continued