“ราฟ นี่คุณกำลังด่าว่าฉันเหมือนไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีเลยนะค่ะ” หญิงสาวเริ่มสะอื้นไห้
“ใช่! ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาจะออกเที่ยวกลางคืนกัน”
“แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วนะ” น้ำตาของเธอตอนนี้ไม่มีผลกับใจของเขาอีกแล้ว เพียงแค่รู้ว่าเธอออกเที่ยวตอนกลางคืนบ่อยๆ เขาก็ไม่ชอบเธอแล้ว แม่ของเขาปลูกฝังมาเสมอว่า ผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูกเขาจะต้องมีความเป็นกุลสตรี ไม่ใช่ผู้หญิงเที่ยวกลางคืนแบบเธอ แล้ววันนั้นที่เขาต้องไปเข้าผับก็เพราะว่าไอหมอกันต์ เพื่อนของเขาที่เป็นหมอโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆกับที่นี่ วันนั้นเป็นวันเกิดหมอกันต์ เขาถึงจำใจต้องเข้าผับ
“ผมไม่ต้องการรักษาคนไข้ใจง่ายแบบคุณอีก”
เพี๊ยะ! สิ้นเสียงคำพูดของเขา สิตาพัชญ์ก็ตบหน้าเขาเต็มแรง สติเธอขาดผึง อาการภูมิแพ้กำเริบของเธอก็หายเป็นปลิดทิ้ง
“ถ้าคุณคิดว่าการที่ฉันเที่ยวกลางคืน มันทำให้ความคิดของคุณมองว่าฉันใจง่าย ก็เชิญคุณคิดต่อไปเถอะ ไอคนบ้า คนใจร้าย ฉันเกลียดคุณ!” หญิงสาวพูดจบก็ผลักอกเขาเต็มแรง ก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไป