“มึงเป็นบ้ารึป่าวเนี่ย! กูพึ่งเคยเจอมึงเมื่อวานนี้เองนะ! ปล่อยกู!”
ไอดินพูดออกมาเสียง พร้อมกับพยายามสะบัดแขนออกจากมือของอีกฝ่าย แต่แทนคุณก็ไม่ปล่อยง่ายๆ กลับยิ่งออกแรงรั้งอีกฝ่ายไว้มากกว่าเดิม
“สำหรับคุณ ผมอาจจะเป็นคนโรคจิตตั้งแต่ที่พบกันเมื่อวาน แต่สำหรับผมคุณคือคนสำคัญ... สำคัญมากซะจนผมไม่สามารถทำเป็นไม่รู้จักได้”
“มึงพูดยังกับเคยเจอกับกูมาก่อนงั้นแหละ”
“ใช่ครับ พวกเราพบกัน รู้จักกัน...มานานมากแล้ว”
“ห๊ะ กูไปเคยเจอมึงที่ไหนว่ะ กูไม่เห็นจะจำได้?”
ไอดินทำหน้างงงวย เขาไม่เป็นจำได้ว่าเคยเจอแทนคุณที่ไหนมาก่อนนะ ผิดกับแทนคุณที่เผยให้เห็นรอยยิ้มที่อสนอ่อนโยน ดวงตามองไปยังที่ใบหน้าที่เขาถวิลหามาตลอด
“...เป็นที่ที่คุณดินไม่มีทางรู้หรอกครับ”
“แล้วมันที่ไหนละว่ะ?”
.
.
.
“...ในความฝันครับ”
“